Bilmediler, Anlamadılar ve Yanıldılar…

**gülgüzeli** · 06-10-2008

Hep daha çok boşvermiş göründüm, daha çok endişelenerek…
Daha çok alay ettim kendimle, hayatla…
Hep tutarak kendimi, hiç ağlamadım
Daha çok gülümsedim, çok kızgındım oysa
Daha cesur göründüm, korkudan ölüyordum oysa
Daha güçlü gibi göründüm, aklımı kaybetmeye yakınken düşünüp durmaktan
Panikten sağa sola koşacak gibiyken, oturdum sakin sakin
Ve gülümsedim bilmişcesine… Hiç bir şeyi bilmeden

Sarılmak istiyordum birine, hiç kimse bana sarılmadı diye…Sarılmadım kimseye ama, hiç kimse sarılmadı diye bana
Kafamda bir yerlerde, beyaz koridorlarda gölgeler arasında,
Koşarken ben deli gibi, soluk soluğa kovalıyordu yalnızlığım beni,Her an yakalayacak gibi…

Sevmek istedim, sevmedim, kendimi çıkarırım diye açığa
Her şey önemsiz oldu benim için, kendim bile…Hep öyle sandılar, gördükleri gibi yani
Ama yanıldılar, değildim göründüğüm gibi
Hep rol yaptım, her gün ayrı maske taktımKorktum herşeyden, hiç göstermedim kendimi
Oradaydım esasında ama gerçek şuydu,Kimsenin bilmediği biriydim

Hep açıksözlüymüşüm gibi davrandımAklımdan geçenleri asla söylemedim oysa
Hep oyunu izledim, hiç müdahale etmedim
KarışmadımAma zannettiler ki, oynadım
Oysa ben hiç dahil etmedim kendimi oyuna
Aklımdan siyah geçerken, beyaz dedimSiyah deseydim olmazdı, uğraşırdınız benle
Ben uğraşmak istemedim sizinle
Dahil olmak istemedim oyuna
Beyaz dedim ve gizlendim
Bilmediniz

Demezdim hiç düşündüklerimi, hissettiklerimi
Denmezdi, ayıp olurdu nedense…
KırılırdınızGüya yakındık ya biz birbirimize, korkunç mesafelerle
Ama anlatılmazdı, ayıp olurdu
Kral çıplak hesabı…Tercihen ikiyüzlülük modaydı
Çıkmaz sokaklara aşinaydık ya bizEl mahkum gülümserken, gözlerimiz donuktuHep aynı devam ederdi bu oyun, kısır döngü…

Herkes çok iyi bilirken beni
Giderek daha bir gizledim kendimi
Anlatılamaz haldeydi tüm bu hesaplar
Anlatmayı denediysem de önceleri
Geri çekildim yenik, manzara iç açıcı değildi…Her şey yolunda gibi görünürkenHer gün duyar oldum çekip gitme, kaybolma özlemini…Kimsenin bilmediği, tanımadığı bir yerdeBir yabancı olabilmek yegane dileğimdi

Her şeyi kimse istemedi bilmek
Kimse istemedi duymak
Sözlere dökülmesi sakıncalılar listesi uzar giderdi
Sustum; içimde bir yerlerde gölgesi bol serin odalarımda kapanan kapıları sayarak…
Hep yalnız kalırdım hiç şikayet etmezdim değil mi
Taş duvarlar gibiydim değil mi
Yine de yosun tutardım çok ender de olsa ağladığım için
Ve hikaye buydu… Bir kale sandıkları şey öyle görünse de bir kale gibi, kumdandı aslında evet, sadece kumdan, ama bilmediler, anlamadılar ve yanıldılar… Hem de çok…

alıntı

06-10-2008	#1
gülgüzeli	Bilmediler, Anlamadılar ve Yanıldılar… Hep daha çok boşvermiş göründüm, daha çok endişelenerek… Daha çok alay ettim kendimle, hayatla… Hep tutarak kendimi, hiç ağlamadım Daha çok gülümsedim, çok kızgındım oysa Daha cesur göründüm, korkudan ölüyordum oysa Daha güçlü gibi göründüm, aklımı kaybetmeye yakınken düşünüp durmaktan Panikten sağa sola koşacak gibiyken, oturdum sakin sakin Ve gülümsedim bilmişcesine… Hiç bir şeyi bilmeden Sarılmak istiyordum birine, hiç kimse bana sarılmadı diye…Sarılmadım kimseye ama, hiç kimse sarılmadı diye bana Kafamda bir yerlerde, beyaz koridorlarda gölgeler arasında, Koşarken ben deli gibi, soluk soluğa kovalıyordu yalnızlığım beni,Her an yakalayacak gibi… Sevmek istedim, sevmedim, kendimi çıkarırım diye açığa Her şey önemsiz oldu benim için, kendim bile…Hep öyle sandılar, gördükleri gibi yani Ama yanıldılar, değildim göründüğüm gibi Hep rol yaptım, her gün ayrı maske taktımKorktum herşeyden, hiç göstermedim kendimi Oradaydım esasında ama gerçek şuydu,Kimsenin bilmediği biriydim Hep açıksözlüymüşüm gibi davrandımAklımdan geçenleri asla söylemedim oysa Hep oyunu izledim, hiç müdahale etmedim KarışmadımAma zannettiler ki, oynadım Oysa ben hiç dahil etmedim kendimi oyuna Aklımdan siyah geçerken, beyaz dedimSiyah deseydim olmazdı, uğraşırdınız benle Ben uğraşmak istemedim sizinle Dahil olmak istemedim oyuna Beyaz dedim ve gizlendim Bilmediniz Demezdim hiç düşündüklerimi, hissettiklerimi Denmezdi, ayıp olurdu nedense… KırılırdınızGüya yakındık ya biz birbirimize, korkunç mesafelerle Ama anlatılmazdı, ayıp olurdu Kral çıplak hesabı…Tercihen ikiyüzlülük modaydı Çıkmaz sokaklara aşinaydık ya bizEl mahkum gülümserken, gözlerimiz donuktuHep aynı devam ederdi bu oyun, kısır döngü… Herkes çok iyi bilirken beni Giderek daha bir gizledim kendimi Anlatılamaz haldeydi tüm bu hesaplar Anlatmayı denediysem de önceleri Geri çekildim yenik, manzara iç açıcı değildi…Her şey yolunda gibi görünürkenHer gün duyar oldum çekip gitme, kaybolma özlemini…Kimsenin bilmediği, tanımadığı bir yerdeBir yabancı olabilmek yegane dileğimdi Her şeyi kimse istemedi bilmek Kimse istemedi duymak Sözlere dökülmesi sakıncalılar listesi uzar giderdi Sustum; içimde bir yerlerde gölgesi bol serin odalarımda kapanan kapıları sayarak… Hep yalnız kalırdım hiç şikayet etmezdim değil mi Taş duvarlar gibiydim değil mi Yine de yosun tutardım çok ender de olsa ağladığım için Ve hikaye buydu… Bir kale sandıkları şey öyle görünse de bir kale gibi, kumdandı aslında evet, sadece kumdan, ama bilmediler, anlamadılar ve yanıldılar… Hem de çok… *alıntı* __________________