Peygamberimizin Medine’ye Hicreti.

Peygamberimiz Medine'li Müslümanların davetini kabul etmişti Müslümanlara hicret için hazırlanmalarını bildirdi
622 yılında Müslümanlardan kimileri tek tek, kimileri küçük gruplar halinde Mekke'den ayrılmaya başladılar

Sonunda müslümanların hepsi Mekke'den ayrılmış, sadece 3 kişi kalmıştı: Şanlı Peygamberimiz, Hazreti Ebu Bekir, Hazreti Ali

Müslümanların Mekke'yi boşaltması müşrikleri sinirlendirmişti Fakat bir yandan da sevinçliydiler Peygamberimizi rahatça öldürebileceklerini düşünüyorlardı Her aileden bir kişi seçerek bu sinsi planlarını yerine getirecek grubu oluşturdular Böylece Müslümanların tek bir âileyi düşman edinmelerini engellemiş olacaklardı (!)

• PEYGAMBERİMİZİN HİCRETİ
Vakit gece yarısını geçmişti Peygamberimizin evi iki yüze yakın putperest tarafından sarıldı Hepsi de kılıçlı idi Aralarında aldıkları kararı uygulayacaklardı Mübarek hayatına son vermeyi plânlamışlardı Peygamberimiz evinden çıktığında hep birden üzerine saldıracaklardı Böylece kimin öldürdüğü de belli olmayacaktı Kurdukları tuzak buydu Ama Peygamberimizin tuzaktan haberi olmuştu Yüce Allah, Hz Cebrail ile Peygamberimize bildirmişti Peygamberimiz de o gece yatağına Hz Ali'yi yatırmıştı



Putperestler ellerinde kılıç, heyecanla bekliyorlardı O sırada Peygamber Efendimiz evinden çıktı Yerden aldığı bir avuç toprağı düşmanlarına doğru savurdu Ardından Yasin Sûresinin ilk sekiz âyetini okudu Düşmanlarından hiç biri kendisini görememişti Peygamberimiz aralarından geçerek doğruca Hz Ebû Bekir'in evine gitti

Süratle yol hazırlığı yapıldı Bir heybeye biraz yiyecek koydular Sevr Dağına doğru yola çıktılar Dağ, Mekke'den bir saat uzaktaydı Kısa zamanda buraya vardılar Orada bir mağaraya girip bir müddet gizleneceklerdi Mağaranın delikleri vardı Buralardan zararlı hayvanlar çıkıp kendilerini zehirleyebilirlerdi Bu yüzden gömleğini yırttı Delikleri teker teker tıkadı Sadece bir delik kalmıştı Ona da tıkayacak bir şey bulamamıştı Daha sonra Peygamberimizi içeriye dâvet etti Sevgili Peygamberimiz içeriye girdi Mübarek başını Hz Ebû Bekir'in dizine dayayarak uyudu Hz Ebû Bekir ise tıkayamadığı deliğe ayağını dayamıştı

Az sonra ayağında müthiş bir acı hissetti Bu bir yılan ısırması idi Fakat delikten ayağını çekmedi Peygamberimiz uyanmasın diye yerinden kıpırdamadı Fakat canı fena halde yanıyordu Gözlerinden düşen birkaç damla gözyaşı Peygamberimizin yüzüne düştü Peygamberimiz birden uyandı Neyin var, ey Ebû Bekir?" diye sordu

"Yâ Resûlallah, ayağımı bir şey soktu Ama mühim değil Anam babam sana feda olsun!" diye karşılık verdi

Peygamberimiz yılanın soktuğu yere mübarek elini sürdü Dua etti Allah bir anda şifa verdi Acıdan eser kalmadı

Tam o sırada Allah'ın emriyle bir örümcek geldi Mağaranın ağzına ağını ördü Bir çift güvercin de aynı yere yuva kurdu Allah bu hayvanları Peygamberimize koruyucu olarak göndermişti

Peygamberimiz mağaraya varmıştı Ama müşrikler hâlâ onun evinin önündeydiler Bir ara yanlarına birisi uğradı: "Burada ne için bekleyip duruyorsunuz?" diye sordu
"Muhammed'i bekliyoruz," dediler

Adam başını iki yana salladı: "Muhammed," dedi "İçinizden çıkıp gideli bir hayli zaman oldu Üstünüze başınıza bir bakın Toz toprak içindesiniz!" Birbirlerine dikkatlice baktılar Üstleri başları toz toprak içindeydi Şaşırdılar Peygamber Efendimizin
evinin kapısından içeri baktılar İçeride biri yatıyordu "İşte Muhammed," dediler "İçeride yatıyor!"



Ortalık ağarıncaya kadar beklediler Böylece sabah oldu Evden Hz Ali'nin çıktığını gördüler Bütün bütün şaşırmışlardı: "Muhammed nerede?" diye sordular

Hz Ali, "Bilmem" diye cevap verdi Hayretleri büsbütün artmıştı
Sevgili Peygamberimizi bulamayan putperestler çılgına dönmüşlerdi Mekke'nin her tarafını didik didik aramaya başladılar Hz Ebû Bekir'i de evinde bulamadılar Telâşları son haddine ulaştı Mekke sokaklarına tellâl çıkarttılar "Muhammed'i bulup getirene yüz deve veririz" diye ilân ettiler



Bu çağrıyı duyan ne kadar hırsız, katil ve gözü dönmüş insan varsa toplandı Kiminin elinde kılıç, kiminin elinde kalın kalın sopalar vardı İçlerinde iyi iz takip edenler de bulunuyordu Çok geçmedi Peygamberimizle Hz Ebû Bekir'in çöl kumları üzerindeki izlerini buldular İzleri takip ederek Sevr Dağı eteklerine kadar geldiler İçlerinden biri seslendi : "İzler burada kesiliyor Onların şu mağaradan ileri geçemediklerine yemin edebilirim"

Peygamber Efendimizle sadık arkadaşı olan biteni görüyorlardı Putperestlerin konuşmalarını da işitebiliyorlardı Fakat müşrikler onları göremiyordu Bu sırada Hz Ebû Bekir oldukça telâşlanmıştı Endişe içindeydi Üzgün üzgün, "Ey Allah'ın Peygamberi!" dedi "Beni öldürseler de gam yemem Ama, Allah göstermesin, size bir zarar gelecek olursa, bu ümmetin hali nice olur?"

