08-03-2012
|
#1
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Gabriel Garcia Marquez'in Mektubu

Büyük usta Gabriel Garcia Marquez lenf kanseriyken durumu gittikçe ağırlaşıyor  Marquez dostlarına, yaşamın her anının ne kadar değerli olduğunu anımsatan bir " veda " mektubu bırakıyor  Bu mektubu bir ustanın " insanlığa son armağanı" olarak görebiliriz  Yaşam boyu unutmamamız gereken gerçek öğütler bu cümlelerde saklı  Siz de asın gözünüzün önünde bir yere Ve asla unutmayın…
VEDA
Tanrı, bir an için bez bebek olduğumu unutsa ve bir yaşam armağan etse bana, aklımdakileri hemen söylemezdim, önce düşünürdüm konuşmadan Maddi kıymetiyle degil, anlamıyla değerlendirirdim herşeyi Gözümü her kapattığımda 60 saniyelik ışık kaybettiğimi anımsayarak az uyurdum, daha çok düşlerdim Başkaları geri dururken yürürdüm Uyanırdım başkaları uyurken Başkaları konuşurken dinlerdim Ve ne çok zevk alırdım çikolatalı dondurmadan!  
Bir parça yaşam verseydi bana Tanrı, sade giyinir, kendimi sırt üstü güneşe atardım, yalnız vücudumu değil ruhumu da çırılçıplak soyardım Tanrım! Kalbim olsaydı eğer, buza yazardım nefretimi ve güneşin doğmasını beklerdim Van Gogh düşüyle bir Benedetti şiiri çizerdim yıldızlara ve bir Serrat şarkısı, aya adadığım serenat olurdu Gözyaşlarımla gülleri sulardım, acısını hissederdim dikenlerinin ve öpüşünü kızıl yaprakların
Tanrım! Bir parçacık yaşamım olsaydı eğer, sevdiğim insanlara, onları sevdiğimi söylemediğim tek bir günün geçmesine izin vermezdim Hayatımdaki her kadını ve her erkeği, onun en sevdiğim olduğuna inandırırdım Aşkla yaşardım Aşık olmadığı için yaşlandıgını anlamayıp, yaşlanınca aşık olamadığına inanlara ne kadar yanıldıklarını gösterirdim Kanat verirdim çocuklara ama bırakırdım uçmayı kendi kendilerine öğrensinler diye Ihtiyarlara, ölümün yaşla değil, unutmakla geldiğini öğretirdim
İşte insanlar! Sizden bu kadar çok öğrendim  Öğrendim ki herkes, dağın doruğunda yaşamak ister, gerçek mutluluğun nasıl ölçüldüğünü bilmeden Öğrendim ki yeni dogan bebek, minicik yumruğuyla babasının parmağını sıktığında, onu sonsuza dek tutsak eder Öğrendim ki insan, ancak birini ayağa kaldırmak için eğildiğinde ona yukarıdan bakar Sizden çok sey öğrendim Ama gerçekte pek de işe yaramayacaklar Çünkü bunları valizimde sakladıkça, ben mutsuz öleceğim
Gabriel Garcia Marquez
|
|
|