Mutluluk Hakkında Vecizeler

bukettt · 03-01-2008

Kişinin yaşadıkça memnun ve mutlu olması için gereken şey, kendisi için değil, kendisinden sonra gelecekler için çalışmaktır (…) Bir insan böyle hareket ederken ‘benden sonra gelecekler acaba böyle bir ruhla çalıştığımı bilecekler mi’ diye bile düşünmemelidir Hatta en mutlu olanlar hizmetlerinin bütün nesillerce bilinmemesini tercih edecek karakterde bulunanlardır

” (M

K

Atatürk,1937,100 ve 1937,5-277)

“() Hal böyleyken, insanlar gerçek mutluluk ve kurtuluşu, ancak maddelere tapan nefislerinin hava ve hevesine tutsak olmuş iradelerine göre değer biçtikleri birtakım uydurma kurallardan beklemektedirler (…) Maddelere ve objelere bağlı mutluluklar, doğal olarak bu cansız şeyler gibi geçicidir (fanidir) ve günün birinde onlar gibi çökecek, yıkılıp gidecek, yok olacaklardır Fani şeylere bağlı ve onlarla geçerli hiçbir mutluluk devamlı olamaz Devam eden, ölmeyen bir mutluluk, ebedi (sonsuz) değerlere bağlı ve onlarla geçerli bir mutluluktur Şu halde hakiki mutluluğun kaynaklarından birini de, ebedi olan canlı varlıklara, özellikle insan ruhlarına duyulan sevgi oluşturur Çünkü o (sevgi) ebedidir () İnsanın hakiki mutluluğunun ilk kapılarını açan sevgi, merhamet, şefkat ve yardım duygularıyla beslenir Bu duygular mutluluk kapısının en sadık kapıcılarıdır Bunlar izin vermeden ne gerçek sevgiye ulaşılır, ne de büyük mutluluğun kapıları açılır” (Neo-spiritüalizm’in kurucusu

“Bütün mutsuz olanlar, yalnız kendi mutlulukları peşinde koşanlardır Bütün mutlu olanlar ise başkalarının mutlu olması için çalışanlardır” (Budizm)

“Engelleri aşmak, varoluşun en büyük hazzıdır; bunlar ticaret ve iş yaşamındaki maddi şeylerde de olabilir, öğrenme ve bilimsel araştırmadaki düşünsel şeylerde de olabilir; bu engellerle savaşmak ve onları yenmek mutluluk verir" (Schopenhauer)

”İnsanın gerçek varlığını bilmesi mutluluk, unutması ise elemdir” (Sri Nisargadatta Maharaj)

03-01-2008	#1
bukettt	Mutluluk Hakkında Vecizeler Kişinin yaşadıkça memnun ve mutlu olması için gereken şey, kendisi için değil, kendisinden sonra gelecekler için çalışmaktır (…) Bir insan böyle hareket ederken ‘benden sonra gelecekler acaba böyle bir ruhla çalıştığımı bilecekler mi’ diye bile düşünmemelidir Hatta en mutlu olanlar hizmetlerinin bütün nesillerce bilinmemesini tercih edecek karakterde bulunanlardır” (MK Atatürk,1937,100 ve 1937,5-277) “() Hal böyleyken, insanlar gerçek mutluluk ve kurtuluşu, ancak maddelere tapan nefislerinin hava ve hevesine tutsak olmuş iradelerine göre değer biçtikleri birtakım uydurma kurallardan beklemektedirler (…) Maddelere ve objelere bağlı mutluluklar, doğal olarak bu cansız şeyler gibi geçicidir (fanidir) ve günün birinde onlar gibi çökecek, yıkılıp gidecek, yok olacaklardır Fani şeylere bağlı ve onlarla geçerli hiçbir mutluluk devamlı olamaz Devam eden, ölmeyen bir mutluluk, ebedi (sonsuz) değerlere bağlı ve onlarla geçerli bir mutluluktur Şu halde hakiki mutluluğun kaynaklarından birini de, ebedi olan canlı varlıklara, özellikle insan ruhlarına duyulan sevgi oluşturur Çünkü o (sevgi) ebedidir () İnsanın hakiki mutluluğunun ilk kapılarını açan sevgi, merhamet, şefkat ve yardım duygularıyla beslenir Bu duygular mutluluk kapısının en sadık kapıcılarıdır Bunlar izin vermeden ne gerçek sevgiye ulaşılır, ne de büyük mutluluğun kapıları açılır” (Neo-spiritüalizm’in kurucusu “Bütün mutsuz olanlar, yalnız kendi mutlulukları peşinde koşanlardır Bütün mutlu olanlar ise başkalarının mutlu olması için çalışanlardır” (Budizm) “Engelleri aşmak, varoluşun en büyük hazzıdır; bunlar ticaret ve iş yaşamındaki maddi şeylerde de olabilir, öğrenme ve bilimsel araştırmadaki düşünsel şeylerde de olabilir; bu engellerle savaşmak ve onları yenmek mutluluk verir" (Schopenhauer) ”İnsanın gerçek varlığını bilmesi mutluluk, unutması ise elemdir” (Sri Nisargadatta Maharaj)