Hangi Yarama Merhem Sürsem, Hiç Ah Etmesem!

İnsan
önce tespit etmeli
Teşhisi ziyadesiyle
kararında eminlik vermeli

Gereği için
guygular her vakit hassasiyetle
kontrol edilmeli,ah hissedilmeli

Figanın
nerden nüksettiği
kalpten okunmalı, ruhunun
bizarlığı sürurla kuşanması için aranmalı

Hehim
ne kadar hal ehliyse
Deva için vaktini bekleyen
nasib-i taktiri hissederse

Muhtaç
ve mağdurun gönlüne hitap
etmeyi gaye edinip, şevk verirse

Yürekler
durulur, sancılar azalır
ve yakarışlar nisyandan
çok niyaza gözyaşlarıyla dönüşür

Bir
hekimde asabiyet olursa
Makamını ve sıfatını nefsi
için bir kuvvet kaynağı sanırsa

Çaresiz hasta
bu hakikati onun gözlerinden
okursa, gam ve keder konuşlanır

Halinden
geçmiş nazar, kalbinden
konuşmaya şartlanır, ah
etmesi en yakınınca dikkate alınır

Ne hikmetse
çok okuyan
Adeta çalım satmak için
bahane arayan, halinden uzaklaşan

Sükse
yapmak için şartları zorlayan, emri
vaki yapmaktan sıkılmayan nasıl anlaşılır

Muhatabını
her vakir öğrenci
ve cemaat gören her kimse,
kalbinden söz etmeyen hezayandır

Ey nefsim
sana ne söylesem
Sefil ve rezil etmek için
kimin emrine girdiğini bilmesem

Ruhumu
ve kalbimi yaratan,
irade gibi bir hakkı vermekten
kaçınmayan sahibi hamdetsem

Utanmaya
hasret yüzüm, firkate
ducar olmak için azmeden
kalbim neden kederli, ah bir bilsem

Daha gün
görmeyen kimler var
Saklı umutlar sabrın ve
kanaatin içinde derlenen edeb-i har

Ukte
kim için hazan,
kırılan ümitler sinemi niye yoklar,
ibret artık hakkıyla kar etmiyor yar

Bahar
içimde açsın,
zemheri ufkumdan uzaklaşsın, sürur
bahşeden nidalar ülkesi kalbimden çıkmasın

Sanki yollarına
kar yağdı, kapandı
Kuşlar dahi mahzunluk
edasını takındı, çare nerde kaldı

Gözler
acziyet elinde,
dil lal vaktinde, izan ne kadar
beklesede,uzlet niye hala içimde

Artık
kalbime başını koy,
gözlerim sessizce boşalıyor,
napzıma bir hal oluyor, içim daralıyor

Mustafa CİLASUN