Meğer Ne Zormuş

Ne kadar da zormuş atmak kalbimden seni
Ne kadar da zormuş unutmak bütün geçmişi
Sanki bir geçmişimiz varmış gibi……
Ummak ve unutmak Ne kadar da zormuş

Bilmem biliyor musun ama ben her yerde seni görürken
Her yerde sesini duyduğumu sanıp arkamı dönerken
Her adını duyduğumda hala garip bir sevinçle gülerken
Ne kadar da zor fırlatıp atmak seni kalbimden

Oysa ne garip ki
Kalbimin en güzel köşesine yerleşmen bir saniyeden fazla sürmemişti……
Şimdi unutmaya çalışırken seni
Artık kalbimin bir parçası olduğunu bilmek Ne kadar da zormuş

Ne kadar da zormuş seninle birlikte öldürmek kısacık mutlu geçmişimi
Ne kadar da zormuş unutmak aklımdan bir türlü çıkmayan gülümseyişini
Ne kadar da zormuş sen tam yanımdayken özlemek her bir zerreni
Ne kadar da zormuş atabilmek kalbimden seni……

Ben sensiz geçen her güne lanet okurken
Günler geceler sen olmayınca geçmek bilmezken
Ben hala bir umut geçmişten bir yardım isterken
Aslında benim için hiçbir zaman olmadığını bilmek Ne kadar da zormuş

Seni mutluluğum seni ışığım seni nedenim görürken
Sen birden bire karanlık dünyama bir güneş gibi doğmuşken
Sen tam ben düşerken elini uzatmışken
Ne kadar da zormuş o karanlıklara gömülmek yeniden

Ne kadar da zormuş beni çıkardığın o kuyuya yeniden itmen
Ne kadar da zormuş aramak güneşi gecenin çöktüğünü bilmeden
Ne kadar da zormuş sevmek seni sen hep başkasıyla birlikteyken
Ne kadar da zormuş oyunun bittiğini bilmek sonsuza kadar sürmesini dilemişken

Biliyor musun bu pişmanlık duygusuyla kıvranmak ne kadar da zor!
Biliyor musun her gece yastığının yaşlarla ıslandığını kimseye belli etmemek ne kadar da zor!
Biliyor musun senin başkasına ait olduğunu bilmek ne kadar da zor!
Biliyor musun seni hala bu kadar çok severken seni unutmaya çalışmak çok zor!!!

Bunların hepsinin olmasına benim izin verdiğimi bilmek
Hayatımın en güzel dakikalarını yaşadığım o günü kafamdan silmek
İçim kan ağlarken başkalarını da üzmemek için gülmek
Ne kadar da zormuş seni sevmemem gerekirken seni sevmek

Ne kadar da zormuş aşkınla öyle mutluyken şimdi kahrolmak mahvolmak
Ne kadar da zormuş ben kendimi o büyük sona hazırlarken
O sonun şu an önüme serildiğini anlamak
Ne kadar da zormuş sen hep yanımdayken sensiz olmak


Bilmiyorsun seni ne kadar çok sevdiğimi
Bilmiyorsun senin için neler feda ettiğimi
Bilmiyorsun senin için nelere katlanabileceğimi
Ve bilmiyorsun seni unutmanın seni sevmek kadar zor olabileceğini……

Ama ben biliyorum senin beni hiçbir zaman sevmediğini
Ama ben biliyorum senin için hiçbir şey ifade etmediğimi
Ama ben biliyorum bütün bunlara hiç değmediğini
Bunları bile bile seni hala sevmek ne kadar da zormuş

Keşke söyleseydim sana hemen gözlerimin senden başkasını görmediğini
Keşke izleseydim biraz daha henüz bu kadar canımı yakmazken gözlerini
Keşke bilseydim bu aşkın bu kadar çok acı verebileceğini
Ne kadar da zormuş bir zamanlar beni öyle mutlu ederken şimdi böyle çok ağlatman beni

Zaman geçiyor yelkovan ilerliyor
Ama açılan yaram kapanacağına daha da genişliyor
Hayat neden yine bu kadar anlamsız geliyor
Bütün bir hayatımı kırık bir dala bağladığımı bilmek ne kadar da zor

Uykusuz bir geceye daha “merhaba!”
Güneşsiz bir sabaha daha “merhaba!”
Sensiz bir güne daha “merhaba!”
Ne kadar da zormuş birden bire her şeye demek “elveda!”

Ama artık uykusuz son gecem bu!
Bir gün yine güneşin doğacağını bildiğim ilk gecem!
Sensiz de yaşamaya çalışmam gerektiğini anladığım bütün gecem!
Ne kadar da zormuş ağlamak gülmeyi bu kadar da çok hak ederken!

Bir gece düşer yıldızlar göz yaşlarım gibi
Bir gece kaybolur ay yüreğimdeki bu acı gibi
Bir sabah olur sımsıcak, yaşadığım ve yaşayacağım mutluluklar gibi
Ne kadar da zormuş bu kadar kolayken çok zor sanmak her şeyi!