Bir Katilin Tüyler Ürperten İtirafları

Bir katilin tüyler ürperten itirafları


Köpek itlafları çok tartışılır Başı boş gezen köpeklerin tehlike oluşturduğu şikayet edilir Peki ya köpeklerin nasıl öldürüldüğünü biliyor musunz? Hürriyet yazarı Pakize Suda, itlaf ekibinde çalışan 'Bir katilin' vicran azabını yazdı İşte insanı dehşete düşürecek o itiraflar

765 çapında bir tabanca verdiler elime, "hadi" dediler

Köpeğe yaklaştığımda önce elimdekini yiyecek bir şey sanıp kuyruğunu sallamaya başladı İyice yanaşıp alnına nişan aldım

Son birkaç saniyede onu öldüreceğimi anlamış gibi canhıraş ipini çekmeye çalıştı

Tetiği düşürdüm

Alnının tam ortasında bir beyazlık gördüm sanki, ardından kan fışkırdı Hayvan geriye doğru bir takla attı Sürünerek zincirinden kurtulmaya, benden kaçmaya çalışıyordu Bir daha sıktım

Boynu düştü

Genellikle şehrin dışındaki gecekondu mahallelerine öldürmeye giderdik

Oradaki köpekler kuru ekmeğe hasretti Bizim kıymanın kokusunu metrelerce uzaktan alır, etrafımızda pervane olurlardı


Kıymayı attığımızda bu karşılıksız iyiliğimizin mantığını çözemeden, minnet dolu şaşkın bakışlarla havada kaparlardı

Sonra

Sonra titremeye başlarlardı

Ardından nefes almaları zorlaşırdı

Ağızlarından, burunlarından köpük çıkmaya başlardı Bazen kan kusarlardı

Bunlar olurken gözlerimize bakmaya çalışırlardı "Beni kurtarabilir misin?" der gibi bakarlardı



Bazıları çığlık çığlığa can çekişirken bazıları hafif iniltilerle, bazıları da sessizce ölürlerdi



Kıyma yetsin diye az atardık Az attığımız için daha zor ölürlerdi



Yaşlı bir adam, bizi bir kömürlüğe götürdü bir gün Bir köpek doğurmuş, 7-8 yavru yapmıştı



Ana bizi görünce tedirgin oldu Ancak kıymayı görünce sevindi, ete doğru uzandı, kuyruğunu salladı Bakışlarıyla teşekkür etti

Sonra titreme nöbetleri başladı Sarsıldıkça yavrularının ağzı memesinden kopuyordu, onları patisiyle tekrar memesine iterken ölüm nöbetleri sıklaşıyordu

İhtiyar, "Yavrularına da verin" diye sürekli söyleniyordu Ama çok miniklerdi, yemekte zorlanıyorlardı

Bu arada ağzından köpükler çıkmaya başlayan anne, bana doğru sürünerek geldi Ayağımı, ellerimi yalamaya başladı Bir yandan burnunun ucuyla yavrularını iterek yerdeki zehirli kıymadan uzaklaştırmaya çalışıyor, diğer yandan gözlerime yalvararak bakıp, "Ne olur onlara zehirli kıyma verme" der gibi başını sallıyordu



İhtiyar adam yavruları gösterip, "Memur bey, ağzını parmaklarınla açıp öyle sok kıymayı" deyip duruyordu

Birdenbire bir şeyler oldu bana



Sanırım yavruların hali etkilemişti beni İçimdeki insani duygular canlanmıştı

"Öldürmüyorum lan pk! Defol git!" diye bağırdım



Sonraki günlerde vicdan azabı beni kuşatmaya başladı Bu azap gün geçtikçe çığ gibi büyüdü



Hiçbir zaman aklımdan çıkmadı yaptığım katliamlar Otururken, kalkarken, yerken, uyurken Gülme yeteneğimi kaybettim o günden sonra Daha suskun, daha içine kapanık oldum



Her insanın içinde bir katil vardır Genlerinde mağara döneminden kalma öldürme güdüleri vardır

İnsan beyni bilimle, sanatla, sevgiyle aydınlandıkça bu güdüler azalır ve yok olur

Sonraki yıllarda karınca ezmemek için yolumu değiştirdim Odamdaki sivrisinekleri camları açıp çıkarmaya çalıştım Asla öldürmedim

Ama köpekler

Onlarla asla göz göze gelemedim

Onlardan utandım

Onlardan kaçtım



İtlaf ekibindeki arkadaşlar