Seslenir...Kulak Demir...Hal Sanki Kendir!

Sormadım, soramadım çaresiz kaldım
Neydi anlatmak istediğim meramım, korkularım, kaygılarım, zanlarım anladım
Soluk sıluğa kalıyordum, niye kaçıyordum, neden şaşkın şaşkın bakıyordum
Susuyordum, boynumu bükerek, umutlarımı dürerek nereye gidiyor ve ağlıyordum




Gönül sızımla yaşıyordum
Hasreti sinemde taşıyordum, melalimi kimseye açamıyordum, ne buluyordum
Kalmadı takatim, halimi nizam eden harım, niye bu kadar bizarım ve yalnızım
Ah dile gelen ve fakat edebi dileyen meramın,söyle yeisi ne yaparım evet, susarım




Gün bir bir sarılırken
Gece vicdanımda en mün bir bir mizan iken, ruhum derin dehlizlerde inlerken
İçim titriyor, kalbim şehredemediğim lisanıyla kime sesleniyor,gözler bakarken
İrademe vurulan zincirler,hangi sedanın vadinde bir bir inciler,nefsime neler söyler




Bir yolun yolcusuyum
Bazen suya muhtaç bazen aşk umutlarım için me büyük bir hakikat ve dahi bir taç
Kaç hiç durma kin ve nefretten, kalbi katleden illetten, nefsini beşleyen sesten kaç
Kim neye muhtaç,insan olmak elbetteki kul olmak için bahşedilmiş mucizeyi sanat




Hiç acınma, keşkelere bulaşma
Şayet aklın selimlik noktasında hakikat için dilenen bir mefkureyi muammaysa
Umman için med cezir ruhun için tercihi idrah ve bir ibreti hakikatse hiç durma
Mesnetsiz gözyaşı, gerekçesiz dil bağı, duygusallık ne kadar akıl karıdır unutma




Göz görmese de, farkı fartket yine
Gönül dili hisseder ve sezer aşkı, sevdayı, narı, mizanı, hüsranı, akıl ve nefs arını
Vicdanını öncele, ne derlere imrenme, luzumsuzlukta ikamet etme nefesten kalanını
Annenin şefkati, sabinin kalpten bakışı,mazlumun umut şarkısı mübarektir ihsanı






Mustafa CİLASUN