Su Ve Nilüferin Aşkı

Şebde nem suda matem
Mahcup nilüfer hikâyem
Islak nilüfer suya ediyor sitem
Suyu sancı tutuyor o dem
Su üşüdü nilüfer küstü
Suyun bağrına ateşler düştü
Sanki nilüfer ateş, su zerdüşttü

Yeniden başladı hikâyem
Su hüzün bulutuydu
Bulutlar suyu avuttu
Çağrı gönderdiler gökyüzünden
Bu kez su mahcup,nilüfer mahpustu
Bırakmadı su nilüferi kucağından
Bir ok çekti ya nasip deyip sadağından
Yolladı bulutlara
Bulutların canı yandı
Oldular ağlamaklı
Gökten bir yağmur boşandı
Hem nilüfer hem su ıslandı
Bir kor gibi düştü suyun sinesine sevda
Nilüfer suyu kıskandı
Su nilüferi sardı
Nil bakışlı sevdalara,
Kurbanlar adandı
Su yandı nilüfer ıslandı
Firuze bir hülyanın koynundaydı zaman
Gece siyah bir kehribardı,
Gözyaşında ıslanan
Şebde nem vardı suda matem
Öyle bir esti ki rüzgâr,
Ne su ne nilüfer kaldı
Nilüfer suya küstü
Suyu bir ince düşünce aldı
Su sarmaladı hüznü üşüdü
Gördüğü yorumlanmaz bir düştü
Bir gün daha ağardı
Nilüfer suyun gözyaşlarıyla ıslandı