Yaprağın Karşılıksız Aşkı

Yaprak Sallanırdı Hep,


Rüzgarın Geçtiğini Hissettikçe, Heyecandan Titrerdi

Rüzgar Onun Ruhuna İşlemişti Ama Rüzgar Bilmezdi,

Yaprağın Onu Deli Gibi Sevdiğini

Yaprakta Zaten Utanırdı Anlatamazdı Sevgisini

Rüzgar Sertti, Otoriterdi, Sözünü Dinletirdi

İstese Bir Estimi Herşeyi Yerinden Sökerdi

Yaprak Öylemiydi;

Sessizdi Sakindi Bazen Sular Gibi Coşardı Ama,

Sonra Gene Dinerdi

Rüzgar Öylemiydi;

Çoşkundu Heybetliydi Yaprak Dalında Durudu Hep,

O Diyar Diyar Gezerdi

Mevsimler Geçiyor Ayrılık Vakti Yaklaşıyordu

Yaprak Gün Geçtikçe Sararıp Soluyordu

Yaprağın Korkusu Dalından Düşmek Değildi Tabi,

Onun Yüreğini Acıtan Rüzgarı Bir Daha Görememekti

Artık Nerdeyse Sonbaharın Sonu Gelmişti

Yaprak Zaten En Çok Sarı Sonbaharı Severdi

Ayrılık Vakti Geldi Çattı Artık Ama Yaprak Üzgün Değildi

Zaten Son İsteği Rüzgarın Kollarında Ölmekti

Rüzgar O Gün Herzamankinden Daha Deli Esti,

Yaprağın İse Artık Gücü İyice Tükenmişti

Kendini Usulca Rüzgarın Kollarına Salıverdi

Yaprağın Cansız Bedeni Usulca Toprağa Deydi,


Rüzgar İse Dönmemek Üzere Uzak Diyarlara Yöneldi Sonu Olmayan Bir Hikayenin Kahramanlarıydık Biz, Adı Üzerinde Sonu Olmayan Bir Hikayeydi Bizimkisi Sonu Gelmedi