Sewiyormu=) Sewmiyormu=(

Günlerden bir gün, evrenin bir noktasında, küçük bir tırtıl gözlerini hayata açmış

Doğal içgüdüleri ile hemen beslenmeye başlamış Ne bulursa yemiş Bir süre sonra, yeterince büyüdüğünde, kendine güvenli bir yer bulup, bir koza örmeye başlamış
Bu kozanın içinde geçirdiği uzunca bir sürenin sonunda da, rengarenk kanatlı bir kelebek olup çıkmış Minik kelebek, uçabiliyor olmanın da verdiği mutlulukla uçmaya başlamış
Dağlar tepeler aşmış, ormanın her yerini dolaşmış
Derken bir vadiye gelmiş Rengarenk çiçeklerin bulunduğu bir vadiye Etrafına şaşkın şaşkın bakarken, vadinin öbür ucunda bir papatya görmüş Bir anda afallamış Ne düşüneceğini, ne yapacağını bilememiş içinden "Ne muhteşem bir çiçek" diye geçirmiş Ve vakit kaybetmeden yüzlerce renkli, hoş kokulu çiçeğin üzerinden geçip doğruca onun yanında almış soluğu "Merhaba" demiş papatyaya, "sizi uzaktan gördüm ve yanınıza gelmek istedim"

Nazlı papatya şöyle bir bakmış konuğuna ve "Merhaba" demiş, "ben de yalnızlıktan sıkılmıştım zaten" Ve konuşmaya başlamışlar Kelebek ona hayat hikayesini, nerede dünyaya geldiğini, geçtiği ormanı, tepeleri anlatmış Papatya da ona kendinden bahsetmiş Birbirlerinden gerçekten hoşlanmışlar Kelebek bütün zamanını papatyayla geçirmiş


Gece olunca beraber yıldızları ve ateş böceklerinin danslarını seyretmişler Gündüz olunca kelebek, kanatlarıyla papatyayı güneşin yakıcı ışınlarından korumuş Minik kelebek papatyayı çok sevmiş O kadar çok sevmiş ki, bir türlü onun yanından ayrılamamış Papatyanın da onu sevip sevmediğini merak ediyormuş Ama cesaret edip de bunu papatyaya söyleyememiş bir türlü Onu kırmaktan, incitmekten, bu yüzden kaybetmekten korkmuş Papatya da kelebeği çok sevmiş ama o da bir türlü söyleyememiş sevgisini

Duygularının karşılığının olmayacağından, bu yüzden kelebeği kaybedeceğinden korkmuş Böylece iki sevgili yan yana ama sevgilerini paylaşmadan sürekli sohbet etmişler Böylece saatler saatleri kovalamış Günler geçip de, kelebek artık zamanı kalmadığını, gücünün tükendiğini anlayınca, papatyaya dönmüş ve; "Üzgünüm ama senden ayrılmam gerekecek" demiş Papatya buna bir anlam verememiş "Neden" demiş "Yoksa benim yanımda mutsuz musun?" "Hayır" demiş kelebek "Bilakis, sen benim hayatıma anlam kattın Fakat biz kelebeklerin ömrü sadece üç gündür Ve ben de ömrümü tamamladım Artık kelebeklerin hiç ölmediği bir yere gitmeliyim" Papatya bu duruma çok üzülmüş ama yapacak bir şey yokmuş zaten Kelebek artık hiç gücünün kalmadığını, daha fazla tutunamayacağı nı fark ettiğinde, son bir gayretle papatyaya "Sevi seviyorum" diyebilmiş ancak Papatya donakalmış Sadece "Bende" diyebilmiş kelebeğin arkasından Ardından da gözyaşlarına boğulmuş İçinden "Keşke onun da beni sevdiğini bilseydim

Keşke onu sevdiğimi söyleyebilseydim " diye geçirmiş Papatya, sevdiğinin onu sevdiğini bilmeden geçirdiği günlerin acısına dayanamamış Bir süre sonra yaprakları önce solmuş, sonra da dökülmeye başlamış Her düşen yaprakta papatya, "seviyormuş" diye geçirmiş içinden
İşte o günden beri, bunu bilen aşıklar, sevgililerine soramadıklarını hep papatyalara sormuş: "Seviyor mu, sevmiyor mu?""

bu hikayeyi biliosm çok gzl cnmm tşklr paylaşımın için=)

okuduğun için ben tşk edrm

güsel bi hikaye tşklerrr

okduğun için tşler

Konu "Serbest Forum"a Tasınmıstır!

hııımm çokk güzellmişş teşekkürler paylaştığın içinn

bu konuyu biliyorum tekrar okumak hoşuma gitti emeğine sağlık hayatyolu

okuyan gözlerine sağlık jasmine cim