Ben Bana Ağır Geliyorum Şimdi

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Ben bana ağır geliyorum şimdi

yoruldum çok yoruldum bu yükü taşımaktan

üstüne dağlar devrilmişçesine eziliyor yüreğim

her bir yanımdan acı sızıyor aldırma gözlerimdeki ıslaklığa ağlamıyorum

kanım içime sızıyor

Bakışların kalbe yakın değil kalbin ta içine saplanmış bir kurşun gibi hiç bir tabib çıkarıp alamaz senden gayrı sen çekip alsan durur belki bu yürek atmaz bir daha

atmaz kendini sevda denen ateşe

Ben senden kaçmaya çalıştıkça sana koşmuşum

seni bulmak için kendimden kaybolmuşum meğerse

hayat bir kısır döngü

dönüp dolaşıp sende duruyorum

yoruldum

Ey benim imkansızım iç ağrım yürek sızım

Merhamet et ne olur sar yaralarımı bakışlarınla

ısıt tebessümünle yüreğimi hasretinden sızladım sızım sızım

ey benim ömrüm sebebim gönül hırsızım

Uykularımı sattım efkara

her gece yüreğime gözlerini demledim

şiriler yazdım şiirler yaktım seni anlatamamış

bütün hasret türkülerin musebbibi sendin sanki

ve bütün aşıklar seni mi görüpte yanmışlar nara

en çok ben yanmalıydım oysa

ateşi tutuşturmalıydı bendeki sevda

halimi gören kınamalıydı mecnunu ben gibi sevemedi diye

Söyle ne kadar yanınca tadılırdı aşk

yak beni işte o kadar yak

aşkın en son noktası neresi sen

sen değil mi

Var mı daha ötesi

Ne etsem neylesem şaştım artık

ekmeğim aşım zehir

gözyaşım suyuma katık

ya al aklımı ya aklımdan çık ya al bas bağrına bir kez ya

ya sı yok işte

yoruldum bu med cezirlerden

kurban olam koyma arasatta beni

can dediğin sensizken bir yük bu bedene

kerem eyle merhamet eyle

güldürmem diyorsan öldür

ama sen öldür

Sen varsın tüm benliğimde

usanmam yorulmam bıkmam sen benim boynumun borcusun bir ömür boyu yüreğimde taşırım

Ama izin ver yıkayım ruhumdaki şu yükü ayaklarının önüne

Ben bana ağır geliyorum artık

Alıntı

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ben Bana Ağır Geliyorum Şimdi Ben bana ağır geliyorum şimdiyoruldum çok yoruldum bu yükü taşımaktanüstüne dağlar devrilmişçesine eziliyor yüreğimher bir yanımdan acı sızıyor aldırma gözlerimdeki ıslaklığa ağlamıyorumkanım içime sızıyor Bakışların kalbe yakın değil kalbin ta içine saplanmış bir kurşun gibi hiç bir tabib çıkarıp alamaz senden gayrı sen çekip alsan durur belki bu yürek atmaz bir dahaatmaz kendini sevda denen ateşeBen senden kaçmaya çalıştıkça sana koşmuşum seni bulmak için kendimden kaybolmuşum meğersehayat bir kısır döngüdönüp dolaşıp sende duruyorumyoruldumEy benim imkansızım iç ağrım yürek sızımMerhamet et ne olur sar yaralarımı bakışlarınlaısıt tebessümünle yüreğimi hasretinden sızladım sızım sızımey benim ömrüm sebebim gönül hırsızım Uykularımı sattım efkaraher gece yüreğime gözlerini demledimşiriler yazdım şiirler yaktım seni anlatamamışbütün hasret türkülerin musebbibi sendin sankive bütün aşıklar seni mi görüpte yanmışlar naraen çok ben yanmalıydım oysa ateşi tutuşturmalıydı bendeki sevdahalimi gören kınamalıydı mecnunu ben gibi sevemedi diyeSöyle ne kadar yanınca tadılırdı aşkyak beni işte o kadar yakaşkın en son noktası neresi sensen değil miVar mı daha ötesi Ne etsem neylesem şaştım artıkekmeğim aşım zehirgözyaşım suyuma katıkya al aklımı ya aklımdan çık ya al bas bağrına bir kez ya ya sı yok işteyoruldum bu med cezirlerden kurban olam koyma arasatta benican dediğin sensizken bir yük bu bedenekerem eyle merhamet eylegüldürmem diyorsan öldürama sen öldür Sen varsın tüm benliğimdeusanmam yorulmam bıkmam sen benim boynumun borcusun bir ömür boyu yüreğimde taşırımAma izin ver yıkayım ruhumdaki şu yükü ayaklarının önüne Ben bana ağır geliyorum artık Alıntı