İhtiyar Çınar

Mehmet ERDOĞAN



“Bir zaman haşmeti hep meydanı örten bu çınar
Şimdi mazideki dârâtını hasretle arar
Kubbesinden bile köy mescidini aşmıştı
Bir ucu gövdesinin göklere yaklaşmıştı
Kökleri öyle temellerdeki sadr-ı kürede
Zelzele sallayamazdı onu yıkmak nerede”
CŞehabettin

İhtiyar çınardı gayri adı Bu ismi sonra vermişlerdi Daha önceleri genç çınar diyorlardı ona Upuzun boy atmıştı Başı yüce dağlar gibi enginliğe ermişti Gök kubbesine yaklaşmıştı adetâ

Dalları gergin, genç ve tazeydi Yapraklan yelpaze gibi oyalıydı Fakat ter ü tazelikten
nakışlar, çizgiler; gergef işlemesini andırıyordu

Zemine sağlam kök salmıştı Âdetâ bütün cüssesiyle kürre i arzın üç kıt’a, yedi denizine oturmuştu Gölgesiyle kâinatı kaplıyordu

Sonra bir poyraz esti Bir kasırga bir tufan oldu Genç çınar yapraklarını kaybetti Dalları kızgın güneş şuaları altında kurudu, gevredi gitti Yıldırımlar çaktı gökten Gövdesi oyuldu, tıpkı bir mağara, in gibi Daha sonra bir takım insanlar geldiler Ellerinde bıçkılar keskilerle Ve ihtiyar çınarı gövdesinden ikiye böldüler

Devrildi ihtiyar çınar; kuru, susuz toprağın üstüne Ve sonra o bir takım insanlar onu parça parça yapıp aralarında pay ettiler, Fakat bir şeyi unutmuşlardı Çınarın köke bağlı kısmını Oysaki her kök toprağa bağlı kaldıktan sonra kurumazdı Bir de kenarından bîr dere geçerse ve o çatlak, çorak topraklardan sızıp köke hayat verirseYok olup gitmek ne mümkün

İşte aynen öyle oldu Yağmur yağdı, sular çağıl çağıl çağladı Ve aka aka geldiler ihtiyar çınara su verdiler

Bir filiz belirdi kökten, büyümeye başladı Zaten şafak da sokmuştu Yeniden bir doğuş bekleniyordu Bu İlahi rahmetin yıllar sonra, bağrı yanık Anadolu insanına “Fecri Sadık” şeklinde tebessümüydü Şimdi o filizin büyümesine emek sarfedenler, herhalde çok geçmez yeniden o haşmetli çınara kavuşurlar