Kalbi Hissedişler Olmadıkça!

Anladım ki

Sana diyecek bir sözüm kalmamış

Hasrettiğim sevgim solgunluğa duçar kalarak anlamsızlaşmış


Ne bir hatıram

Ve ne de bir anım halini kuşatmamış

Dalgalar misali sahili okşamış ve rüzgârla hüzünlere karışmış


Ne kadar açılsam da

Denizin ulviliğinde nefeslerimi bıraksam da

Martıların serencamında kaybolarak, yıldızlara doğru uzansam


Bulutlarla seni arasam

Ummanların hicranı sevdasıyla aşkı koklasam

Umutlarımın pervazlarında ve nefeslerin kalanıyla halimi anlasam


Senin için bir şiir yazarak

Suskunluğumu gözyaşlarımla cihana haykırsam

Ruhunun azizliğiyle ve kalbi hissedişler güzelliğinde seninle olsam


Zahirden azadeleşerek

Niyetlerin dirliğinde ulvileşerek kokunu alsam

Fevkalade müsterih olarak, hayata biganeliği bırakıp şevki ansam


Canı halk eden belli

Kalbi dirliği münazara eden hangi gerekçeydi

Nasip, gayretle tesis edilen bir güzellik miydi, niyet asliyet içindi


Hayli mütehassısım

Kalbi ikliminde solgunluğu yaşayan bir zavallıyım

Yaşamak adına her ne varsa ve kalbi hissedişler olmadıkça hazanım


Bu bakımdan nazlıyım

Nefeslerin niteliğinde arandığım duyarsız kalbim

Artık yorgun, aşk adına solgun ve sevda namına mücerrettir korkum


Halimi anlayacak

Derman olmak için niyazı muhabbetle konuşacak

Sadakatin teslimiyetinde anlamlaşacak ve dostluk için sevgiyi anacak



Mustafa CİLASUN