Karabasan Deneyimleri - 8

Deneyim #8







Tavandan Kendimi Seyrettim

Arkadaşlar, çok uzun seneler önce başımdan geçmişti bu olay Yaklaşık 19 yıl önce -o zamanlar ilkokul 3'e gidiyordum- hâlâ unutamadığım bu olayı sizinle paylaşayım dedim

Okuldan eve gelmiştim Evde kimse yoktu Eve tek başıma girmeye o zamanlar hep korkardım Asla tek başıma giremezdim Anahtarımla kapıyı açar; okul önlüğümü, çantalarımı içeri atar; kapıyı hızlıca çeker ve koşarak oradan uzaklaşırdım Bu hep böyle olurdu
Arkadaşlarım, birgün durumu fark etti Dolayısıyla başladılar dalga geçmeye, "korkak" "eve tek başına giremiyor""korkak", "korkaaak", "korkaaaaaak", "ahahaha!" filan gibi Bu durum karşısında eve girmeli ve onlara korkmadığımı ispatlamalıydımÖyle de oldu "Bakın, saçmalıyorsunuz Şimdi gidip eve gireceğim ve size camdan 'hello' diyeceğim""O zaman, korkmadığımı hepiniz göreceksiniz" diye de ekledim Sonra, hiç korkmuyormuş gibi, sallana sallana eve doğru yürüdüm Aslında "yusuf yusuf" oluyordum Çok korkuyordum; ama insanların dilinden kurtulmalıydım dedim
Neyse Kapıya geldim, anahtarımla kapıyı açtım Korkudan orada yığılıp kalacak gibiydim Kapıyı kapamamla korkum ikiye katlandı Kendimi toparladım Olmayan ve görünmeyen hayaletlerin, ruhların, perilerin, cinlerin arasından geçip cama koştum Aşağıya bakıp, "Gördünüz mü lan, korkmuyorum işte düdükler!" gibi laflar söyledim Onlar da bana, "korkudan evde uzun süre kalamayacağımı, hemen dışarı çıkacağımı, korkmuyormuş numarası yaptığımı" söylediler Haklıydılar Ben de; "Yok öyle bir şey! Kalırım!" dedim Camı da kapatıp içeri gittimTV'yi açtım Bir yandan da ruhlar, ben görmeden üstüme çullanmasınlar diye sırtımı hep duvara veriyordum
Aradan bir beş dakika filan geçti Ben, korkudan evin köşesi olan bir yere geçip oradaki koltuğa uzandım Vaktin geçmesini bekledim Ama benim için bir dakika bile geçmiyordu Çok korkuyordum Bir tık çıksa avaz avaz bağırabilirdim Vaktin geçmesi için uyumanın iyi bir fikir olduğuna karar verdim ve gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım
Sonra ne mi oldu? Başlıkta gördüğünüz o yazı oldu Kendimi tavandan koltukta kendimi seyrederken buldum Çok şaşırmıştım Birden bütün korkularım gitti Kendimi üstün,doğaüstü bir güç gibi hissettim Ama yaklaşık üç-dört saniye içinde odada bir gariplik olduğunu gördüm Gariplik, hemen yanımdaki koltukta oturan biriydi Evet, korktuğum başıma gelmiştiBenim yattığım koltuğun hemen yanındaki koltukta birisi oturmuş, kabuklu fıstık yiyor ve TV seyrediyordu Bu durum karşısında birdenbire çok korktum; ama onun sadece koltuktaki bedenimi gördüğünü, diğer ben olan ruhumu; yâni tavandaki beni görmediğini fark ettimÖylece tavanda durdum Hiç kıpırdamadım Üç dakika kadar onu izledim Tıpkı ablama benziyordu; ama daha farklıydı Çok benziyordu; ama o değildi Bunu bilebiliyordum Târif etmesi zor Nasıl desem, bir yaratık gibiydi Homurdanıyordu sanki Aklıma bir fikir geldi Birden yüksek ses çıkarıp bağıra bağıra üzerine atlarsam benden korkar diye düşündüm Düşündüğüm anda da kendimi yatakta bedenimde buldum Direk sol tarafıma doru saldırarak bağırmaya başladım Her şey, çok hızlı oldu "İnşallah rüyadır!" diye düşündüm o kadar kısa zaman içerisinde; ama gözlerimi açıp onun olduğu yerdeki koltuğa atlayınca onun bir rüya olmadığını gördüm Gerçekti Yüz yüze, göz gözeydim Ama artık olan olmuştu Planımı tam olarak uygulamalıydım: Ondan korkmuyormuş gibi yapmalıydım Bir nevi blöf aslında
Hışım içerisinde, tıpkı bir manyak gibi gırtlağına sarıldım O da ufak tefekti Benim boylarımdaydı Yere düştük ve boğuşmaya başladık Beni üzerinden atıp içeriye koridora doğru kaçmaya başladı Ben de hemen peşinden koştum Bir yandan da "Aaaaaaaaaa!" diye delirmiş gibi bağırıyordum Çok sinirli görünmeye çalışıyordum Gözlerimden yaşlar geliyordu bir yandan korkudan O, en sonunda kaçıp banyoya girdi Ben de neredeyse tuttum tutacak gibiydim ki, kafamı banyo kapısına çarpıp yere düştüm Benim için en ilginç olan kısmı burasıydı Onu kovalarken, onun banyoya girdiğini gördüğümde, banyo kapısının bir değil de iki tane olduğunu gördüm Yâni biri bildiğimiz banyonun kapısı, kapalı olarak yerindeydi Diğeri ise hayalet bir kapı gibiydi; ama o kadar çabuk oldu ki, ben durumu idrâk edemedim Kapıların açık mı kapalı mı olduğuna karar veremedim "O geçiyorsa ben de geçerim" mantığıyla içeri girmek istedim peşindenSonrası mâlum Yerde biraz baygın kalmışım
Kendime geldiğimde hemen kapıyı açıp içeri girdim; ama hiç bir şey yoktu Artık korkmuyordum Hem zaten olanlar olmuştu Daha ne olabilirdi ki? Kafamı sıvazlaya sıvazlaya içeri gittim Aklıma fıstıklar geldi Biz, o günlerde evde fıstık filan bulundurmuyorduk Yani garip bir durum O gördüğüm her kimse yada her neyse, kabuklu fıstık yiyordu Hemen içeri koştum Boğuşma sırasında kucağından yere dökülen bir sürü fıstık kabuğunu ev halkına delil olarak sunacaktım Ama olay yerine geldiğimde, yerde ne bir kabuk ne de bir fıstık buldum Anlıyacağınız o fıstıklar da benim dünyama ait fıstıklar değilmiş
Simdi bana; "Deli" diyebilirsiniz "Sen çok korkuyordun O korkuların etkisiyle bu tür rüya ve hayallerin görülmesi ve yaşanması gayet normaldir" de diyebilirsiniz Hatta; "O, aslında senin ablandır Seni keklemiştir" de diyebilirsiniz Ama ben, sunu iyi biliyorum: O ânı yaşadım ve asla unutmadım Üzerinden On dokuz yıl geçti Bir daha, o güne benzer hiç bir olay yaşamadım Şu anda sabahın 6'sı Bütün gecedir evimde tek başıma oturdum Ne bir ruh geldi, ne de hayâlet Gerçi, bâzen ben bile onun gerçek olmadığına inanmak istiyorum "Hayâl görmüşümdür" diyorum "Aslında öyle bir günü hiç yaşamadım, ben uyduruyorum" diyorum


sitelerden derleme