Kına Yakmak

Saç, sakal, el veya ayakları kına yahut başka bir şeyle boyamak Kınayı sulandırıp eline sürmek İslâm'ın çıkışından önce yahudi ve hristiyanlar güzel görünme ve süslenmenin ibadetle bağdaşmadığını düşünerek, saçı boyayarak rengini değiştirmekten kaçınırlardı Hz Peygamber (sas) müslümanları başka milletleri aynen taklitleri sakındırmak ve onlara bağımsız bir kişilik kazandırmak için emir ve tavsiyelerde bulunurdu Saçı ve sakalı kına veya başka boya maddesi ile boyamak da bunlar arasındadır

Ebû Hureyre'den nakledilen bir hadiste şöyle buyurulur: "Yahudi ve hristiyanlar (saçlarını) boyamazlar Siz onların aksini yapınız Yani saçlarınızı boyayınız" (Buhârî, Enbiyâ, 50, Libâs, 67; Müslim, Libâs, 80; Ebû Dâvud, Tereccül, 18; Nesaî, Zîne, 14; İbn Mâce, Libas, 32; Ahmed Hanbel, Müsned, II, 240, 260, 309, 401) Buradaki emir bağlayıcı olmayıp, nedb (sevimli amel) ifade eder Nitekim uygulamada ashab-ı kiramdan Hz Ebû Bekir ve Ömer, Hz Ali ve Ka'b ve Enes (ranhüm) gibi bazıları da boyamamıştır

Kullanılan renge ve boya malzemesine gelince, genellikle saç boyası yaşlı erkeklerin beyazlaşan saçları için söz konusu olunca, siyah renk, yaşlı kimseyi, olduğundan çok genç gösterir Bu durum kınalama veya boyamayı amacından uzaklaştırabilir Nitekim, Mekke'nin fethi günü, Hz Ebû Bekr'in yaşlı babası Ebû Kuhâfe'nin saçlarının ağaç çiçekleri gibi beyazlaştığını gören Allah elçisi şöyle buyurmuştur: "Bu beyaz saçı değiştiriniz ve siyahtan sakınınız" (bk Ebû Dâvud, Tereccül, 18; Nesaî, Zîne, 15; Ahmed b Hanbel, l, 165, 356, II, 261, 499, III, 160, 322) Ancak saçı beyazlaşan kimse genç olursa, siyaha boyamasında da bir sakınca görülmemiştir Nitekim Sa'd b Ebî Vakkas, Ukbe b Âmir, Hasan, Hüseyin ve Cerîr gibi sahabelerin bunu uyguladıkları nakledilir (Yusuf el-Kardâvî, el-Halâl ve'l Harami; 'l-İslâm, Terceme, Mustafa Varlı, Ankara 1970, s102, 103)

Boya malzemesi olarak kına kullanımını Allah Rasulü'nün teşvik ettiği bilinmektedir Bir hadiste şöyle buyurulur: "Saçın beyazlığını değiştirmek için kullandığınız şeylerin en iyisi, kına ve keten bitkisidir" (Ebû Dâvud, Tereccül, 18; Tirmizî, Libâs, 20; Nesaî, Zîne, 16; İbn Mâce, Libas, 32; Ahmed b Hanbel, V, 147, 150, 154, 156, 169) Diğer yandan Hz Peygamber'in bir yerinde sivilce veya cerahatlenmiş bir çıban çıksa, bunun üzerine kına sürdüğü nakledilir (bk İbn Mace Tıbb, 29) Bu duruma göre, Rasûlüllah (sas)'ın kınayı cildin tedavisi için kullandığı anlaşılmaktadır Enes b Mâlik, Hz Ebû Bekr'in saçını kına ve ketenle, Hz Ömer'in de yalnız saf kına ile boyadığını nakletmiştir (Yusuf el-Kardâvî, age, 103)

Erkeklerin süs için el ve ayaklarını kınalaması mekruhtur Kadınların el ve ayaklarını kınalaması ise caizdir Erkek veya kadının beyaz saçı sarı veya kızıl renge boyaması müstehap görülmüş, siyaha boyamaları ise sağlam görüşe göre, caiz görülmemiştir Boya malzemesi olarak kına ve vesîme denilen, boya sanayiinde kullanılan bir bitkinin tercih edilmesi tavsiye edilmiştir (İbn Âbidîn, Reddü'lMuhtâr, Terceme, Ahmed Davudoğlu, İstanbul 1982-1988, XV, 378, XVII, 314)

El, ayak veya başa sürülen kınanın katı olan malzemesi temizlendikten sonra deri veya saçlarda bıraktığı renk suyun nüfûzuna engel değildir Bu yüzden abdest veya gusle mani olmaz (İbn Âbidîn, age, l, 224)