Mecusilik Nedir??

İran ve Hindistan halkından bir kısmının mensup olduğu bozuk inanışlardan biridir Bu inancı kabul edenlere “Mecusi”, rahiplerine de “Muz” denir Hindistan ve civarında yaygın bulunan Brahmanların bir şubesi olan Mecusiler, ateşe, ineğe, timsaha taparlar Bunlar MÖ yaklaşık 551 yıllarında Zerdüşt (Zarathoustra) denilen bir kimsenin kurduğu bir çeşit inanışa bağlıdırlar Mecusiler ölülerini gömmezler, hususi yaptırılan kulelerde saklarlar ve akbabalara yedirirler

İranlılar, İbrahim aleyhisselamın bildirdiği doğru dine inanıyorlardı Âsurluların bu ülkeye hakim olmasından sonra, “Sâbiilik” adı verilen bozuk inanışlarını İran’da yaymaya başladılar Sâbiiler, güneşi, ayı ve yıldızları kutsal birer varlık kabul edip, çeşitli putlara tapınıyorlardı Tek Allah’a inanmayı emreden ilahi dinin tamamen unutulmasından sonra, İranlılar Sâbiilik inancına bağlandılar Bunlar, zamanla ateşe de kutsallık tanıdılar Bir kısmı ateşi doğrudan doğruya tanrı kabul edecek kadar ileri gitti Bundan sonra ateşe tapma âyinleri uydurdular ve hiç sönmemek üzere içinde ateş yakılan Ateşgedeler yaptılar

Mecusilik inancında, ateşe tapma âyinini ortaya çıkararak, insanları ona tapmaya çağıran “Mecus” adında bir kimsedir Bu âyinin kurucusuna nispetle, bu inanışta olanlara “Mecusi” denilmiştir Mecusilik, Sâbiiliğin daha da bozularak devam eden değişik bir şeklidir

Mecusiler, eski filozofların yaratılış, hayır ve şer hakkındaki görüşlerini incelerken, ateşin hararetinin (ısısının) hayat ve varlıklar üzerinde nasıl etki yaptığını görmüşler ve hayatı meydana getiren bir kuvvet olarak, onu ilahi kudret saymışlardır Önceleri ateş, Allahü teâlânın bir eseri olup, kendinde yaratma sıfatı bulunması bakımından mabudun varlığına işaret, delil olan bir şey olarak kabul edilmişken sonradan dini liderleri, bu esas üzerinde bazı değişiklikler yapmışlardır

Bunlardan bir kısmı, ateşi tanrı kabul etmişlerdir Bunun yanında, yine eski filozofların; “Birden ancak bir doğar” sözleri sebebiyle, “düalist=iki tanrılı” bir inanışa saplanmışlardır Şöyle ki; bu felsefi görüşün icabı, bir olan mabuddan (ilahtan) birbirine zıt olan hayır ile şer doğmaz Bunların ikisi de ezeli birer ilahtırlar Hayır ilahı, bir nurdur ve iyiliğin kaynağıdır Şer ilahı, karanlıktır ve kötülüğün kaynağıdır Hayır ilahı “Hürmüz”, Şer ilahı ise “Ehriman” adı ile anılmıştır Bunlar birbiriyle devamlı savaş halinde bulunurlar İyilik çoğaldığı zaman Hürmüz, kötülük çoğaldığı zaman Ehriman galip gelmiştir, derler Bu ikili tanrı inanışına, dinler tarihinde “Seneviyye-Düalizm” adı verilir

Sonra gelen mecusiler, bir omuzunda hayır, diğer omuzunda şer (kötülük) bulunan ilahlar tasvir etmişler, resmini yapmışlardır Mecusiler, ateşi hayır ilahı Hürmüz’ün bir sembolü kabul ettiklerinden, her tapınakta Ateşgede denilen ve devamlı ateş yanan yer yapmışlardır Bu ateş hiç sönmemek üzere yanardı Hiç kimse, buna dokunamaz, hatta soluğu ile dahi kirletemez Onun için ateş yakan rahibin ellerinde eldiven ve ağzında peçe bulunurdu Mecusiler, ateş yandığı müddetçe hayır ilahının şer ilahına galip geleceğine inandıkları için, ateşin hiç sönmeden yakılmasının lazım olduğuna inanırlardı Peygamber efendimizin doğum gecesinde meydana gelen hârikûlâde hadiselerden biri de mecusilerin bin seneden beri yanmakta olan kocaman ateş yığınlarının aniden sönüvermiş olmasıdır

Eski İran’da, tahminen MÖ 7 veya 6 asırda yaşadığı kabul edilen Zerdüşt, güya eski dini düzeltmek için ortaya çıkmış ve İran’daki çok tanrıcılığa karşı tek ilah inancını savunmuştur Ona göre en yüksek Rab (ilah), “Ahura-mazda”dır Ahura, her şeyi bilen, kâinat nizamını idare eden, her şeye hayat veren ve her şeyin hakimi olan en büyük kudrettir Bununla beraber hayır (Hürmüz) ve şer (Ehriman) gibi iki ilah görüşünü terk edememiş ve ateşgedelerde yine ateş yanmıştır Zerdüşt, bir gün dünyanın sona ereceğini, kıyametin kopacağını, Cennet ve Cehennemin var olduğunu, ölen insanın ruhunun hesaba çekileceğini, kendinden önce gelen peygamberlerden veya getirdiği kitaplardan yahut da onlara inananlardan öğrenerek kabul etmiştir Bununla beraber, insanlara dünya ve ahiret saadetini öğreten ve doğru yolu gösteren bir peygambere tâbi olmak saadetine kavuşamadığı için, doğru yolu tam olarak bulamamıştır Nitekim, daha sonraları onun tek ilah olarak kabul ettiği ve “Ahura-mazda” adını verdiği ilahın yerini güneş tanrısı “Mitra” almıştır

Bütün İran’a yayılan Zerdüşt’ün fikirleri, MS yedinci asırda İslam ordularının İran’a girmesiyle Tevhid akidesi (tek Allah inancı) yerleştiğinde son bulmuş ve Mecusilerin çoğu, hak din olan İslamiyet’i kabul etmişlerdir Bir kısmı da Hindistan’a sığınarak, Brahmanların inanışlarını da benimseyerek yeni bir inanış şekli kabul etmişlerdir Bu bozuk inanışa sahip olanlara, bugün Bombay şehri yakınlarında rastlanmaktadır

Nevruz
Nevruzun Türklükle, Müslümanlıkla, hatta İranla bir ilgisi yoktur Cemşid ortaya çıkarmıştır Mecusi bayramıdır (Bezzâziyye)

Cemşid, İran’da ilk hükümet kuran Pişdani oğullarının 4 hükümdarı olup, 800 sene saltanat sürmüş, 500 sene İran’da kimse hasta olmadığı için, halk kendine tapmıştır 21 Martta tahta çıktığı için, bugüne Nevruz demiş, yılbaşı ve bayram yapmıştır İslamiyet’ten önceki kâfirlerin âdetlerini, tapınmalarını, bugün meydana çıkarıp "ecdad yadigârı" diyenler, bu işin aslını doğru bilmeyenlerdir Böyle diyenlere kanmamalıdır Yabancılar da bunu körüklüyorlar Cemşid bin yaşında iken, Şeddadın yeğeni Dahhak ile savaşta yakalanmış, testere gibi olan balık kemiği ile ikiye biçilmiştir

Cemşid, sekizyüz değil, bin yıl yaşamıştır Bu sünnetullaha aykırı değildir Eskiden insanlar çok yaşardı Nuh aleyhisselamın 950 yıl, kavmi arasında kaldığı Kur'an-ı kerimde bildirilmektedir (Ankebut 14)