Bodrum'a Taşınıyoruz (Kimse Güneşimizi Çalamaz Bizden)

Bodrum'a Taşınıyoruz - Kimse Güneşimizi Çalamaz Bizden yaşam hikayesi -Hicran Aydın akçakaya yazıları



Sene 1974 Mini minnacık bir kız çocuğuyum henüz Ponponlu uzun beyaz çoraplı, pilili eteği, annesinin çevresinde dolanıp duran minicik bir kızO dönemler Muğla'da ikamet etmekteyiz

Hayal meyal hatırlıyorum, evimizi, bahçemizi, komşularımızı Kocaman bir bahçede ikisi iki katlı, bizim oturduğumuz tek katlı, üç bina ve beş aile Beş ayrı aile ama bir bahçede yürek yüreğe

Bir de kışla vardı her pazar gittiğimiz,papatyalarla dolardı baharda

O bembeyaz zemin üzerinde koşup oynamak nasıl da keyif verirdi bana


O gün farklı bir hareket vardı evimizde

Annem her zamankinden telaşlı,babam işe gitmemiş, evde koliler, paketler her yere saçılmış Mutfaktaki raflar boşalmış Ben şaşkın şaşkın bakıyorum bir anneme bir babama

Kucağımda Zeliha (en sevdiğim bebeğim)


Annem:

-Bodrum'a taşınıyoruz yavrum Baban güzel bir iş teklifi aldı Bu akşam yola çıkıyoruz

Dedi

Bodrum mu? Bodruma mı gideceğiz? Allah'ım Allah'ım insan bodruma taşınır mı?

Orda yaşanır mı? Ben başladım ağlamaya, ağlamak da değil hani resmen zırlıyorum:

-Ya bana ne ben gitmem bodruma falan Anne n'olur siz de gitmeyinAnne n'olur gitmeyelim


Benim minicik yüreğim üzüldü, süzüldü, büzüldü, daha da bir koyulaştırdım ağlamayı

Ama nasıl feryat figan ağlıyorum:

- Ben bir daha hiç güneşi göremeyeceğim!

Diye ver yansın ediyorum, iki gözüm iki çeşme


Anneciğim her ne kadar anlatmaya çalışsa da, yok! Yok! İnanasım gelmiyor ona

Benim bildiğim bodrum, binaların en alt katında, odun kömür konulmaktan başa işe yaramayan , izbe, karanlık, rutubetli ve benim kapısına yaklaşmaktan bile korktuğum bir yer

Aklı olan adı bodrum olan bir yere taşınır mı? Demek ki burası bizim bodrumdan daha büyük, kocaman, bir sürü insan yaşıyor Hepsi deli olmalı


Ne kadar çırpınsam boş Kamyon geldi yanaştı kapıya Zaten fazla eşyamız da yok Annemler zamanında' bir döşek iki yastık, haydarın kulağını astık' deyip evlenmişlerBabacığım yetimmiş zaten Çalışırsa ekmek yiyecek yedirecek bize Öyle babadan kalma han, apartman yok yani

Fakirlik had safhada Neyse kısa sürede eşyalar kamyona yüklendi Biz de ön tarafa oturduk

Babam şoförün yanına, kucağında ben, annem kapı kenarında, kucağında, daha yaşına girmemiş kardeşim


Ben kanatları koparılmış bir kuş kadar çaresiz hissediyorum kendimi Hava da kararıyor yavaş yavaş Kamyon hareket ettiÖnce evimizi bıraktık geride, sonra sokağımızı, mahallemizi ve nihayet Muğla'yı


Ağlamaktan gözlerim yanmış, uyumak istiyorum ama uyuyamıyorum Kardeşime baktım mışıl mışıl uyuyor annemin kucağındaSanırım bir ara ben de kendimi uykunun kollarına teslim etmişim ki babamın:

-Hadi kızım uyan bak yaklaştık Bodrum'a

Sesiyle uyanıyorum Hava iyice kararmış Gece, yarısını devirmiş çoktan Her yer karanlık

Al işte ben biliyordum başıma geleceği Zindan burası zindan Hani nerde güneş?

