Ay Ve Güneşin Nuru O'nun Nurundan Yaratıldı

ay ve güneşin nuru O'nun nurundan yaratıldı

Resûlullah Efendimiz “aleyhisselâm”, bir gece, Hazret-i Âişe validemiz ile baş başa otururken bir ara mübarek başını Hazret-i Âişe’nin “radıyAllahü anha” kucağına koyup, “Yıldızları” seyre koyuldu

Hazret-i Âişe ise “Dolunayı” seyrediyordu

Fakat Resûlullah Efendimizin nur cemâli, dolunaydan daha nurlu ve parlak göründü hazret-i Âişe’ye Duygulanıp ağladı Ve iki damla gözyaşı Efendimizin nur yüzüne damladı

Efendimiz sordular:



- Sen ağlıyor musun yâ Âişe?

- Evet yâ ResûlAllah

- Neden?

- Senin cemalini, dolunaydan daha parlak gördüm de ondan

- Hiç şaşma yâ Âişe Çünkü “Ay” ve “Güneş”in nûrunu da benim nûrumdan yarattı Hak teâlâ

Bu defa Hazret-i Âişe sordu:

- Siz neye bakıyordunuz yâ ResûlAllah?

- Yıldızlara bakıyordum

- Niçin?

- Eshâbımdan biri var ki, onun ibâdetleri yıldızlar adedince gökyüzüne yükseliyor Bunu düşünüyordum

Hazret-i Âişe; “Bu, babam olabilir” diye geçirdi içinden Ve sordu:

- O kimdir yâ ResûlAllah?

Buyurdular ki:

- Ömer’dir Ama onun sevapları, babanın sevapları yanında, denizde damla bile değildir


BU SESLER NEDİR?


Mîrac’ta, Resulullah Efendimizle Cebrâil aleyhisselâm Arş-ı âlâ yanında bulunurken, Resûlullah takunya sesleri işitip;

- Bu sesler nedir? diye sordu

Cebrâil aleyhisselâm;

- Bilâl’in takunya sesleridir yâ ResulAllah O şu anda takunya ile evden çıktı Mescide gidiyor, dedi

İslâm âlimleri;

- Eshâb-ı kirâmın yüksekliğini işte buradan anlamalıdır, buyuruyorlar