Benim Bir Adım Var

Benim Bir Adım VarKadın




Benim bir ismim var Kadın! Ailemin koyduğundan bile daha önce
gelen bir tanım üstelik Önce kadın Yorulurum bazen çünkü kadınlığı taşımak zor iş Yılgınlıklarımdan, gözyaşlarımdan, acılarımdan sıyrılıp çıkmak gerekir her yeni güne Dik durmak zorundayım

Bilirim ki, ne kadar eğilirsem, ne kadar muhtaç görünürsem, o kadar düşerim Ağlamanın bile acizliğe eşit tutulduğu bir ülkede yaşarım Adı yok ülkenin Her yerde karşılaşabiliriz sizinle Kah, bir mahkeme salonunda avukat, kah bir pavyonda şarkıcı Suratımda makyajım vardır, bir de dudaklarımda tebessüm İçim kan ağlar, belli edemem Her an bir yumruk yiyecekmiş gibi yaşarsın benim ülkemde Hep arkanı kollayacaksın Düşsen de kalkacaksın, zaten çok da yükselmeyeceksin Karşısında duvar gibi duracaksın insanların Öyle çok şeyi yapmayacaksın ki, zamanla unutacaksın

Öncelikle sevmeyi unutacaksın Bu ülkede gönlünü verdiğin zaman yanarsın En çok kim acıtır yarışı başlar, sanki birinci olanın madalyası varmış gibi İyi olanları da kötüler yüzünden yakacaksın Hiç hata yapmayacaksın mesela Hataların, parmak izin gibi dolaşır seninle; çevrendekiler sütten çıkmış ak kaşıkmış gibi Büyük sevinçlerin de, büyük kahkahaların da olmayacak Ya çok pahalıya satacaksın bedenini ama adının sonunda “hanım” olacak; ya da nefes alamadan çiçek açacaksın inadına her şeyin

Bu ülkede hep yalnız kalacaksın Birkaç dostun haricinde kimse bilmeyecek derdini Zaten derdin de olmayacak Ama o kadar çözümsüz değilsin elbette Örneğin, salak rolünü güzel oynarsan, birisi alır seni, uzatır ayaklarını bütün gün televizyon seyredersin Tek başına bir işe yaramaz durursan, ampul değiştirmekten bile aciz olduğuna inandırırsan, favori olabilirsin Güçlü kadınları sevmez benim isimsiz ülkemin insanları Yanında küçüldüklerinden olmalı Bu cümle sende geçici bir egoya yol açar, elinde kalan ise kocaman bir sıfırdır Boş sokaklara bakarsın, o büyük koyu gecelerde


Dedim ya, unutacaksın İçine atacaksın ne varsa, bazen bedeninden fırlayacakmış gibi gelecek yüreğin, durduracaksın Benim gibi şanslıysan, şarkılarında ağlayacaksın İsyanını, acını, gülüşünü, kederini notaların arasına asacaksın Kimse anlamayacak ama sen bağıracaksın Duysunlar diye değil, tam da tersi, kimse duymadan çığlıklarca bağırabildiğin tek yer orası diye




Büyük sınavlardan geçirir Yaradan bazen hepimizi Benim ülkemde bu öyle sık olur ki, kendini unutursun Kimliğini, ne olduğunu, yaş*****! Bazen onurunu bile bırakırsın yerlere, dışarıdan öyle durur ama aslında sen asıl onun için mücadele ediyorsundur Sabredeceksin! Tüm inişlerin bir çıkışı olduğuna inanacaksın Öyle çok yorulacaksın ki, içtiğin sigaranın her nefesi ciğerlerini acıtacak Aynada gözlerine bakacaksın, kendini arayacaksın, çoğu zaman bulamayacaksın Yaşam savaşı, ayakta kalma derdi, kadınlığının önüne geçecek Naifliği, duyguları, başını bir omuza koyma ihtiyacını unutacaksın Başın kendi omuzlarının üstünde duruyorsa ne ala, yoksa dayayıp silahı ruhuna sıkacaksın Erkek gibidir diyecekler ardından, övünülecek bir şey sanacaksın, gün gelecek en çok bu cümle yakacak içini, utanacaksın

İyi niyetli olmayacaksın Yanlış anlarlar Altından bir ses çıkar, kırılırsın Her durumun ortasını bulacaksın Aç kaldığını bilmeyecekler, sen evinde ıstakozla besleniyormuş gibi duracaksın Kürkün duracak omzunda, evinde otururken donacaksın Kol kırılacak yani, yenini bile çantanda taşıyacaksın


Sizin oralarda yaşam nasıl devam ediyor bilmiyorum Benim ülkemin kuralları bunlar Ama kimseye göstermeden gururla taşıdıklarım da var Mutluluklarım, suskunluklarım, yorgunluklarım, çığlıklarım, düşüp düşüp kalkışlarım, dualarım, yalnızlığım, gerçek dostluklarım, anılarım, özlemlerim, sırlarım, bedenim, düşlerim, günahlarım, kızgınlıklarım ve en önemlisi adım Kaybetmemek için inatla mücadele ettiğim yanım Çünkü benim bir ismim var Kadın!