Çocukları Küçük Kurşunlarla Mı Vururlar Anne?!

Büyümek istemiyorum anne
hedef seçmektense hedef olmayi kurşunlara
vurmaktansa vurulmayi seçiyorum
Doğdum ve irkildim büyüklüğü karşisinda dünyanin
Gördüm ve şaşirdim açgözlülüğüne insanların
Insan insanın düşmanı mıdır?
Kim kırar gönülleri,
korkmaz mı ve bilmez mi insan
bir gönül kıran olmayacaktır
ve vurduğu silah er geç dönecektir kendine
Ve insan vurdugu kadar vurulur bilmez mi?
Nedameti olmayana merhamet degil lanet edilir ancak

Çocuklari anne
Küçük kurşunlarla mı vururlar
Oysa çocuk merhamet demektir biraz
İnanmaktır bir uçurtmanın değerli olduğuna bir füzeden
Bütün bilyelerimi versem, resimlerimi, topacımı
Yetmez mi anne yok etmeye yeryüzünden bütün silahları
Bütün oyunlarda ebe olmaya razıyım yeter ki bölmesin bir bomba rüyalarımı

Madem savaş en çok bir çocuğun annesiz ya da babasız olması demektir,
ebelenmek ve bir daha oyuna girememektir madem
yakiyorum tahta atimi ve tabancamı
Oyunlarda ne askerim bundan sonra ne de pilot
Söz, kullanmayacağım bundan sonra sapanımı
Sığınaklara gitmek istemiyorum anne
oynamak istemiyorum sonunda ‘elma dersem çık’ olmayan hiçbir saklambacı
Çocuklari küçük kursunlarla mı vururlar anne
Akar mı onların da kanları?

“Ne çok yorulduk büyümekten
soluklanalım biraz”