Namazlarım

Namazlarım

Anneannesinin sözleri yankılandı kulaklarında:
"Oğlum namaz hiç bu vakte bırakılır mı?" Anneannesinin yaşı yetmişe dayanmış, ama ezan okunduğu vakit yerinden sıçrar, yaşından beklenmeyecek bir hızla abdestini alır ve namazını kılardı Kendisi ise, nefsini bir türlü yenemiyordu

Ne oluyorsa, hep namaz son dakikalara kalıyor, bu sebeple namazını alelacele eda ediyordu Bunu düşünerek kalktı yerinden, gözü saate kaydı Yatsı ezanının okunmasına on beş dakika kalmıştı

Başını her iki yöne pişmanlıkla sallayarak, "Yine geciktirdim namazı" dedi kendi kendine Kıvrak hareketlerle abdestini aldı ve daha elini yüzünü tam kurulamadan kendisini odasına attı Mecburen, hızlı hareketlerle namazı eda etti Tesbihatını yaparken anneannesini düşünmeden edemedi

"Bu halimi görse, tatlı-sert kızardı yine bana" dedi Çok seviyordu onu

Hele öyle bir namaz kılışı vardı ki, onu hep bir gökkuşağı hayranlığıyla seyrederdi Namazda öyle bir mahviyeti vardı ki hicabından renkten renge girerdi O gün akşama kadar derse girmişti Müthiş bir ağırlık vardı üzerinde Duasını yaparken, başını ellerinin arasına alıp secdeye durdu Namazdan sonra bir süre bu şekil tefekkür etmeyi severdi Gözleri kapanır gibi oldu

"Ne kadar da yorulmuşum" dedi Daldı gitti öylece

Kıyamet kopmuştu

Mahşeri bir kalabalık vardı

Her yön insanlarla doluydu Kimi dona kalmış, hareketsiz bir şekilde etrafı izliyor; Kimi sağa sola koşturuyor, kimisi de diz çökmüş, başı ellerinin arasında bekliyordu

Yüreği yerinden fırlayacak gibi atıyor, adeta kafesinden kurtulmaya çalışıyor,soğuk soğuk terler döküyordu

Hayattayken kıyamet, sorgu sual ve mizan hakkında çok şey duymuş ve ahiret hayatı adına bu kavramlar kendisi için köşe taşı olmuşlardı

Ama mahşer meydanında ki ürperti, korku ve bekleyişin bu denli dehşet vereceğini düşünmemişti

Hesap ve sorgu devam ediyordu

Bu arada onun ismini de okudular Hayretle bir sağa, bir sola baktı

"Benim ismimi mi okudunuz?" dedi dudakları titreyerek

Kalabalık birden yarılmış, bir yol olmuştu önünde

İki kişi kollarına girdi Mahşer meydanının vazifelileri oldukları belliydi

Kalabalık arasından şaşkın bakışlarla yürüdü Merkezi bir yere gelmişlerdi Melekler her iki yanından uzaklaştılar Başı önündeydi

Bütün hayatı, bir film şeridi gibi geçiyordu gözlerinin önünden

"Şükürler olsun" dedi, kendi kendine ve devam etti;

"Gözlerimi dünyaya açtım, Hep hizmet eden insanları gördüm

Babam sohbetlerden sohbetlere koşuyor, malını islam yolunda harcıyordu

Annem eve gelen misafirleri ağırlıyor, yemek sofralarının biri kalkıp, bir yenisi kuruluyordu

Ben ise, hep bu yolda oldum İnsanlara hizmete çalıştım Onlara Allah'ı anlattım Namazımı kıldım Orucumu tuttum Farz olan ne varsa yerine getirdim Haramlardan kaçındım

"Kirpiklerinden aşağı gözyaşları dökülürken, "Rabbimi seviyorum, en azından sevdiğimi zannediyorum" diyordu

Ama bir yandan da "O'nun için ne yapsam az, Cennet'i kazanmama yetmez" diye düşünüyordu

Tek sığınağı Allah'ın rahmetiydi

Hesap sürdükçe sürdü

Boncuk boncuk terliyordu Sırılsıklam olmuş, zangır zangır titriyordu

Gözleri terazinin ibresindeki neticeyi bekliyordu Sonunda hüküm verilecekti

Vazifeli melekler ellerinde bir kağıt, mahşer meydanında ki kalabalığa döndüler

Önce ismi okundu Artık ayakları tutmaz olmuştu Neredeyse yığılıp kalacaktı Heyecandan gözlerini kapamış, okunacak hükme kulak kesilmişti

Mahşeri kalabalıktan bir uğultu yükseldi

Kulakları yanlış mı duyuyordu?

İsmi cehennemlikler listesindeydi

Dizlerinin üstüne yığıldı Hayretten dona kalmıştı "Olamaaaazzzz" diye bağırdı Sağa sola koşturdu

"Ben nasıl Cehennemlik olurum? Hayatım boyunca hizmet eden insanlarla birlikte oldum Onlarla beraber koşturdum Hep rabbimi anlattım" diyordu

Gözleri sağanak olmuş, titrek vücudunu ıslatıyordu

Vazifeli iki melek kollarından tuttu Ayaklarını sürüyerek ve kalabalığı yararak alevleri göklere yükselen Cehennem'e doğru yürümeye başladılar

Çırpınıyordu

Medet yok muydu?

Bir yardım eden çıkmayacak mıydı?

Dudaklarından kelimeler kırık dökük, yalvarmayla karışık döküldü

"Hizmetlerim Oruçlarım Okuduğum Kur'anlar Namazım Hiçbiri beni kurtarmayacak mı?" diyordu

Bağıra bağıra yalvarıyordu

Cehennem melekleri onu hiç sürüklemeye devam ettiler Alevlere çok yaklaşmışlardı Başını geriye çevirdi Son çırpınışlarıydı

Rasulullah, "Evinin önünde akan bir ırmak içinde günde beş defa yıkanan bir insanı o ırmak nasıl temizler, günde beş vakit namazda insanı günahlardan öyle temizler" buyuruyordu

"Oysa ki benim namazlarım da mı beni kurtarmayacak?" diye düşünüyordu

"Namazlarım Namazlarım Namazlarım" diye hıçkırdı

Vazifeli melekler hiç durmadılar Yürümeye devam ettiler; Cehennem çukurunun başına geldiler Alevlerin harareti yüzünü yakıyordu Son bir defa dönüp geriye baktı Artık gözleri de kurumuştu Ümitleri sönmüştü Başını öne eğdi İki büklüm oldu

Kollarını sıkan parmaklar çözüldü

Cehennem meleklerinden birisi onu itiverdi Vücudunu birden bire havada buldu Alevlere doğru düşüyordu Tam bir iki metre düşmüştü ki, bir el kolundan tuttu

Başını kaldırdı Yukarıya baktı

Uzun beyaz sakallı bir ihtiyar onu düşmekten kurtarmıştı kendisini yukarıya çekti Üstündeki başındaki tozu silkerek ihtiyarın yüzüne baktı

"Siz de kimsiniz?" dedi

İhtiyar gülümsedi: "Ben senin namazlarınım"

"Neden bu kadar geç kaldınız? Son anda yetiştiniz Neredeyse düşüyordum" dedi

İhtiyar yüzünü gererek, tekrar güldü; Başını salladı;

"Sen beni hep son anda yetiştirirdin, hatırladın mı?

Secdeye kapandığı yerden başını kaldırdı Kan-ter içinde kalmıştı

Dışarıdan gelen sese kulak kabarttı

Yatsı ezanı okunuyordu

Bir ok gibi yerinden fırladı Abdest almaya gidiyordu yatsı namazı için