Nasibi Yorgunluk Ve Zahmet Olan Namaz İnsanı

Allah Resûlü (sas): “Nice namaz kılanlar vardır ki, nasipleri sadece yorgunluk ve zahmettir” ve oruç hakkında ‎da: “Nice oruç tutanlar vardır ki, nasipleri sadece açlık ve susuzluktur” buyurmaktadır ‎

Namazın ifade ettiği mânâ, bilhassa onun iç ifadesi, insanın iç derinliğiyle yakından alâkalıdır Kur’ân’da da ‎namazın anlatıldığı her yerde, onun bu iç derinliğine dikkat çekilmektedir Meselâ Mü’minûn suresinde, felâh bulan ‎insanlar anlatılırken; “Namazlarında huşu duyan mü’minler kurtuluşa ermişlerdir” (Mü’minûn, 23/1-2) denilerek, ‎namaz-huşû münasebeti nazara verilmektedir Evet huşû gerçek mânâsını ancak namazda bulur Öyleyse insan ‎namazda, namazdan başka bir şey görmemeli, duymamalı ve düşünmemelidir ‎

Namazla insan, muhtaç olduğu ve elinin yetişemediği ihtiyaçların temini için, fiilî ve kavlî duaya geçmiş, ‎Allah’ın yüceliği karşısında “kemerbeste-i ubudiyet” içinde durmuş demektir Evet o, mü’minin en mühim ‎meselesidir Efendimiz (sas), bu meseleyi izah ederken; “Namazı, veda namazı kılıyor gibi kılın” buyururlar Veda ‎namazı; “Şu kıldığım namaz, son namaz olabilir, bir kere daha belki namaz kılmaya muvaffak olamam” ‎düşüncesiyle kılınan namazdır ‎

Namaz, kalbin kûtu ve gıdası, ruhun da miracıdır Bütün sıkıntılara karşı o, ruhu dinlendirir ve kalbi ‎kanatlandırır Efendimiz (sas), dünyevî işlerinden sıkılınca, “Erihnâ ya Bilal! Bizi bir ferahlandırıver ey Bilal!” ‎diyerek ondan namaza çağrıda bulunmasını isterdi Namaz tembel ve uyuşuk insanın yapabileceği bir şey değildir O, ‎daima hüşyar bir gönlün, uyanık kalb ve duyguların, Rabbin karşısında edâ edeceği bir vazifedir‎

Namazda -ara sıra olsa bile- devamlı dünyaya ait işlerin muhasebesini yapan, onların riyaziyesiyle meşgul olan ‎bir insan için, sadece namazın yorgunluğu yanına kâr kalacaktır Rabbim, -sonsuz rahmetinden dileyelim- kimsenin ‎yorgunluğunu yanına kâr bırakmasın Kalbimizi, duygularımızı ona karşı daima hüşyâr ve huşû içinde kılsın! ‎