Eğer Ben Bir Doktor Olsaydım

Eğer ben bir Doktor Olsaydım
EĞER DOKTOR OLSAYDIM



Her şeyden önce Rabbizülcelâle, Efendimiz (sav)’ in, ziyaret ettiği bir hasta için yakınlarına “Onu doktora götürün!” buyurması ve devamında da: “”Muhakkak ki Allah, devasını indirmediği hiç bir dert indirmemiştir” (Muvatta, Kitab’ül ayn 12) buyurarak derdine deva arayanlara adres olarak benim mesleğimi göstermesinden dolayı şükrümü, en üst seviyede tutardım


“Eğer siz takva sahibi olursanız, size hak ile batılı ayırt etme kabiliyeti ( FURKAN) ni veririm!” buyuruyorsun Ben de bu âyetten kendi payıma şöyle bir ders çıkartırdım Dîne odaklanana Furkanı veren Rabbim, mesleğinde odaklanan bana da mesleğimin inceliklerini öğretir, inancıyla hareket ederdim


“Şafi” (şifa veren) olanın Allah olduğuna inanır ve sürekli hastalarıma gayretin bizden, şifanın Allah’tan olduğunu, şeytanın insan vücudunun herhangi bir yerine yerleşerek “Beni falan kişi iyileştirdi” deyip de şirke düşürünceye kadar yerleştiği yerden çıkmadığını bilmelerini bu oyuna düşmemek için doktorların, sadece şifada aracı olduklarını bilmelerini ister ve şu hadiseyi hatırlatırdım İbrahim (as): “ Ey Rabbim, hastalık nedir? Cenabı Hak: “Hastalık, bendendir!” buyurdu İbrahim (as): “ Peki, derman kimdendir?” dedi Rabbimiz (cc): “O da bendendir” Buyurdu İbrahim (as): “Öyleyse, doktora ne gerek var?” diye sordu Yaratıcımız, şifa veren Rabbimiz: “Doktor, ellerine derman havale edilen adamdır” Buyurmuştur Yani biz doktorların, şifayı veren Allah ‘a bir aracı olduğumuzu bilmelerini isterdim Şifa bulmak için de dua ederek, bizlere yardımcı olmalarını isterdim


Empati yapmayı hiçbir zaman elden bırakmaz, ağrıdan sızıdan kıvranan kişinin yerinde benim de olabileceğimi düşünür, onun şifası için bir an önce tedaviye başlamam gerektiğine, lakayt davranmamam gerektiğine inanırdım


Hipokrat yeminini bir tarafa bırakarak (Hipokrat yemini yaptım diye değil) tedavi için her geleni, kardeşim, annem, babam olarak görür, bilgi ve tecrübemi son noktasına kadar kullanırdım


Parayı en çok seven kişiler doktorlar tezini, hareketlerimle çürütmeye çalışırdım, ihtiyaç sahibi hastaları ücretsiz muayene etmeye çalışırdım ama bunu istismar eden hastalara da fırsat vermezdim


Günümüz hastalıklarında olduğu gibi tedavilerinde de psikolojinin çok önemli olduğunu bilerek hastanın önce psikolojisini düzeltirdim Hastaya güler yüzle yaklaşan doktorun tedavisinin, diğer doktorlara nazaran daha hızlı olduğu bilinciyle hareket ederdim


İnsanlar hastalansınlar da ben de para kazanayım anlayışından Allah’a sığınır, kardeşlerimi, hastalıklardan kendilerini nasıl korumaları gerektiğini her türlü iletişim aracıyla anlatmaya çalışırdım


Mesleğimle alakalı her türlü yeni gelişmeye açık olur, hiçbir gelişmeyi eski bilgilerime dayanarak elimin tersiyle itmezdim Bunun için sürekli araştırma içinde olur, kongreleri takip eder, bana faydalı olacağına inandığım hiçbir kongreyi kaçırmamaya çalışırdım


Mesleki erdemliliği elden bırakmaz, benim sahamda benden daha iyi meslektaşlarımın olduğunu bilir tedavisinde başarılı olamadığım hastayı ya o arkadaşlara yönlendirir ya da o arkadaşlarımın bilgi ve tecrübelerinden istifade ederdim


Meslek etiğini hiçbir zaman elden bırakmaz sahamın dışına çıkmazdım, benim bir uzmanlık alanım olduğunu bilir, her hastaya yardımcı olmak adına onları oyalayıp tedavilerini geciktirmez ilgili arkadaşa yönlendirirdim Bu anlayışı benden, Efendim (sav)’in istediğini: “Kim daha önce doktorluk yaptığı bilinmeden doktorluk satmaya kalkarda hastaya zarar verirse bunu tazmin eder

Selman YİĞİT