Kimliksiz Geceler...

Gece bir başıma, kentin ışıklarına dalıp gidiyorum Binlerce sevdanın anayurdu olan Bursa, bu kez benim acılarıma tanıklık ediyor Yaz ortası ama içim titriyor
Geceleri seninle yaşamaya alışmış olan ben, şimdi öylesine içimdeki acının azalmasını bekliyorum Hiçbir şey yapmak gelmiyor içimde

Neresine baksam seni gördüğüm bir şehrin içinde yaşamak en dayanılmaz işkence İçmek istiyorum, bira şişesinde boğulmak…sonra ? Sarılsam ne olacak ki kadehlere? Sarhoşluğun kucağında kaybetsem kendimi ne olacak ki? Sabah uyandığımda en acı gerçek olarak dikilmeyecek mi karşıma sensizlik? Boş boş bakmayacak mıyım yine duvarlara?

Geçecek elbette, zaman sensizliğin acısını silecek içimden Alışacağım böyle yaşamaya Çünkü senden öğrenmedim ben aşkı Giderken aşkı da götürmüş değilsin Senden önce de vardı içimde, senden sonra da olmaya devam edecek Yokluğun ağlatıyor beni Kendime kurduğum tuzakta çaresizce çırpınışım geldikçe aklıma, sessizce dökülüyor gözyaşlarım Beynimin içinde cevapsız yığınla soru dolanıp duruyor Aslında her sorunun bir cevabı var ama benim onları yanıtlayacak cesaretim yok Böylesine güçsüz olmaktan nefret ediyorumAşk dolu bir hayat sunmak isterken sana, anladım ki kaybetmişim kimliğimi Anladım ki, seni mutlu etmek isterken unutmuşum mutlu olmanın ne demek olduğunu Bu yüzden tuzak diyorum işte

Az sonra yağmur yağacak Bulutlar kapadı yıldızları ve ayı Böyle geceler daha da çok artıyor hüznün katsayısı Şimdi çıksam sokağa, iliklerime işlese yağmur, sırılsıklam etse beni Dilimde bir şarkı “söz yok anlatmaya seni…” üzerime üzerime gelecek sokaklar Boğulacağım, biliyorum Bu kentin her noktasında senin izin var, sokaklar deli edecek beni
Yürünmez olacak

Kapadım gözlerimi, uyku alsın beni Şöyle deliksiz bir uyku uyumayalı ne kadar oldu? Ne kadardır kendimde değilim? Kontrol edemiyorum zamanı Oysa tek ilacım zaman Erimelisin, bedenin gibi ruhun da terk etmeli beni Ancak o zaman kurtulacağım kendi tuzağımdan Ancak o zaman bitecek bu kimliksiz geceler

alıntı