Artik Ben Olmak İstiyorum

Artik ben olmak istiyorum

Kemal lokantanın kapısından telaşla girdi Annesi sabırsız bir şekilde camdan dışarı bakıyordu Yavaşça yaklaştı

“Üzgünüm anne, geciktim!”

“İlk kez olmuyor ki, senin huyundur bu! Bir işi vaktinde yapmayı öğrenemedin!”

Kemal etrafın dikkatini çekmemek için sessizce bir sandalye çekti ve oturdu Annesine eğilerek:

“Ben de seni seviyorum anne! Dedi Yüzündeki ifade ve sesinde ki kırgınlığı annesi fark etmemişti O sadece kendi düşüncelerinin ve isteklerinin uygulanması peşindeydi

Gülümseyerek yanlarına yaklaşan bayan garsonu görünce, yüzlerine sahte bir gülümseme yerleştirerek siparişlerini verdiler Ana oğlun anlaştıkları tek konu yemekti İkisinin de damak zevki aynıydı ve ızgara köfte, bol salata söylediler Sinirli görünen annesi Kemale “ Yine ne yaptın?” diye sordu

Kemal, her durumda annesinin kendisini suçlamasından nefret ediyordu ” Neden her zaman ben suçluyum?” dedi Annesi sorduğu soruya aldırmadan:

“Çocukların hatırı için Sevgi ile barışmalısın!”

“İster inan ister inanma, çocuklar böyle daha mutlu! Önceden annelerini doğru dürüst göremiyorlardı Şimdi hiç değilse bazı akşamlar ve tüm hafta sonu anneleriyle beraberler Önceden sinirlendikçe hırsını çocuklardan çıkarıyordu Aniden parlayıp ortalığı savaş alanına çeviriyordu Şimdi daha sakin ve ilgili Böylesi herkes için daha iyi! ”

“O senin karın!”

“Artık değil ve bu iş yakında bitiyor Artık bu eski gelenekleri bırak! Zaman değişiyor ve insanlar nasıl mutluysa kendilerine öyle bir hayat kurmalılar Sevgide zamanla bunun daha iyi olduğunu anlayacaktır Aslında, farkına vardı bile! Akşamları çocukları arayıp, nasıl olduklarını soruyor Daha önceleri bağırıp odalarına gönderiyordu Çocukların ne yaptıklarını ya da mutlu olup olmadıklarını düşünmüyordu Düşündüğü tek şey işiydi!”

“Peki, babanla neden çalışmıyor sun?”

“O da senin gibi hâlâ beni yönlendirme peşinde Kaç yaşıma geldiğimi, çocukları olan koca bir adam olduğumu görmüyorsunuz Evliliğimi de işimi de yönlendirmeye çalışıyorsunuz!”

“Baban olmasa şu andaki işine sahip olamazdın!”

Garsonun masaya yaklaşması üzerine ikisi de sustular Servis bitince Kemal ”Evet anne, bunun için her dediğinizi yapmalıyım değil mi? Ben köleyim, siz sahip! Anne bu evlilik bitti! Babamla çalışmıyorum ve asla da çalışmayacağım! Çok zorlarsanız, çocukları alır şehri terk ederim”

Bu tehdidin annesi üzerinde etkili olacağını biliyordu Torunlarından ayrı olmayı göze alamazdı

“Tamam, babanla çalışma ama karınla bir araya gel”

“Anne yeter artık, bu iki konu sonsuza kadar kapandı Bu günden sonra bütün kararlarımı kendim alıyorum Artık ben olmak istiyorum anne! Bu hayatın benim olduğunu anlamak istiyorum Çocuklar da dâhil, anladın mı ?”

“Sana ne oldu anlamıyorum, sen böyle değildin! Hayatında başka bir kadın mı var?”

“Neden aklımın başıma geldiğini değil de hayatımda başka bir kadın olduğunu düşündüğünü anlamıyorum Elbette, ben kendi başıma düşünemem değil mi? Beni bir kadının yönlendirmesi gerek Sen ya da Sevgi olmadığına göre başka bir kadın olmalı!” Kemal ellerini yüzüne kapattı İçinden “yeter” diye, avazı çıktığı kadar bağırmak istiyordu Tabağına baktığında tüm yemeğin bitmiş olduğunu gördü Tüm yemek bitmişti ama o hiç tat alamamıştı Yemeğin nasıl bittiğinin farkına varmamıştı ”Hayatımda bu yemek gibi tükeniyor ve ben hiçbir tat alamıyorum, zamanın nasıl geçtiğinin farkına varamıyorum” diye düşündü Bir kez daha çok isabetli karar verdiğini anladı Annesinin sesi ile kendine geldi

“Yarın akşam bir yemek veriyorum Kardeşlerini de çağırdım Sen de çocukları al, gel! Belki fikrin değişir Bir aile olmanın ne olduğunu hatırlarsın”

“Anne biz bir aileyiz Sadece ayrı yaşıyoruz Çocuklara bu konuda bir zorlama ya da kışkırtma yaptığını fark edersem sonuç iyi olmaz”

“İşin, gücün tehdit etmek Yok götürürüm, yok sonuç kötü olur!”

“Anne, ben uzmana danışarak; onun tavsiyelerine göre bu konuyu çocuklarla konuştum Olgunlukla karşıladılar ve durumun farkındalar Üstelik bu durumdan memnunlar Geldiğimizde kafalarını karıştıracak bir şeyler söyleme ya da başkalarını bu konuda araya sokma Aramız bozulmasın!”

“Sen iyice değiştin Yok, bu sen değilsin! Bence seni doktora götürmeli! ”

“Ben, doktora gittim anne! Zaten bu kararımı doktora gittikten sonra verdim”

“On sekiz yaşında ki, ergenlik çağına giren çocuklar gibisin!”

“O yaşlarda bu şekilde davranabilseydim, hayatım çoktan bir düzene girmişti Ne karar vermeme ne de hata yapmama izin verdin Benim yerime her şeyi sen düşündün Baksana yediğimiz yemekler bile aynı! ”

“Ben anneyim, çocuğumun yerine düşünmemin neresi kötü? Anneler çocuklarının iyiliğini isterler Kim çocuğunun zarar görmesini ister Bundan da şikâyet ettin ya! Artık ne söyleyeyim bilmiyorum!”

“Anne, ben kalkmalıyım Yarın geliriz, başka zaman çocukları görmek istediğinde haber ver müsaitsem getiririm Eve, işler için yardımcı buldum Birazdan onunla buluşup, çocuklarla tanıştıracağım”

Annesi sinirlenmişti”Müsait olursan öyle mi? Hem yardımcı işini ben halledebilirdim Neden bana söylemiyorsun? Tanıdık birini bulurdumÇocuklar herkese emanet edilir mi?”

“Anne, ev de çocuklarda benim sorumluluğumda! Sen yorulma, ihtiyacım olduğunda ben seni ararım Hem merak etme bulduğum kişi arkadaşımın yakını! ” Kemal annesinin yanağına bir öpücük kondurdu ve hesabı ödemek üzere kasaya doğru yürürken, annesinin şaşkın ve kızgın bakışlarının üzerinde gezindiğini hissediyordu Bu konuşma ile çok rahatlamıştı, artık kendini daha özgür hissediyordu

Kemal yıllardır annesi ve eşi ne derse onu kabul etmiş, kendi hayatı için bile tüm kararları onların almasına izin vermişti Artık patlamak üzere olduğunu anlayınca hayatına bir yön vermeye karar vermişti Kendi kararlarını alma düşüncesi bile onun mutlu olmasına yetmişti