Sevgili Peygamberimiz Yüce Allah'a güveniyordu Gayet sakindi "Ey Ebû Bekir, üzülme!" dedi "Allah bizimle beraberdir"

Hz Ebû Bekir bir derece teselli buldu Ama tedirginliği hâlâ geçmiş değildi "Ey Allah'ın elçisi Onlardan biri gelip de içeriye bakıverse bizi görecek," dedi

Müşriklerden biri mağaranın ağzına kadar geldi Fakat içeri girip bakmadan hemen geri döndü "Neden içeri girip bakmadın?" dediler

O da şu karşılığı verdi: "Mağaranın ağzında yuva kurmuş iki güvercin var Orada olmalarına ihtimal yok Öyle olsaydı şu yabanî güvercinler orada dururlar mıydı hiç?"

Ümeyye bin Halef de mağaranın yanındaki adamlara kızgınlıkla bağırdı: "Hâlâ mağaranın yanında ne dolaşıyorsunuz Oradaki örümcek ağını görmüyor musunuz ? O ağın Muhammed'in dünyaya gelmesinden evvel gerildiğine yemin edebilirim"

Putperestler bunun üzerine oradan uzaklaştılar Böylece Yüce Allah Peygamberini düşmanlarından korumuştu Hem de bir örümcek ve iki yabanî güvercin ile
(Bu arada Peygamberimizin izini sürmekte olan Süraka isimli kişi de yaşadığı ilginç olay üzerine bu işten vazgeçmiş, müşriklerin Efendimizi bulmalarına engel olmuş ve daha sonra da İslâmiyet'i kabul ederek Müslüman olmuştu)

Medineli Müslümanlar Peygamberimizin Mekke'den ayrıldığını duymuşlardı Heyecan ve sabırsızlıkla yolunu gözlüyorlardı Her gün sabah namazından sonra yollara dökülmekteydiler Öğle sıcağı bastırınca evlerine dönüyorlardı

Efendimiz önce Kuba köyüne gitti On gün kadar kaldı Burada bir mescit yaptırılmasını istedi Müslümanlar için yapılan bu ilk mescide Kuba Mescidi dendi İlk Cuma namazı Kuba Mescidinde kılındığı için buraya Cuma Mescidi de denir

Efendimiz'e emanet edilmiş olan malları yerlerine teslim eden Hz Ali de onlara burada yetişmişti Peygamberimiz bir Cuma günü Küba'dan ayrıldı Medine'ye doğru hareket etti
Peygamberimizi evinin çatısında beklemekte olan biri beyaz elbiseler giymiş yolcuları fark etti Olanca kuvvetiyle bağırdı: "Ey Müslümanlar işte beklediğiniz zât geliyor"

Bu müjde Medine sokaklarında şimşek gibi çaktı Şehir bir anda bayram yerine döndü Müslümanlar derhal o tarafa doğru koştular Peygamberimizle buluştular Günlerden beri onun yolunu gözlüyorlardı Mübarek yüzünü doya doya seyrettiler Yer gök, "Allahu Ekber, Allahu Ekber" sesleriyle çınlıyordu



Peygamberimiz Kasva adlı devesinin üzerindeydi Ağır ağır Medine içlerine doğru ilerliyordu Şehirde bir bayram havası vardı Genç, ihtiyar, herkes ilâhiler söylüyordu Peygamberimizin şehre gelişi kutlanıyordu Kadınların sevinçleri yüzlerinden okunuyordu Minik çocuklar bayramlık elbiselerini giymişlerdi Neşe ile koşuşup duruyorlardı Bütün şehir, "Hazret-i Muhammed geldi Şehrimizi şereflendirdi Yâ Muhammed Yâ Resûlallah !" sesleriyle çınlıyordu

Peygamberimiz ise sevinç gösterileri arasında yol alıyordu Her ev sahibi aynı şeyi söylüyordu "Ya Resûlallah, bizde misafir olun"

Peygamberimiz hiç kimseyi incitmeyecek bir yol bulmuştu Devesinin önünde çöktüğü evin misafiri olacaktı Mübârek devesi de sağa sola bakarak ilerliyordu Bir müddet öylece gitti Daha sonra boş bir arsaya çöktü Peygamberimiz devesinden hemen inmedi Deve az sonra ayağa kalktı Biraz ilerledi Sonra çöktü

Peygamberimiz,"Durağımız burasıdır" diyerek indi Buraya en yakın ev Ebû Eyyûb Hazretlerinin eviydi Ebû Eyyûb, Peygamberimizi evine buyur etti "Benim evim daha yakındır İşte evim, şu da kapısı" dedi Peygamberimiz Müslümanların sevinç gösterileri arasında eve girdi Böylece Peygamberimizin Medine hayatı başlıyordu



Peygamberimiz bu evde tam 7 ay kaldı Medineli Müslümanlar Peygamberimizin hizmetine koşmakta yarış ediyorlardı