Eksik Bir Gece Yarısı...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

Susmakla bitmiyor aşk

Susamazsın…

Eksik bir gece yarısı

aklımdan sarkıp da tenine

bağırdım:

– dokunma artık gözlerime

gözlerini bende bırakır gibi

Ağlasaydım belki bu kadar kurak olmazdı yağmur

Sağanak halinde yaslanabilirdim intihara

(bir neden aramıyorum)

Cevapların mı yarımdı?

Yoksa sorularım mı fazla?

Bilmiyorum

Ama samimi değildi ellerin

ne zaman düşsem seninle aynı soğuğa

-bir provokasyon gibi kaçıyordun ilk otobüsle sonra-

Ağlasaydım

arkamdan isminle çağıracaklar gibiydi beni

benim lakabımdın sen

kod adımız çok acil bir veda

Senin ‘kal’ demeye cesaretin yoktu

çoktu oysa benim kalmak için sebebim

Haklı olan kimdi? ne fark ederdi?

İlk hangimizin aklından geçti?

Bilmiyorum kim icat etti

yüzümü kestirip atan çözümsüz o denklemi:

‘bitti mi? ‘

‘gitti mi acaba? ‘ diyerek uyandığım günlerden

‘gelir mi? ‘ diyerek uyanacağım günlere

bir geçişti

son telefon mesajın:

‘altüst artık neresine dokunsam dudaklarının

neresine dokunsan bir buzul eriyor

parmaklarımda

’

Sustum ben sadece inan

Ben değildim

karşıdan karşıya geçerken bakışlarından

bir kazada kaybolduğuna inanan

(seninle kaç kişiydik bilmiyorum

iki bazen

genellikle bir olamayacak kadar tek

evet bize

bu şiirlerin hiç biri

yetmeyecek

)

Şimdi ben çok oldum sanırım

aslında sandığın kadar da sayılmam

Hep daha azdım

Bir nefes yetmezliği sesleniyorum sana

Seni anlatabilecek bir cümle bile edemiyorum

Prefabrik kafiyelerle süslendiriyorum yerçekimini

Açık havada seni seninle aldatmanın

portatif kalp atışlarını yine sana bırakıyorum

Ben

hiç ağlamadım oysa

Ağlasaydım emin olamazdın eminim

gerçekten ağlıyor muyum yoksa?

Ağlasaydım oysa

ilk sen açardın şemsiyeni

Sen hep ilk bırakan

elektrikler gelince el fenerini

Severdim ben oysa seslendirdiğin

kısa metraj hikayeleri

Bilsem bu kaçıncı ihlalin?

Kemerini takmadın sanırım yine

yüreğinin

Öpülür mü hiç tam da giderken?

Tam da bitti derken seslice sesime

Az önce ‘kal’ deseydim senden önce

az sonra benimle kalmış olur muydun ki?

Bilmiyorum inan

Ben değildim zaten sevdiğini söylerken

cümlelerine toz kaçıran

Ağlamadım hiç oysa

Ağlasaydım bu kadar kurak olmazdı yağmur

Ağlamama gerek var mıydı ki

yağmur yeterdi hep sana

Beynimle kalbim arasında

bir işlem hatasıydı seni sevmek

Ve ben

hiç sağlamasını yapamadım gözlerinin

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Eksik Bir Gece Yarısı... Susmakla bitmiyor aşk Susamazsın… Eksik bir gece yarısı aklımdan sarkıp da tenine bağırdım: – dokunma artık gözlerime gözlerini bende bırakır gibi Ağlasaydım belki bu kadar kurak olmazdı yağmur Sağanak halinde yaslanabilirdim intihara (bir neden aramıyorum) Cevapların mı yarımdı? Yoksa sorularım mı fazla? Bilmiyorum Ama samimi değildi ellerin ne zaman düşsem seninle aynı soğuğa -bir provokasyon gibi kaçıyordun ilk otobüsle sonra- Ağlasaydım arkamdan isminle çağıracaklar gibiydi beni benim lakabımdın sen kod adımız çok acil bir veda Senin ‘kal’ demeye cesaretin yoktu çoktu oysa benim kalmak için sebebim Haklı olan kimdi? ne fark ederdi? İlk hangimizin aklından geçti? Bilmiyorum kim icat etti yüzümü kestirip atan çözümsüz o denklemi: ‘bitti mi? ‘ ‘gitti mi acaba? ‘ diyerek uyandığım günlerden ‘gelir mi? ‘ diyerek uyanacağım günlere bir geçişti son telefon mesajın: ‘altüst artık neresine dokunsam dudaklarının neresine dokunsan bir buzul eriyor parmaklarımda’ Sustum ben sadece inan Ben değildim karşıdan karşıya geçerken bakışlarından bir kazada kaybolduğuna inanan (seninle kaç kişiydik bilmiyorum iki bazen genellikle bir olamayacak kadar tek evet bize bu şiirlerin hiç biri yetmeyecek) Şimdi ben çok oldum sanırım aslında sandığın kadar da sayılmam Hep daha azdım Bir nefes yetmezliği sesleniyorum sana Seni anlatabilecek bir cümle bile edemiyorum Prefabrik kafiyelerle süslendiriyorum yerçekimini Açık havada seni seninle aldatmanın portatif kalp atışlarını yine sana bırakıyorum Ben hiç ağlamadım oysa Ağlasaydım emin olamazdın eminim gerçekten ağlıyor muyum yoksa? Ağlasaydım oysa ilk sen açardın şemsiyeni Sen hep ilk bırakan elektrikler gelince el fenerini Severdim ben oysa seslendirdiğin kısa metraj hikayeleri Bilsem bu kaçıncı ihlalin? Kemerini takmadın sanırım yine yüreğinin Öpülür mü hiç tam da giderken? Tam da bitti derken seslice sesime Az önce ‘kal’ deseydim senden önce az sonra benimle kalmış olur muydun ki? Bilmiyorum inan Ben değildim zaten sevdiğini söylerken cümlelerine toz kaçıran Ağlamadım hiç oysa Ağlasaydım bu kadar kurak olmazdı yağmur Ağlamama gerek var mıydı ki yağmur yeterdi hep sana Beynimle kalbim arasında bir işlem hatasıydı seni sevmek Ve ben hiç sağlamasını yapamadım gözlerinin