Başka Pencerelerden Bakmak Hayata

Başka Pencerelerden Bakmak Hayata
Başka Pencerelerden Bakmak Hayata

Elvida ÜNLÜ


Tevazudur istişare Bilginin, fikrin; bilenin ve fikir sahibi olanın hakkını teslim etmektir Kendi hakkımızı teslim etmektir Haddi aşmamaktır Görmektir yanımızdakini

Her gün aynı pencereden aynı denizi mi görürüz?

Sormak, farklı pencerelerden bakmaktır güne Başka başka pencereler açmaktır önümüze

Bir gün dağı eklemek manzaramıza Bir gün sokağı, hani insanların telaşlı telaşlı koştuğu o sokağı

Bir gün yeni çiçeğe durmuş erik ağacını

Sormak, sor dediği için

Sormak, sorduğu için

Danışmak

Yanımızdaki yöremizdeki herkesle hazır olmak hayata

Onlar

“… Onların işleri kendi aralarında istişare iledir…” (Şûra, 38)

Kimlerden bahseder, kimleri anlatır?

Tevazu sahibi müslümanları Ki onlar sadece kendi akıllarına güvenip kibirle yürümezler

Yanındakini yöresindekini bilir, tanır

Yeri gelir bir çocuktan akıl sorarYeri gelir bir ihtiyara anlattırırlar

Renkleri katarlar hayatlarına

Bilgilidirler oysa Çünkü en büyük bilgiyle donanmıştırlar

Her şeyi bilmediğinin, bilemeyeceğinin bilgisiyle…

Günün nasıl geleceği öncesinden bellidir

“…Yapacağın işlerde onlarla istişare et Bir kere de azmettin mi artık Allah’a güvenip dayan Çünkü Allah kendine güvenip dayananları sever” (Âl-i İmran, 159)

Uhud Günü öncesidir Hani yiğitlerin düşeceği, Allah Rasulü sav’in kanının düşeceği toprağa…

Düşman gelmek üzere Alınmak için bekleyen hınçlarıyla, intikamlarıyla

Hırslarıyla geliyorlar

Öfkeyle sıkılmış elleri

Allah Rasulü sav arkadaşlarıyla konuşuyor Ne yapmalı bu düşmana karşı? İslâm ve insan düşmanlarına karşı?

İstiyor ki Medine’yi savunalımÇıkmayalım şehrin dışına, şehri içten savunalım

Lakin Bedir erleri övülmüştü Bedir’e katılamayanlar üzgün

Şimdi önlerinde Uhud Günü varKahramanca dövüşüp toprağa düşmek belki Belki…

İstiyorlar ki meydan savaşı olsun

Allah Rasulü sav değer vermiş arkadaşlarına Sormuş

Şimdi kendi isteğinin dışında bir şey isteyince onlar, karşı mı çıkacak? Sormak sorumluluk ister

İstemediğimiz bir sonuç çıkarsa, hoşumuza gitmeyen bir karar verilirse danıştığımızda, o karara uyma sorumluluğu

Ve Allah Rasulü sav yola çıkmak için zırhını giydi

Allah adı yücelsin diye İnsan kendini bilsin diye Zulüm kalksın diye…

Arkadaşları kendi aralarında konuşuyorlardı bu arada ve “yanlış yaptık” dediler

“Allah Rasulü savunma savaşı istiyordu Şimdi biz böyle bir karar verdik diye meydana çıkacak” Üzüldüler
Peygamberimiz’e gelerek “Ey Allah’ın Rasulü, istediğin gibi olsun Biz kararımızdan vazgeçtik Medine’yi savunalım, meydana çıkmayalım” dediler

Lakin Allah Rasulü sav kararını vermişti:

“Bir peygamber zırhını giydikten sonra asla çıkarmaz!”

Kendine rağmen alınan karara uydu Ve dedi ki lisan-ı haliyle: “Bir karar verdiğiniz zaman dönmeyin”

Zira Allah Tealâ buyurmuştu: “… Bir kere azmettiğin zaman artık Allah’a güvenip dayan…”

Arkadaşlarının görüşlerine de başvurup bir karar aldığında o kararın arkasında ol!

Gönüller aynı topraktandır

Hendek Savaşı öncesidir Diğer adı Ahzap olan savaş öncesi Allah Rasulü sav savunma savaşı istemektedir

Üzerlerine çeşit çeşit düşman gelmek üzereyken arkadaşlarıyla görüşür, konuşur

Müşrikler, münafıklar, yahudiler el birliği etmiş müslümanların üzerine gelmekteyken…

Bir arkadaşı; hicret sonrası müslüman olmuş ve daha sonra Allah Rasulü sav fidyesini ödemiş de azat olmuş

İranlı aslen Allah Rasulü sav’in kanından değil Toprağından değil

Selman-ı Farisî, yani İranlı Selman ra bir fikir verir

“Biz İran’da şehrin etrafına büyük ve derin hendekler kazardık Ve şehri o hendeklerin arkasından
savunurduk”

Allah Rasulü sav ve diğer müslümanlar bu fikri benimsediler

Zira Allah Rasulü sav alemlere rahmet olarak gelmişti ve çok fazla kan dökülsün istemiyordu

Düşmanlık edenlere karşı savunmaydı savaşları Kendilerine zulmedenlere karşı Hayata kıyanlara karşı…

Ve belki bir sabah ezanı gökleri ve yerleri pîr ü pâk ederken ilk kazma sesleri duyuldu

En çok özleyen, en çok bekleyen

Hudeybiye Antlaşması günü “Feth-i mübin diye nitelediği Rabbimizin Fakat bilmiyoruz, bilmiyor Allah Rasulü sav’in arkadaşları

Gerçekten neyi bilirdik ki biz öğretmeseydi Neyi anlardık anlatmasaydı?

Üzgünler Hac edemeden dönecekler

Oysa ne kadar istemişlerdi Ne kadar özlemişlerdi

Bilmiyorlar mıydı Allah Rasulü sav daha çok özlemişti, daha çok istemişti

“Haydi” dedi Allah Rasulü sav; “Haydi, artık kurbanlarınızı kesiniz ve saçlarınızı tıraş ediniz!”

Fakat haccetmemişler Üzgünler Bekliyorlar

Belki değişir durum, belki bir yol açılır Mekke’ye, Kâbe’ye

Kımıldayan yok Bilmiyorlar mı, fark etmiyorlar mı üzülüyor Allah Rasulü sav

Çadırına girdi ve durumu eşlerinden Ümmü Seleme ra’ya anlattı

Anlatırız birine, o an biz olan birine Bir ferahlatıcı rüzgâr eser Dağılır ağır hava Serinleriz

Ümmü Seleme ra bir fikir verdi:

“Ey Allah Rasulü, ashabınıza bir şey söylemeden siz kurbanınızı kesin, tıraşınızı olun Bu durumda onlar kendilerine zor gelen bu durumun ağırlığı altında bile olsalar sizin yaptığınıza tabi olacaklardır Üzülmeyin ve onları mazur görün”

Bu istişareden sonra Allah Rasulü sav çadırından çıktı ve kurbanını keserek tıraş oldu Sözleşme belki fesholur diye bekleyen müslümanlar bunun imkansız olduğunu anlayarak birer birer kurbanlarını kesmeye ve tıraş olmaya başladılar

O hale bürünmek

Allah Rasulü sav’in yanında olan, ölçüyü ondan alan Hz Ömer ra halife olmuştu

İstişareye kıymet verdi ‘Halifeyim, ne dersem o olur!’ demedi

‘İnsanların en bilgilisi, en seçilmişi olmasam bu görevde olmazdım!’ demedi

Tevazu müslümanın aslî haliydiVe müslümanlardan da en çok idarecilere yakışırdı

O halle kuşandı, o hale büründü

“İstişare yapılmadan tatbik edilen işler başarısızlığa mahkumdur” dedi

Halife Hz Ömer ra’nın istişare usulü şöyleydi: Önce konuyu müslümanlardan ulaşabildiği kişilerle görüşür, peşinden Kureyşliler’in fikrini sorar, son olarak da diğer sahabilerin fikrini alırdı Ve böylece en isabetli kararı verirdi
Ve yine Hz Ömer ra zor bir meseleyle karşılaştığında çocuklar ve gençlerle istişare eder, onların zekâlarının keskinliğinden istifade ederdi

Gerçekten sormak gerekeni sormaktır

Danışmak, danışmış olmak için değil

Sormak, sormuş olmak için değil

Gerçekten istifade etmek içinBaşka başka pencereler açmak için Renkleri görmek, tatmak için

Tek kanatla uçabilir miyiz? Kanatlar takınmak için

Kararlarımızın altına imza istemek değil, birlikte karar almaktır istişare

Bir olmak beraber olmaktır Birlikte atmasıdır kalplerimizin

Ya da sorulmaması gerekenleri sormak değildir istişare

Allah ve Rasulü bir konuda kesin hüküm verdikten sonra insanlara ne oluyor ki o konuda söz söyleyebilsinler, hüküm verebilsinler!?

İnsanlara ne oluyor ki o hükmü istişareye açsınlar!? Ve ne oluyor ki o konuyu bir insandan soruyoruz?

‘Ne yapmalıyım?’ diye

Ateşin yakacağını kim bilmez

Neden sorarız ‘ateşe atlayım mı?’ diye Yanmamızdan birisi daha sorumlu olsun diye mi?

Yoksa yanmayı göze alırız da, tek başımıza yanmayı mı alamayız? Ya da bizim yerimize o yanar diye mi düşünürüz?
Oysa herkes ancak kendi yerine yanar, yanacaksa

* * *

Tevazudur istişare

Bilginin, fikrin; bilenin ve fikir sahibi olanın hakkını teslim etmektir

Kendi hakkımızı teslim etmektir

Haddi aşmamaktır

Görmektir yanımızdakini

Önümüze çıkan çetrefilli, belki bizi batağa götürecek yoldan yürümek zorunda değiliz

Başka başka yollar vardır

İstişare kapımızdır

Önümüze başka başka yollar açan kapımız

İstişare yolların önünde adım atmadan önce beklemektir