Yalnız Geceler

Yalnız Geceler yazısı - yalnızlık - yalnızlık hikayesi

Oradaydım, o da oradaydı fakat bir birimizin farkında değil gibiydik Sonra gözler gözlere değdi ve farkındalık başlangıcımız oldu Gözlerine bakmak tıpkı bir ceylanla göz göze gelmek gibiydi, insanı çok mutlu ediyor anlamsız bir sevinç yaratıyor ve insanın içini bir korku kaplıyordu, aynı ceylanın biraz sonra kaçıp gideceğini bilmek gibiydi bu anlamsız lahzalar?


Biliyordum bu iş böyle çözülmezdi, susmak ise kendim için felaket oluyordu Feryat zamanı yaklaşmıştı ki olan oldu ve bir anda aramıza buz dağları, kanyonlar hatta aşılması imkansız çöller girdi Bir adım atsam yanında olabilirdim yada cehennemin en derin noktasına düşebilirdim Bunu düşünmesi bile adımlarımın geri gitmesine fakat beynimin onun yanında kavrulmasına yetti de arttı bile? Gözlerimi kapattığım an yanındaydım açtığımda ise sadece yakınındaydım Gözlerimi açmak istemiyordum artık düşlerde sevmek, bir parça mutlu olmak istiyordum Anladım ki gurur saydığım, söyleyemediğim her kelime aslında ümitsizliğimdi


Tüm bunlar olurken o da farkındalık eylemine katıldı fakat artık çok geçti benim için? Çünkü ben ona mutsuzluktan öte bir şey veremezken, o mutluydu Bana düşen çekip gitmek kalbime gömmekten başka bir şey değildi? Çaresizce arkamı döndüm ve artık çıkmaz sokaklarda gezinmeye başladım?


Varlığın ölüm, yokluğun ise zulümden ötesi değil Senden bana tek hediye; yalnız geceler bak yine


Alıntı