Kocaeli Yöresi Yemek Kültürü - Kocaeli Yemekleri

kocaeli yemekleri,kocaeli'nin yöresel yemekleri,kocaeli yöresi yemekler

KOCAELİ YÖRESEL YEMEKLER

Yöredeki kültürel çeşitlilik ve kozmopolit yapı beslenme biçimlerinde de çeşitlilik yaratmaktadır Tarımda çağdaş yöntemlerin kullanımı, ülke genelinin üstündedir Bu, sebze üretiminde yoğunlaşmaktadır Anadolu'da beslenme temel olarak unlulara dayanırken, Kocaeli'nde sebze-meyve tüketimi öne çıkmaktadır Karadeniz'den göçlerle, karalahananın da yaygınlaştığı görülmektedir Ancak kurutma, turşu ve komposto gibi ev konserveciliği giderek azalmaktadır Yarımca kirazı, Değirmendere fındığı, Kandıra yoğurdu, hindi dolması ev peyniri, İzmit pişmaniyesi bu yörelerin adıyla özdeşleşmiştir

Yöremizin yerlileri olan Manavlar'ın köylerinde yöresel yemekler varlığını sürdürmektedir Bu yemeklerden bazıları;

Çorbalar:Tarhana, Umaç, Bulamaç,-

Et Yemekleri:Yahni, Kavurma, Tavuklu Keşkek, Çiğceli Kavurma - Sebze Yemekleri: Mantar Yemeği, Ebe Gümeci, Mancar Yemeği( Çiçekli Mancar )

Hamur İşleri:Ev Makarnası, Gözleme, Cizleme (Akıtma), Lokum, Mantar Böreği, ÇiğceliYumurta, Cevizli Börek

Tatlılar: Höşmerim ( Peynir Tatlısı), Kuru Helva, Otur Fatma Tatlısı, İrmik Helvası, Kübe Tatlısı ve çeşitli Sarma ve Dolmalar

Kocaeli Pismaniye
Pişmaniye kente özgü bir tatlı türü olarak ün kazanmıştır Yolculuklarda İzmit'ten geçenleri önce Pişmaniye satıcıları karşılar Kutular içinde ak pamuk görünümü veren bu tatlı ilin simgesi gibidir Tüm yöresel şenliklerin, şölenlerin de vazgeçilmez yiyeceklerindendir Un ve şekerden yapılan tatlının anavatanıysa "Eski Acemistan" olarak biliniyor Oradaki adı "Peşmek"tir Kocaeli'nde Pişmaniyenin bilinen ilk ustasının Kandıralı Hayri Usta olduğu söylenmektedir Pazara yönelik üretimi de, yapımını Hayri Usta'dan öğrenen Hacı Agop adlı bir Ermeni şekerci başlatmıştır Bir süre sonra tüm Ermeni şekerciler Pişmaniye yapımına yönelmiş, Cumhuriyet sonrasında mahkeme başkatiplerinden İbrahim Çınar pişmaniyenin İzmit'te tanıtımını sağlamıştır Hacı Agop'un oğluna Türkçe dersleri vermek için sık sık dükkana gidip gelirken pişmaniye yapımını da öğrenen İbrahim Çınar emekli olunca tümüyle pişmaniyecilik yapmıştır

Özgün bir tatlı çeşidi olması, hafifliği, pişmaniyenin il dışında da aranmasını, ilgi görmesini sağlamıştır Kavrulmuş una kaynamış şekerin yedirilmesi ilk bakışta kolay gibi görülmektedir Ancak küçük bir yanlışlıkla tüm emek ve harcamalar boşa gidebilir Çevrede pişmaniye adının buradan kaynaklandığı öne sürülür : "Yapan bin pişman, yapmayan bir pişman" Satıcılarsa aynı tekerlemeyi yolculara yöneltmektedir : "Alan bir pişman, almayan bin pişman! Pişmaniye