Gönül Boş, Melalim Loş,izanım Sarhoş!

Buruk bir halin lahzasındayım
Suskun ve sakin köşeler sessizce cezbediyor
Hicranım dinmiyor, hüzün zerkediyor
Şehrine malik olmadığım her ne varsa önüme çıkıyor
Esrar perdesi hiç çözülmüyor, hangi saiklerse alalanmayı biliyor


Bu hazan yine kalbim kırık
Sararmış yapraklar nazar ediyor, mahzunluk veriyor
Umutlar güne hasret demek ki hala vaktini bekliyor
Hasret dinmiyor, heves külleniyor, şevk artık çekip gidiyor
Fersiz gözler sessizleşiyor, takatsiz dizler ah u figan ederek direniyor


Gönül boş, gözlerim yaşlı
Hıçkırıklarım duyulmaz oldu, vicdanlar mı karardı
Artık geriye renksiz bir halin libası kaldı, bir ömür hırpaladı
Yazacak kalem kalmadı, nutkumun durmasına ramak kaldı
Gözyaşları vicdanım için mağfiret sağanağıydı,sahibim başkaydı


Yeter artık bu hasret uzamasın
Kalan nefesim feryadıma bel bağlamasın, sabrımı taşırmasın
Kuytu köşem hiç aydınlanmasın, karanlık kabrim olsun,ağarmasın
Lal olan halim yarin kalbinde okunsun, ruhunda ki aşk bahtım olsun
Yazdığım figanlar günyüzüne çıksın, ibrete ram olup acılar yaşatmasın


Seven, sevdiğine kavuşsun
Ruhundan nükseden feryadı umutlarında ki aşk olsun
Hak ve hakikatin deryasında kalpleri sürura kavuşup, coşsun
Hüzün hiç burkmasın, hicran ded-i gam olup gözlerini yaşartmasın
Gülün lahzasında ki tebessüme kavuşsun, gönül kapıları şevkle açılsın


Bir lokma ekmek için bakınmasın
Kararan gözlerini umutsuzluğun iklimine teslim etmesin
İrade ve azmi, akıl ve idraki en faziletli bir ahkam olarak bilsin
İmanını taklite teslim ederek göçmesin, tahkik ile aşkın vecdine erişsin
İlimsiz amel etmesin, kati emirleri asla heveslerine kurban eyletmesin


Bilmek, anlamak değildir
Anlamak idrakine malik olmak adına bir sebepte değildir
Halin demine erişmek, edebin her halinde tevazuu ile refakat etmek meşktir
Aşk, halin demidir,ruhun ve kalbin inşirah halidir, ihlas adına vazgeçilmezidir
Nefsin esirliğinden azat halidir, aklın ve idrakin iradey-i vuslat için gerekçesidir



Mustafa CİLASUN