-Anne !!! Yok işte gördün mü? Ben bir daha güneşi hiç göremeyeceğim :(

Anne n'olur geri dönelim Baba n'olur evimize gidelim :(


Tabii şimdiki gibi değil o zamanlar Bodrum Küçük bir balıkçı kasabası Gece ışıl ışıl yanmıyor şimdiki gibi her yanı Sessiz, sakin, hatta biraz ıssız


Hayatımın en uzun en zor yolculuğuydu bu üç saatlik yolculuk Aksilik üstüne aksilik

Babamın daha önce gelip kiraladığı ev hala boşaltılmamış İçinde çuvallar, otlar, samanlar, defne balyaları ( tanel diyorlar Bodrum yerlileri) Allahtan aylardan eylül, yaz henüz bitmemiş

Eşyalarımızı evin yan tarafındaki büyük incir tarlasına indirdilerDayım bizden önce gelmiş, babamla anneme yardım etmek için O kocaman incir ağaçları öyle korkunç geldi ki bana gecenin karanlığında Her biri ellerini kollarını sallayarak sanki üzerime üzerime yürüyorlardı Çaresiz o ağaçların altında sabahlayacaktık Annem yere bir kilim onun üzerine de yataklarımızı serdi

Biz o gece yıldızları izleye izleye, tarlanın ortasındaki yataklarımızda uyuduk

Ben uyudum diyemeyeceğim, ağlamaktan heba olmuş bir vaziyette sızmış kalmışım


Ertesi gün yüzümde o alışkın olduğum sıcaklığı hissederek uyandım

-Yaşasın güneş doğmuş Yaşasın, yaşasın bodruma güneş doğmuş Anneeeeeeeee,

babaaaaaaaaaa, dayııııııı, baksanıza bodruma güneş doğmuş ))


Nasıl mutluyum, nasıl keyifliyim anlatamam


Babamlar ev sahibinin de yardımıyla yeni (bana göre yeni yoksa dökülüyor harabe gibi) evimizi

boşalttılar Hep bir elden badana temizlik derken (zaten iki odalı küçücük bir kulübe )akşama

varmadan eve yerleştik biz Evin sol tarafında gece altlarında uyuduğumuz incir ağaçları, sağ

tarafında yemyeşil bir tarla, ön tarafımızda da uçsuz bucaksız bir mandalina bahçesi

Ferahlamıştım, korkularım geçmişti Yeni bir hayat, yeni bir çevre, yeni arkadaşlar, yeni bir dünya bana kucağını açıyorduBu Bodrum benim bildiğim bodrumdan çok çok farklıymış


Yaşadıkça sevdim, sevdikçe tutuldum, Muğla'da doğmuşum ama Bodrum'da büyüdüm, yaşadım, yaşlandım biraz daİlk kez burada aşık oldum, ilk hayal kırıklıklarımı burada yaşadım İlk sevinçlerim, mutluluklarım, üzüntülerim ve bunları paylaştığım arkadaşlarım Hepsine burada sahip oldum Burada evlendim, iki oğlumu burada dünyaya getirdim Okumayı, yazmayı, bisiklete binmeyi yüzmeyi Hepsini burada öğrendim Gezip dolaştığım her sokağında, caddesinde, oturup çay içtiğim her köşesinde bir anı bir yaşanmışlık saklı İnsanları, güneşi, denizi, çarşısı, sahili

Velhasıl seviyorum ben, bu adı karanlık kenti


Eee Hadin gari yetivesin bugadaaa, ellem acıdı

Hayat bu yaza yaza bite mi hec

Mutluluğun inahtarı emme yazmak, yazmak ve yaşamak

Dalan yaprakları dalakene ellemizi bi tutam ilmik dalına sarılıvemek umutla

Alamalaa konulmuşken yollamıza höle itivemek onları ayağın tersiynen

Ucu iğne oyalı bii mandile kimseciklee çaktımadan gözyaşlamızı silivemek

Mor şahboylede koklayıvemek hasretin kokusunu

Zerdali çiçeklene asıveemek asker türküleni

Eee napıdduru sunuz? Koşudduru musuzun hayatın peşinden siz de?

Hindi koşma izamanı durma değil

Yaşam beklemez kimsecikleri

Koşcez tutuvecez ucundan ki biz de nasiplenelim de mi emme

Kızanlaamıza sevmeyi öğretelim ve şunu belletelim:


Kimse güneşimizi çalamaz bizden, özgürlüğümüz hayatımızın mahyasıdır,

kimse indiremez bizi gökyüzünden


inahtar: anahtar

mandil: mendil

alama: taş

dalan: ısırgan otu

ilmik: ebegümeci

kızan: çocuk



Bodrum




Hicran Akçakaya