Ben Beni Aştımm

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Biri vardı hayatımda, yüzünü hiç bilmediğim

Tadı yok, sesi yok, teni yok

Hiç hayatına girmediğim biri vardı

Biri vardı sancılarıma ilaç, ben onun yüreğine aç

Yüreğimin sesiydi her gün dinlediğim

Biri vardı, pervaneyim, sevdasıyla yanmaya yeminliyim

Biri vardı, tökezledim kollarına yığıldım bir sabah

Gecenin karanlığında,
yalnızlığımla seviştiğim saatlerden kaçıp da sabahlarına doğdum

Daha toydum

lakin bir çocuk telaşı gibi telaşlıydı başım

Beni bulunca bakışlarında, yemin ettim, yeminler bozdum

Biri vardı hayatımda, tam da bitmiştim, az-dım

Düşlerimiz vardı, düşüşlerimiz

Tutunmak cennetteki meyve kadar yasak

Aç kollarını ey kara delik

Yut bizi, birbirimize gebe olan her şeyimizi

Düşlerimiz vardı, bir kır evinin şöminesinde,
çıtırdayarak yandı

Düşlerimiz vardı

Bir martının kanadına takılı,
ya da bir turnanın

Göç yollarına saldık ellerimizle,
ya da hayat telaşesinin ayağına bağladık

Düşlerimiz vardı

Sadece düşlerle yaşadık,
sadece birbirimizin sözlerine kandık

Kırılmayan düşler düşledik, tenha sokaklarda

Eller uzanmasın, bakışlar tanımasın, bilinmesin sancımız

Bu bizim sırrımız

Sırra kadem bastık kaçışlarımızda

Yine her zamanki gibi az-dık

"Tutkuyla utanç boğuşuyor gözlerinde"

"Bir ceylan, ürkek, geçiveriyor"

Hayat değil mi böyle acımadan serzenişte bulunan

Dilinde bedduan oldum, yüreğinde duan

Böyle değil mi? Bir yanardağın sızıntısının,
bilmem kaç derece ısısıyla yandı kemiklerimiz

Sen ben, ben sen biziz artık

Utanma gözlerinden akanlardan

Çarp dökülsün, vur kırılsın camdan kale

Hayat önünde sökülsün

Neden ben?
Bunca nefer dolaşırken savaş meydanında,
neden beni seçti sevdanın silahının kurşunu?
Bu kurşunun karanlıkta çıkardığı kıvılcımdı
damarlarımdaki kanı ateşe veren

Bir bilsen

Ölüm! Ayağıma bağladığım taştın,
yüreğimden taştın, ruhuma bulaştın

Doğdum ve öldüm defalarca

Şimdi ıssızım, tenhayım

Kendi ellerimle boğuyorum benliğimi ve bir aydınlık sabaha doğuyorum

Ben beni aştım

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ben Beni Aştımm Biri vardı hayatımda, yüzünü hiç bilmediğim Tadı yok, sesi yok, teni yok Hiç hayatına girmediğim biri vardı Biri vardı sancılarıma ilaç, ben onun yüreğine aç Yüreğimin sesiydi her gün dinlediğim Biri vardı, pervaneyim, sevdasıyla yanmaya yeminliyim Biri vardı, tökezledim kollarına yığıldım bir sabah Gecenin karanlığında, yalnızlığımla seviştiğim saatlerden kaçıp da sabahlarına doğdum Daha toydum lakin bir çocuk telaşı gibi telaşlıydı başım Beni bulunca bakışlarında, yemin ettim, yeminler bozdum Biri vardı hayatımda, tam da bitmiştim, az-dım Düşlerimiz vardı, düşüşlerimiz Tutunmak cennetteki meyve kadar yasak Aç kollarını ey kara delik Yut bizi, birbirimize gebe olan her şeyimizi Düşlerimiz vardı, bir kır evinin şöminesinde, çıtırdayarak yandı Düşlerimiz vardı Bir martının kanadına takılı, ya da bir turnanın Göç yollarına saldık ellerimizle, ya da hayat telaşesinin ayağına bağladık Düşlerimiz vardı Sadece düşlerle yaşadık, sadece birbirimizin sözlerine kandık Kırılmayan düşler düşledik, tenha sokaklarda Eller uzanmasın, bakışlar tanımasın, bilinmesin sancımız Bu bizim sırrımız Sırra kadem bastık kaçışlarımızda Yine her zamanki gibi az-dık "Tutkuyla utanç boğuşuyor gözlerinde" "Bir ceylan, ürkek, geçiveriyor" Hayat değil mi böyle acımadan serzenişte bulunan Dilinde bedduan oldum, yüreğinde duan Böyle değil mi? Bir yanardağın sızıntısının, bilmem kaç derece ısısıyla yandı kemiklerimiz Sen ben, ben sen biziz artık Utanma gözlerinden akanlardan Çarp dökülsün, vur kırılsın camdan kale Hayat önünde sökülsün Neden ben? Bunca nefer dolaşırken savaş meydanında, neden beni seçti sevdanın silahının kurşunu? Bu kurşunun karanlıkta çıkardığı kıvılcımdı damarlarımdaki kanı ateşe veren Bir bilsen Ölüm! Ayağıma bağladığım taştın, yüreğimden taştın, ruhuma bulaştın Doğdum ve öldüm defalarca Şimdi ıssızım, tenhayım Kendi ellerimle boğuyorum benliğimi ve bir aydınlık sabaha doğuyorum Ben beni aştım