İstanbulun Fethinin 'Manevi' Boyutu

İstanbulun fethinin 'manevi' boyutu


Hoca Muhammed Kasım (ks)
anlatıyor: Bir gün Hâce Ubeydullah Ahrar hazretleri Semerkandda perşembe günü öğleden sonra otururken şöyle dedi: Filân atımı eğerleyip getirin Getirdiler Müridlerinden bir kısmını da beraberinde alarak binip gitti Şehrin bağlarından çıkmak üzere idiler ki, müridlerine: Sizin gelmenize ihtiyaç yok, dönünüz dedi Hepsi döndüler Ubuydullah Ahrar hazretleri, Abbas Çölü (Deşt-i Abbas) diye bilinen sahraya yöneldi Edebe riayet etmeden bir miktar daha Hocanın ardından yürüdüm Ubuydullah Ahrar hazretlerinin binmiş olduğu atla bir o yana bir yana seğirtmeye başladığını gördüm Ubuydullah Ahrar hazretleri bazen görünüyor, bazen de görünmüyordu Daha sonra evlerine döndüler Yine küstah bir tavırla o halinden kendisine soruldu Şöyle buyurdular Anadolu padişahı Sultan Mehmed kâfirlerle karşı karşıya gelip bizden yana müteveccih oldu, bizden yardım istedi Ona yardım etmemiz icab etti Allaha hamdolsun mansur ve muzaffer oldu
Hoca Muhammed Kasım şöyle devam ediyor: Babam Abdülbaki, Anadoluya gelip Sultan Bayezid bin Sultan Mehmed ile buluştuktan sonra bize şöyle bir şey nakletmişti: Sultan Bayezid benden Hocanın nasıl bir elbise giydiğini, mübarek simalarının nasıl olduğunu, boz bir atının olup olmadığını sordu Ben de anlattım Bunun üzerine şöyle buyurdular: Babam Sultan Mehmed hazretlerinden işittim ki filan zamanda, öğle­den sonra filân yerde kâfirlerle karşılaştık Kâfirlerin ordusunu galibiyete yakın görünce Hoca Ubeydullah hazretlerine teveccüh ettim Ve sizin anlattığınız elbise ile aynı sima ve at ile bir velinin zuhur ettiğini gördüm Bana şöyle dedi: Ey Sultan Mehmed, korkma! Ben: Nasıl korkmayayım ki kâfirlerin ordusu çok kalabalık deyince Bu sefer mübarek yenlerini açıp: İçeri bak buyurdu Baktım, büyük bir sahra içinde, hadsiz hesabsız Müslüman askeri İlâve etti: Bunların hepsi sana yardımcıdır Şimdi şu tepenin üzerine çık, dur Davula üç defa vur Orduna savaşmalarını emret Sultan Mehmed şöyle diyor: Vezirlerim, o esnadaki halimi, düşman askerlerinin çokluğu sebebiyle söylendiğimi, hayretimi ifade ettiğimi zannettiler Çünkü onlar Hocayı görmüyorlardı Buyurdukları gibi yaptım Ubuydullah Ahrar hazretlerinin at sürdüğünü gördüm Düşman hezimete uğrayınca Hocadan hiçbir eser görmedim