Gazze’Nin Kanlı Sayfalarına Şahit Olmaktan Utanıyo

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-01-2012

Gazze’nin Kanlı Sayfalarına Şahit Olmaktan Utanıyorum!

Acaba en çok ne acıtır bizi! Bir insanı hayatımızdan çıkarmak mı, yoksa kalbimizden, gönlümüzden, yüreğimizden çıkarmak zorunda kalmak mı?

Bazen yanımızda olan insanlar canımız olmayıveriyor da, uzakta olanlar canımız gibi oluveriyor!

Eğer uzakta olanlar yanımızdaymış canımızdaymış gibi hissedilmeseydi, insanlar sevdiklerinin ölümüne dayanabilir miydi?

***

Saat gecenin 2 si ve ben TV’den Gazze’nin bombalanmasına canlı olarak şahit oluyorum!

Artık uyumaya utanıyorum Allah’ım! Gazze’de insanlık ölürken uyumaya utanıyorum!

Çocukları anneleri yerine fosfor bombaları sararken ben yatağımda üşüdüğümden utanıyorum!

Bomba ışıklarını şafak sanan horozların sesini duyunca, feleğini şaşıran horozlardan utanıyorum!

Bu soykırımı göz görmeyip de akıl bildiğinde, gözlerimin uykudan ballanmasından utanıyorum!

Düşen bombalardan çocukların gözleri, minicik elleri ve yürekleri parçalanırken sessiz kalan insanlık nezdinde insanlığımdan utanıyorum!

Gazze’nin kanlı sayfalarına şahit olmaktan utanıyorum!

Amelimle, sözümle bu vahşete katkı sağladım mı diye utanıyorum!

Şu an; gökyüzünden yağan ateş yeryüzünde meskenleri harabeye çevirirken, o evlerde hastanelerde, okullarda savunmasız kaç kişi daha ölüyor, yaralanıyor diyerek…

…ve onlar ateşler içindeyken ben diş dişe vurmuş üşüyorum

Uykum kaf dağının ardına giderken, yüreğim de Gazze’de atıyor! Ekranın karşısında ‘lal’ kalıyorum!

Sadece “ne olur çok çocuk ölmesin” diye yalvarıyorum!

… ve merak ediyorum; çocuklara, kadınlara, hastalara, sakatlara, yıllardır savaş yükünü yükleyenler şimdi ne yapıyor!

Baştaki soruyu yine soruyorum

Acaba en çok ne acıtır bizi! Bir insanı hayatımızdan çıkarmak mı yoksa kalbimizden çıkarmak mı?!

Meftun–ı Gül

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-01-2012

ALLAH RAZI OLSUN KARDEŞİM,
Unutmuyalım ve unutturmuyalım,onlar yıllarca yapılanların hesabını sordular,haksız oldukları noktda bile bu davalarından vazgeçmediler,haklı oldukları yerdede bunu onlara yapanlara degil dinlerin , degiştirilmiş kutsal kitaplarına ve cıkarlarına uygun gelen yolu sectiler
bizim davamız hak davası unutturmuyacagızve unutmuyacagız
Vicdanların ölmesi demek buunutmak

08-01-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Gazze’Nin Kanlı Sayfalarına Şahit Olmaktan Utanıyo Gazze’nin Kanlı Sayfalarına Şahit Olmaktan Utanıyorum! Acaba en çok ne acıtır bizi! Bir insanı hayatımızdan çıkarmak mı, yoksa kalbimizden, gönlümüzden, yüreğimizden çıkarmak zorunda kalmak mı? Bazen yanımızda olan insanlar canımız olmayıveriyor da, uzakta olanlar canımız gibi oluveriyor! Eğer uzakta olanlar yanımızdaymış canımızdaymış gibi hissedilmeseydi, insanlar sevdiklerinin ölümüne dayanabilir miydi? *** Saat gecenin 2 si ve ben TV’den Gazze’nin bombalanmasına canlı olarak şahit oluyorum! Artık uyumaya utanıyorum Allah’ım! Gazze’de insanlık ölürken uyumaya utanıyorum! Çocukları anneleri yerine fosfor bombaları sararken ben yatağımda üşüdüğümden utanıyorum! Bomba ışıklarını şafak sanan horozların sesini duyunca, feleğini şaşıran horozlardan utanıyorum! Bu soykırımı göz görmeyip de akıl bildiğinde, gözlerimin uykudan ballanmasından utanıyorum! Düşen bombalardan çocukların gözleri, minicik elleri ve yürekleri parçalanırken sessiz kalan insanlık nezdinde insanlığımdan utanıyorum! Gazze’nin kanlı sayfalarına şahit olmaktan utanıyorum! Amelimle, sözümle bu vahşete katkı sağladım mı diye utanıyorum! Şu an; gökyüzünden yağan ateş yeryüzünde meskenleri harabeye çevirirken, o evlerde hastanelerde, okullarda savunmasız kaç kişi daha ölüyor, yaralanıyor diyerek… …ve onlar ateşler içindeyken ben diş dişe vurmuş üşüyorum Uykum kaf dağının ardına giderken, yüreğim de Gazze’de atıyor! Ekranın karşısında ‘lal’ kalıyorum! Sadece “ne olur çok çocuk ölmesin” diye yalvarıyorum! … ve merak ediyorum; çocuklara, kadınlara, hastalara, sakatlara, yıllardır savaş yükünü yükleyenler şimdi ne yapıyor! Baştaki soruyu yine soruyorum Acaba en çok ne acıtır bizi! Bir insanı hayatımızdan çıkarmak mı yoksa kalbimizden çıkarmak mı?! Meftun–ı Gül