Kimse Senin Kadar Acıtmayacak İçimi

Alışsaydım farklı olurdum inan, alışsaydım sensizliğe daha mutlu olurdumAmadeğilim, yanıyor içimVe hiçbir yağmur söndüremiyor bu yangını Bir umut bekliyorum kendi kendine sönsün diye Ah anlasaydın beni, ah bilseydin seni ne kadar çok sevdiğimiŞimdi yanan, yüreğim değil aşk ateşi olurduVazğeçtim beklemekten gelmeyeceksin Ne acı bir gerçekKimi koyayım yerine kiminle avutayım kendimi? Kimi sen sayayımda sarılayım boynuna? kimin dudaklarını öpeyim? kimin elerinin sıcaklığını hissedeyim?Bukdar acımasız olmamalıydın yar,Ben seni böyle tanımamıştım çünküKocaman bir yüreğin vardı ben o yürekte oldugum için şanslıydımÇok seviyordunbeni yada ben ÖYLE SANARDIM Hiç bitmeycek diye düşünürdüm, öyle ya büyüktü bizim aşkımız, özeldiHayatta iyi yada kötü ne varsa hep birlikte paylaşacaktık, birbirimiz için yaşayacaktıkBAŞKALARI İLE MUTLU OLMA İHTİMALİ AKLIMIZDAN BİLE GEÇMEZDİ Yolumuzu aşkımız aydınlatacak biz o yolda yürüyecektik hiç durmadan

Derken, seni kendine bağlayan o yürek koyboldu birden şimdi yüreğinin yerinde bir taş var, yoksa bu kadar vurdumduymaz olamazdın her giden bahanesini yaratır her giden acımasızdır, ama sana konduramıyorum bunuKimbilir, belkide sensizliğe kendime konduramıyorumdur Bu yüzdendirhaykırışımAlışılmıyor, sensizlik kabullenilecek bir şey değil Acım büyüyor bu yüzden Her acı geçer biliyorum ama niye bu kadar uzun sürdü bu sefer niye yarı ölü gibiyim hala? Her şeyde seni arıyorum lanet olsunMadem gidecektin söylemeliydin bana sensizliğe nasıl dayanılacağını İnsanın yüreğinin yarasını atıp gitmesi mümkün değilki ben yapamıyorum sen yap hadi Son kez gel yanıma, çıkar yüreğimi yerinden ve al götür nereye istersen At bir kenara öyle kalsın

Yok yok, kendi kendinede sönmeyecek bu yangın Ben yaşadıkça yanmaya devam edecek içten içten En azından bir tesellim var bundan böyle hiç kimse yani bir yangın başlatamayacak yüreğimde,bir daha yaralayamıyacak beni Acım o kadar derinki, kimse bir daha ACITAMIYACAK İÇİMİ