Tut Beni...

TuT BeNi


Sen, belki de bu mektubu aslında sana yazdığımı hiç bilmeden okuyacaksın
Ben, senin bunu okurken parmağınla yanağına dokunduğunu,
gözlerini hafifçe kıstığını, saçlarını kulağının ardına attığını göremeyeceğim
Elimin uzanamadığı yerlere, kelimelerimle sokulmaya çalışmanın, kırılgan harflerden kurulmuş,
görünmez bir köprüden sana doğru yürürken, düşmekten böylesine korkmamın,
sana tek bir bakışla anlatabileceğime inandığım ve birçoğunun belki de bir ismi bile olmayan
birçok duygunun herbirine isimler bulmaya uğraşmanın beni nasıl yaralayıp yorduğunu bilmeyeceksin
İleride bir gün, bana çok karmaşık ve anlamsız gözükecek olsalar da şuanda bana,
kendime saplamak için elimde tuttuğum solgun bir bıçak gibi sade ve
içmeye hazırlandığım zehirli su gibi berrak gözüken duygularımın keskin ve yakıcı tadını,
onların üstünü örten sözcüklerin altından çıkarıp çıkarmamakta duyduğum kararsızlığı da,
herhalde sana hiç anlatmayacağım
Halbuki bütün korkunçluğu sadeleğinde gizli olan duygularım o kadar açık ki YALNIZIM
Kendimi yalnız hissediyorum-ki bu yalnızlıktan da kötü Benim yalnızlığımı ve kendimi yalnız hissetmemin
yalnızlıktan da kötü olduğunu anlayacak senden başka kimsem yok
VeSen de Yoksun !!!
Belki de hiç olmayacaksın Sözcüklerden oluşturmaya uğraştığım bir köprüden sana ulaşmaya çalışacağım
Ve biliyor musun, sen bütün bunları okurken, ben yazdıklarımı şakacı gülüşlerimle reddedeceğim
Beni bir gün görürsen, gördüğünün sana bu satırları yazan insan olduğuna inanmayacaksın
Duyduğum aşkı, özlemi ve bunları duymaktan duyduğum korkuyu güvenli bir duruşun ardına saklayacağım
Yüzümde satırlarımdan bir iz aradığında, onlar orada olmayacak Sana nasıl yalvardığımı hiç işitmeyeceksin
Sıradan bir "Nasılsın?" sözcüğü saklayacak o yalvarışı Ama bütün bunlar, bu sahte kibir,
bu şakacı gülüş, bu sıradan nasılsın sözü, bu güvenli duruş içimdeki sesi dindirmeyecek
Bütün bunlara hiç aldırmadan bana sarılmanı bekleyeceğim Bazen beni çocuğunu okşar gibi
okşadığını görmek isteyeceğim Aralarında dolaştığım kalabalıklar içinde benim yalnızlığımı gören
ve kendimi yalnız hissetmemin yalnızlıktan da kötü olduğunu sezen bir tek sen varsın
O kadar sadık ki duygularım, kırılgan bir köprüden sana doğru yürüyorum
Sana ulaşamazsam, sesim ve kelimelerim sana değmezse ve sen bana bir daha dokunmazsan,
işte o zaman, korkarım sonsuz ve sensiz bir boşluğa yalnız,
YAPAYALNIZ düşeceğim

Beni Tut !!!

BENİ HER ŞEYE RAĞMEN TUT

ALINTIDIR

Halbuki bütün korkunçluğu sadeleğinde gizli olan duygularım o kadar açık ki YALNIZIM
bu yanlızlık olmasa inan hiç kimse duygularını paylaşmaz mateciğim

puslu tafarından gönderildi

Halbuki bütün korkunçluğu sadeleğinde gizli olan duygularım o kadar açık ki YALNIZIM
bu yanlızlık olmasa inan hiç kimse duygularını paylaşmaz mateciğim

aynı cümleye alıntı yapacaktım, hislerime puslu tercuman olmuş, aynen katılıyorum, teşekkürler

Kesinlikle haklısınız bende aynı cümleyi büyük yazmayı uygun gördüm
fakat yazının
"Beni bir gün görürsen, gördüğünün sana bu satırları yazan insan olduğuna inanmayacaksın
Duyduğum aşkı, özlemi ve bunları duymaktan duyduğum korkuyu güvenli bir duruşun ardına saklayacağım"
kısmı da çok güzel geldi acaba sakladıklarımız yüzünden mi yalnızız bir çoğumuz

teşekkürler yorumlarınız için

gerÇekten Çokk GÜzel Bİ PaylaŞim Yalnizlik Kadar KÖtÜ BİŞey Yokkk Bene Yalnizim Ve Sevgİsİzİm Yanİ KarŞilikli Sevgİ Bulamaz Haldeyİm Bulamiorum

cok gsel olmş emğne sağlk :happy: