İlginç Bir Öykü......

Günlerden bir gün, köylerden birinde, adamın birinin eşeği, kuyunun birine düşmüş
Niye düşer, nasıl düşer sormayın Eşek bu Düşmüş işte
Belki kör bir kuyuydu, ağzı tahtayla kapatılmıştı belki, üzerine de toprak dökülmüştü
Zamanla tahta çürüdü, zayıfladı, toprakta biten otları yemek isteyen eşeğin ağırlığını çekemedi ve güm
Hayvancık saatlerce acı içinde kıvrandı, bağırdı kendi dilinde Ayıptır söylemesi, anırdı yani
Sesini duyan sahibi gelip baktı ki vaziyet kötü
Zavallı eşeği kuyunun dibinde melul mahzun bakınıyor Üstelik yaralanmış
Karşılaştığı bu durumda kendini eşeği kadar zavallı hisseden adamcağız köylüleri yardıma çağırdı
Ne yapsak, ne etsek, nasıl çıkarsak soruları havada kaldı
Sonunda karar verildi ki kurtarmak için çalışmaya değmez
Tek çare, kuyuyu toprakla örtmek
Ellerine aldıkları küreklerle etraftan kuyunun içine toprak attılar
Zavallı hayvan, üzerine gelen toprakları, her seferinde silkinerek dibe döktü
Ayaklarının altına aldığı toprak sayesinde her an biraz daha yükseldi
Ve sonunda yukarıya kadar çıkmış oldu Köylüler ağzı açık bakakaldı

Hayat, bazen bizim de üzerimize abanır Ne bazeni, çoğu zaman

Toz toprakla örtmeye çalışanlar çok olur

Bunlarla başetmenin tek yolu, yakınıp sızlanmak değil, düşünüp silkinmek ve kurtulmak, aydınlığa adım atmaktır

Kör kuyuda olsak bile