Peri Masalım..

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

bir beyaz kağıda

can sıkıntısından çizilmiş

bir çöp adamdım

___ ben

_____ o ise

masadaki en güzel çiçek

duruyordu vazosunda

suskun

alımlı

ve narin

ve dalgınca iç çekerek

masaldı ya

nasıl olduysa göz göze geldik

bir şarkının en güzel ortasıydı

gülümsedik

hani başka zamanlara birikmiş yer altı suları gibi, duru

hani baharın ilk gününe uyanan kelebekler gibi

o tek gününü

"sonsuza dek" sanacak kadar umutlu

ve hani aşk gibi

sımsıcak ve içtendik

ilkin ben uzattım ince kollarımı

sonra da o doladı zerafetini boynuma

ve dans etmeye başladık

usul usul

nefeslerimize basmadan

mutluyduk

ve ah !

durmuştu

acemisi olduğum

dünyam …

dedim ya

bir beyaz kağıda

can sıkıntısından çizilmiş

bir çöp adamdım ben

o ise

masadaki en güzel çiçek

ve dans ediyorduk

sarmaş dolaştı kalplerimiz

yada belki de biz

bir şarkının yıldızlara bakan avlusunda

aşka sarmaşıktık,

onunla

ikimiz …

tam yüreğim

bu günü, bütün ömrüm

ve bu dansı, tek öyküm

diye dilemişti,

ki dudağımdayken hala fısıltımın nemi

hatta bir lunapark daha yeni kurmuşken, kalbimin meydanına neşesini

ve derinde bir ırmak, henüz uyanmışken uykusundan mahmur

ve güneşe dönmüşken bütün dargın güne bakanlar yeniden

ve çam ağaçlarına kardeş bir rüzgar, uzanmış saçlarımı okşamaya dururken

ve korku

susmuşken

ve eksik bir şeyde, telaş

ve o yarımlık hissi

ve bulamamışlık, hani yüreğin ülkesini

susmuşken

ve dinmişken artık, hüzün

şarkılarda bir başına dolanan ayak sesleri

ve kalbi kaplayan buzdan sızı

dinmişken

bütün masallar mı çabuk biter

yoksa kimi şarkılar mı çok kısadır

bilmiyorum

ama işte ne olduysa

ve o olan, niye olduysa

_ oldu

ve bitti şarkı

oysa, en olmadık zamanıydı

kaldık biz

kaldık öylece

ayrı ayrı

ama birbirinin kıyısında

ve içim şimdi tanışırken kırık dal sızılarıyla

hissettim o an

çözüldü üzerimden çiçeğin sevgisi, azalarak ve usulca

ve ayrıldı iki beden

ve iki avuç içi

ve sonra, iki gülüş

ve iki nefes

ayrıldı

ve ah !

şimdi benim kalbimde biriken,

sessiz yağmurlarda ıslanan kaldırımların, yalnızlık tadıydı

ve işte tekrardan benim boynum

yeniden ne kadar da ince

ve ayaklarım

baksanıza

nasıl da şekilsizce

unutmuşum

ki unutmuştum

oysa ben sadece

bir beyaz kağıda

can sıkıntısından çizilmiş bir çöp adamdım

o ise

masadaki en güzel çiçek

ve yenilmiştik

şarkı susunca

aşkın dışındaki seslere

kulak vererek …

öylece kaldık bir zaman,

yağmurun dinmişi gibiydik

suskun

durgun

kıpırtısız

çünkü durunca ne yapılırdı bilemedik

ve bilemedik

yeni bir şarkıya nasıl başlanırdı

ama mutsuzduk

ki ben yalnızca bir çöp adam

hani bir beyaz kağıda çizilmiş olmasının tek sebebi

can sıkıntısı olan

o ise masadaki en güzel çiçek

ki o çiçek

beni

___ itmeye ________

başlayana dek

gök kuşağıydı

karakalem hayatımın

bütün gökyüzünü

kaplayan …

aşk solgundu şimdi, en az çizildiğim sayfam kadar

ve varlığım çiçeğe, yokluğumdan daha zahmetliydi bu aralar

belkide bir şey birinde bitince

kendinde kalanını

hemen oracıkta öldürmeliydi diğeri de

belki de "başlayan herşey biter" diye

daha başlarken, yeminler edilmeliydi yüksek sesle

bilmiyorum, bilmiyorum

ama çiçek

ki, dallarıyla değil elbet

ve kollarıyla, değil

ve değil, bedeniyle

ama göremesem de bir yeriyle

artık beni itiyordu

hissediyordum

üzülerek

_ yapma, dedim

_ itti

_ yapma, dedim

_ itti

_ yapma, dedim

yapma

yapma

yapma !

