Yaşamayı Başarabilmek

Yaşamayı başarabilmek


Bir ışıltı yakalarsınız özgür bir kelebeğin gözlerindeYavaş yavaş oraya çekildiğinizi hissedersinizKuşlar ötüşür ağaçlardaÇicekler el sallar sizeMenekşelerin güzelliğine hasta olursunuzBir gülün yanağındaki çiğ tanesine ısınır içiniz''Yaşamak böyle masum olmalı''dersiniz


Yukarlarda bir serçenin özgürce uçtuğunu fark edersinizmutlaka


sizden bir şeyler götürdüğünü


düşünürünüzBelki de yüreğinizi almıştır,hür maviliklere hediye edecektirGüneş upuzun kollarını gökyüzünün en ücra köşelerine bile uzatırken sizin düşlerinizi de ihmal etmezHayallerinizi ısıtırHayallerinizdeki bulutlar güneşle olan dostluğunuza dayanamayarak bulutluktan istifa ederlerDağların ötesinden şarıldayarak akan küçük dereyle birlikte ruhunuz da akarRuhunuzu tırmalıyan günahlar çakıl taşlarıyla birlikte akıp giderŞelalerin çığlıkları size dünyaları bahşederBir balık yavrusunun özgürlüğün tadını çıkararak zıplaması kalbinizi on kez daha çocuklaştırırYaşlansanız da çocuksunuzdurYıllar yüzünüze imzasını atamazGöz kapaklarınız yaşama sevincinize isyan edemez


Gökkuşagının renklerini özlersinizGökkuşağının çıkması için önce yağmur yağmalı bilirsinizBir ikindi sonrası sağnak yağmurlarında doyasıya ıslanırsınızSaçlarınız,kirpikleriniz sırılsıklam olur ama üşümezsiniz,içiniz ısınırSonra gökkuşağını farkedersiniz başınızın üstündeBir güvercinin kanadından tutup oraya uçmak istersinizGökkuşağına dokunduğunuz an en şanslı insanı sizsinizdirBazen yükselen dağlar boyunca,uzayıp giden yollar boyunca yürümek gelir içinizdenHerşeyi bir kenara bırakıp çıkınınıza yalnız kendinizi alırsınızAğaçlar yaprak dökümüne durmuşturAyaklarınızın altıda sarı yapraklar dans ederSaçlarınız rüzğarın parmakları arasında darma dağın olurSiz artık uzaklardasınızdır


Dağların doruklarında buzdan şehirler gülümserEvlerin bacalarında kıvrıla kıvrıla dumanlar tüterKaraca bulutlar dumanların kalbiyle beslenir Sigaranızdan derin bir nefes çeker gibi


'' dağ başı yalnızlığı'' çeker içinizi''Dağ başı yalnızlığı''nı seversinizDinlenmek istediğinizde irice bir ağacın gövdesine yaslanıp ormanın tertemiz havasından doyası soluklarsınızBütün yorgunluğunuz


gider,yeniden doğarsınız Ve siz yeşillik adına hiçbir şeyin kalmadığı o dağ başında küçük bir kır çiçeğiyle dost olabiliyorsanız yaşamayı başarabiliyorsunuz demektir