Acıya Başgöz Ettiğin Kaç Düş(Üş)Ün Kaldı Daha..!!!

Gecenin karanlığına bağdaş kurdum Uykusuzum ve bir o kadar susuz Acının başkahramanlığına soyun(durul)muş yüreğin kanarken nasıl susarım ki ben Sus-mu-yorumYüreğinin “ ben “ kadar ki boşluğuna düşerken sen, nasıl bayramlık elbiselerimi giyerim ki Dudaklarımı dudaklarımdan sökmeme izin ver Bırak kanasın çığlıklarım Seni iyi bilirim Sonbaharı giyinir, tüm acıları kefenlersin yüreğine Oysa,oysa senin gözlerin değil miydi baharlarım ? Baharlarım solarken ben nasıl susabilirim ki ? Elimdeki tek yaşama gücüm olan cümlelerimi saklama yastığının gölgelerine Bırak susmalar yürüsün üzerime Giydirilsin kefen bedenime İçindeki yangınların eteğine sirayet ederken su-sa-mamBıkmadın mı daha acıyı tek başına kucaklamayı ? Usanmadın mı karanlığın koynunda ağlamaktan ? Dön sevgili Ayak uçlarının yörüngesini çevir sevdaya Hazanlar yürüse de üzerine sen hayat denilen ipin ucunu hiç bırakmaSakın bırakma

Düşsüzlüğünle suçsuzluğun muhakemesindesin yine Tarafsızlığını yitirdin artık Kendini tüketmekte , kendini asmakta o kadar ustasın ki, boynundaki tek bir iz yok Kendini öldürmeye yeltendiğin yetmedi mi daha? Us'undan vazgeçmek, hayata yenilgini söylemek bu kadar basit olmamalı Kendine kefen biçmekten vazgeç Sırtlan hayatı omuzlarına Bu zamana kadar hayatla nasıl mücadele ettiysen devam et Boğma kendini, boğdurma yüreğini Ölümün sadece senin bedeninle kalsa tamam Seninle ölecek o kadar şey var ki ? Bari kendi için savaşmayacaksın, bari benim için, bari “ bizim “ için savaş Yok olursan ardından seni takip edecek o kadar büyük ölümler var ki Bir göç kadar devasa Sakın kaybolma Bir tesbihin imame'si düşüncene hükmü kalır geride kalanların
Seninle kazandıklarım bu kadar aşikar iken gitme sonsuzluğa
Düşerim
Ezilirim
Sonra ölüme gülümserim

Biliyorum çıkmaz sokakların, adressiz sorguların içinde çıldırmaktasın Biraz da yorgun Düşüncelerin bir uçurum ötesi Duvar çökecek sanki Sakın başını kaldırma göğe Yürüyen bulutları üstüne geliyor zannedeceksinBir adım bile atma Sonrası uçurum sevgili Beni ve sana ait olanları bırakıp gitme ölüme Gözlerindeki sıcaklığa doyamamışken musalla taşının soğukluğu nerden çıktı sevgiliAyaz kesse de ellerini, yüzünü esirgeme beniKıyma beni Eğdirme başımı Ezdirme gülüşlerimi Ben seninle varoldum Ya yanında beni götür, ya da beni de öldür

Senden mucizeler istemiyorum
Sadece yaşamanı,
Yaşarken beni de yaşatmanı istiyorum

Ellerini uzat bana
Sonra da yüzünü hayata çevir
Ben umudun kıyısında,
Ben hayatın koynunda,
Seni bekliyor olacağım
Hadi hayatın denilen ipin ucuna sarıl
Yoksa,
Acıya baş göz ettiğin kaç düş(üş)ün kaldı daha ?

Unutma;

Hayat “ umut ettiğin “ kadardır