Ruhumun Eşi

Dört sene öncesine dayanır tanışmalarıGenç kadın onu ilk gördüğünde etkilenmiş,fakat kesinlikle belli etmemiştiKarşı tarafında ona olan

ilgisi,gayet barizdiBir müddet bakışmaları bulunduklar ortamda devam ettiBakışmalarında,sadece tanıdık izler görüyorlardı birbirlerinin yüzlerindeVe bu seneler boyunca böylece sürdüHer baktıklarında kendilerini gördüler birbirlerinin yüzündeVe birgün uzak bir ülkeye giderken genç adam,eğildi allahaısmarladık demek için genç kadını yanaklarından öptüİşte o an her yer dondu sanki,zaman kavramı yok olduKimse yoktu sanki yanlarında,insanlar kaybolmuştu çevrelerindeBoğuk boğuk çıktı ağızlarından o veda kelimeleriGenç adam döndüğünde halen devam ediyordu bakışmalarSanki çok eskilerden gelmişlerdi,her gelişlerinde kavuşamamışlardıZaman yoktu onların kavramında,sadece duygular vardıBir gece düzenlendi birgünO gece,gözlerini alamadılar gözlerinden birbirlerininO gece,bir prens edasıyla, dansa davet etti güzel prensesiHiç kimseyi görmüyorlardı yine aynı duygular mevcuttu damarlarında,sanki donmuştu herşey yineSonsuz bir huzur duydular öyleceKayboldular birbirlerinde sankiRuhların birleşmesiydi buKutsal, ruhani bir duyguKeşke o dans hiç bitmeseydi, aslında ikiside bunu sonsuza kadar istiyorlardıÖnce genç kadın ayrıldı prensinden,gerçekler vardı karşısında o kimseyi üzemezdiÇünkü,genç adamın sevgilisi vardı daha öncesindenPrenses asil davranmak zorundaydı,asla kimseyi üzmemişti bu zamana kadar,hassas yapısı ve insanlara saygısı, bu kadar büyük bir aşkta bile onu vurmuştu derindenKaçtı oradan öylece aldırmadı,prensinin arkasından onu çağırmasınaKaçtı,kaçtı ve kaçtıBelki bundan sonra ki yüzyılda diye haykırarak