Aşk Biter, İnsanoğLu ALdatır...

Pakize SUDA


Geçenlerde Fatih Altaylı'nın televizyon programına katıldım Konu ‘‘Aldatma''ydı Ve bağlantılı olarak ‘‘Aşk''

Benim savım ‘‘Aşk biter, insanoğlu aldatır'' idi Ancak seyirciler arasından pek yandaş bulamadım Meğer aşk bitmez, insanoğlu aldatmazmış Çoğunluk öyle dedi

Oh! Ne iyi

Yüreğime su serpildi

Lakin neye yarar, alışkanlıklardan vazgeçmek kolay mı? Alışmışım bir kere Bu paranoyayla yıllar yılı yaşamışım

‘‘Alışmış kudurmuştan beterdir'' demiş atalarımız Hakikaten beter Bu durumda ben eski fikrimde ısrar edeceğim

Aslında yakın zamana kadar inancım ‘‘Aşk biter, insanoğlu aldatır, en çok da erkekler'' şeklindeydi Ancak son zamanlarda duyduklarım, gördüklerim üçüncü saptamayı kaldırmama neden oldu

Meğer kadınların da maşallahı varmış

Şimdi bana hepsini kaldırmam söyleniyor Kaldıramam Kusura bakmayın Dedim ya, alışkanlık

*

Alışkanlıktan laf açılmışken,

O sizin bitmez dediğiniz şey var ya,

Aşk değil o

Alışkanlık

O akşam programda bir delikanlı, ‘‘Benim annemle babam aşık değiller mi yani şimdi? Hadi canım siz de'' mealinde bir şeyler söyledi

Ben ne dedim, hatırlamıyorum Ama çocuk manen çökmesin diye durumu kişiselleştirmemişimdir büyük ihtimalle Ama kendimi daha fazla tutamayacağım

Bakın arkadaşlar!

Benden duymuş olmayın ama, annenizle babanız arasında aşk yok

Dolayısıyla birbirlerini her gördüklerinde kalplerinin göğüs kafeslerinden fırlama ihtimali de yok

Kanın beyne hücum etmesi de yok,

Ateş basma durumu da

Büyük ihtimalle karınları da ağrımıyor,

İştahları da yerinde

Bu size iyi bir şeymiş gibi görünebilir Annenizle babanızın hayati tehlike içinde olmalarını istemezsiniz elbet Ama siz daha küçük olduğunuzdan yaşamamış olabilirsiniz, normalinde ambülans çağırmayı gerektirecek bulguların, aşk sözkonusu olunca öldürücü değil hayat verici bir nitelik kazandığını bilmezsiniz

Başka neler yok? His yok

Şöyle:

Babanızın bir gece yatakta kolu kaşınsa ve kendi kolu diye yanlışlıkla annenizin kolunu kaşısa, kaşıntısı geçer

Bu ne demek?

Yani artık annenizin kolu babanız için kendi kolundan farksızdır

Peki aşk yok, ne var?

En başta sizin hatırınız var

Sonra alışkanlık var

Alternatifsizliğin getirdiği mecburiyet var,

Korkaklığın getirdiği razı oluş var,

Genlerin getirdiği katlanma var,

Yılların getirdiği güven var,

Yüz göz olmanın getirdiği rahatlık var,

Ha bir de parasızlık var

Büyük ihtimalle, sevgi de vardır Ama bu sevgi size duydukları sevgiden pek de farklı bir sevgi değildir artık

*

Şimdi diyeceksiniz ki;

‘‘Huzur, güven, rahatlık az şey mi?''

Az değil tabii Hatta aşka tercih bile edilebilir

‘‘Aşk bitince evlilik de bitsin mi?''

Yok canım, zaten çoğu aşkla başlamıyor ki

‘‘Aşk madem geçici, ikincisi, üçüncüsü, dördüncüsü de bitecektir Yani kimse evlenmesin, herkes daldan dala aşkı mı kovalasın?''

Hayır Ama en azından aşka her şeyden çok önem verenler evlenmesinler

‘‘Bekára karı boşamak kolay; habire konuşup duruyorsunuz''

Haklısınız Zaten ben bu konuda Nasreddin Hoca gibiyim

*

Bu diyalog uzayacak gibi görünüyor Burada kesiyorum Bakınız arkadaşlar;

Ben zaten size ‘‘Annenizle babanız ayrılsınlar'' demiyorum ki Hallerinden memnunlarsa Allah mesut etsin Benim itirazım 25-30 seneye rağmen arada hálá aşkın var olduğu fikrine

Üstelik keşke siz haklı olsanız, keşke aşk yerini başka duygulara bırakıp gitmese Ben bitmesine pek mi meraklıyım sanki
Ancak dua edin de bir gün anneniz evde fasulye ayıklarken babanızın bir başkası için kan beynine hücum etmesin Beyninden vazgeçtim, evinizdeki huzur ve güven ortamının 12 Eylül öncesine dönmesi için kanın babanızın başka bir yerine yürümesi de yeterli ki, bu durum erkekler için aşktan fazlasıyla önemli bir husustur