____ yaptı

yaptı

yaptı

durduğundaysa

artık benim çelimsiz gövdem

masanın

en kıyısındaydı

ve umudum

masanın en son adımında

çiçekse öyle suskun

duruyordu

ve sanırım

aşktan, hayli uzaktı

bir

çiçeğe baktım

bir

masanın uçurumuna

bir içime baktım

bir de

benim şekilsiz gövdemden bile

daha biçimsiz olan

hayata

ve ardından

kendimi

bıraktım

kıyısında durduğum

boşluğa

bıraktım __

çünkü anladım

anladım ________

artık daha merhametliydi çiçekten

ve daha sevecen

ve daha, aşık

kollarında kaybolduğum

___ uçurum ___

bir beyaz kağıda

can sıkıntısından çizilmiş

bir çöp adamdım ben

o ise,

masadaki en güzel çiçek___

düşümde rastladım

ve aşktı,

yaşadım

sonunda bitti işte

benim de

tek şarkılık

Peri Masalım

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Peri Masalım.. bir beyaz kağıda can sıkıntısından çizilmiş bir çöp adamdım ___ ben _____ o ise masadaki en güzel çiçek duruyordu vazosunda suskun alımlı ve narin ve dalgınca iç çekerek masaldı ya nasıl olduysa göz göze geldik bir şarkının en güzel ortasıydı gülümsedik hani başka zamanlara birikmiş yer altı suları gibi, duru hani baharın ilk gününe uyanan kelebekler gibi o tek gününü "sonsuza dek" sanacak kadar umutlu ve hani aşk gibi sımsıcak ve içtendik ilkin ben uzattım ince kollarımı sonra da o doladı zerafetini boynuma ve dans etmeye başladık usul usul nefeslerimize basmadan mutluyduk ve ah ! durmuştu acemisi olduğum dünyam … dedim ya bir beyaz kağıda can sıkıntısından çizilmiş bir çöp adamdım ben o ise masadaki en güzel çiçek ve dans ediyorduk sarmaş dolaştı kalplerimiz yada belki de biz bir şarkının yıldızlara bakan avlusunda aşka sarmaşıktık, onunla ikimiz … tam yüreğim bu günü, bütün ömrüm ve bu dansı, tek öyküm diye dilemişti, ki dudağımdayken hala fısıltımın nemi hatta bir lunapark daha yeni kurmuşken, kalbimin meydanına neşesini ve derinde bir ırmak, henüz uyanmışken uykusundan mahmur ve güneşe dönmüşken bütün dargın güne bakanlar yeniden ve çam ağaçlarına kardeş bir rüzgar, uzanmış saçlarımı okşamaya dururken ve korku susmuşken ve eksik bir şeyde, telaş ve o yarımlık hissi ve bulamamışlık, hani yüreğin ülkesini susmuşken ve dinmişken artık, hüzün şarkılarda bir başına dolanan ayak sesleri ve kalbi kaplayan buzdan sızı dinmişken bütün masallar mı çabuk biter yoksa kimi şarkılar mı çok kısadır bilmiyorum ama işte ne olduysa ve o olan, niye olduysa _ oldu ve bitti şarkı oysa, en olmadık zamanıydı kaldık biz kaldık öylece ayrı ayrı ama birbirinin kıyısında ve içim şimdi tanışırken kırık dal sızılarıyla hissettim o an çözüldü üzerimden çiçeğin sevgisi, azalarak ve usulca ve ayrıldı iki beden ve iki avuç içi ve sonra, iki gülüş ve iki nefes ayrıldı ve ah ! şimdi benim kalbimde biriken, sessiz yağmurlarda ıslanan kaldırımların, yalnızlık tadıydı ve işte tekrardan benim boynum yeniden ne kadar da ince ve ayaklarım baksanıza nasıl da şekilsizce unutmuşum ki unutmuştum oysa ben sadece bir beyaz kağıda can sıkıntısından çizilmiş bir çöp adamdım o ise masadaki en güzel çiçek ve yenilmiştik şarkı susunca aşkın dışındaki seslere kulak vererek … öylece kaldık bir zaman, yağmurun dinmişi gibiydik suskun durgun kıpırtısız çünkü durunca ne yapılırdı bilemedik ve bilemedik yeni bir şarkıya nasıl başlanırdı ama mutsuzduk ki ben yalnızca bir çöp adam hani bir beyaz kağıda çizilmiş olmasının tek sebebi can sıkıntısı olan o ise masadaki en güzel çiçek ki o çiçek beni ___ itmeye ________ başlayana dek gök kuşağıydı karakalem hayatımın bütün gökyüzünü kaplayan … aşk solgundu şimdi, en az çizildiğim sayfam kadar ve varlığım çiçeğe, yokluğumdan daha zahmetliydi bu aralar belkide bir şey birinde bitince kendinde kalanını hemen oracıkta öldürmeliydi diğeri de belki de "başlayan herşey biter" diye daha başlarken, yeminler edilmeliydi yüksek sesle bilmiyorum, bilmiyorum ama çiçek ki, dallarıyla değil elbet ve kollarıyla, değil ve değil, bedeniyle ama göremesem de bir yeriyle artık beni itiyordu hissediyordum üzülerek _ yapma, dedim _ itti _ yapma, dedim _ itti _ yapma, dedim yapma yapma yapma ! ____ yaptı yaptı yaptı durduğundaysa artık benim çelimsiz gövdem masanın en kıyısındaydı ve umudum masanın en son adımında çiçekse öyle suskun duruyordu ve sanırım aşktan, hayli uzaktı bir çiçeğe baktım bir masanın uçurumuna bir içime baktım bir de benim şekilsiz gövdemden bile daha biçimsiz olan hayata ve ardından kendimi bıraktım kıyısında durduğum boşluğa bıraktım __ çünkü anladım anladım ________ artık daha merhametliydi çiçekten ve daha sevecen ve daha, aşık kollarında kaybolduğum ___ uçurum ___ bir beyaz kağıda can sıkıntısından çizilmiş bir çöp adamdım ben o ise, masadaki en güzel çiçek___ düşümde rastladım ve aşktı, yaşadım sonunda bitti işte benim de tek şarkılık Peri Masalım