&Quot;Düş'eş Sancılar&Quot; // Rose'a Son Mektup

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-04-2012

Kırgınım hayata, içimde dolaşan kana, yağmura, elini ilk kez elime dokundurduğun o merdiven boşluğuna… Kendime, küsüm artık…

Şu an elimden gelen en mükemmel şeyi yapıyorum; üzülüyorum

Seni düşünerek öldürdüğüm beyin hücrelerime de acımıyorum artık

Seni düşünmediğim geceler affetsin beni…

Sabrımın son damlasıydı cinnetimi damarlarımdan taşıran

Keskin bir neşterin ölüm-kalım savaşı veren bir hastanın bedeninde bıraktığı o derin yaraydı bakışların

Tek çare ölmek sanırım, yaşasam izin kalacak biliyorum

İkimizde gün sayıyoruz gün geçtikçe yaklaştığımız o mutlak sona

Sen başka bir adamın ağzından çıkacak ‘evet’ cümlesinin ardından ayağa basma telaşındasın, ben yeniden yaşama tutunabilme çabasında

İkimizde aynı gün bir başka kişi olmaya çalışacağız, farklı şehirlerde…

Üzülmüyorum desem dünyanın en aptalca yalanını söylemiş olacağım sana

İnan, tarifi imkansız mükemmel bir acı çekiyorum

Hiçbir dilin sözlük karşılığı anlatmaya yetmez bu çaresizliği

Adı aşk, anlamı yok bunun…

Ruhum…
Aslında sen, bende o kadar yoktun ki… En çok olduğun zamanlarda bile inanılmaz yoksundum senden

Bu son yırtılışı birbirinden yüreğimizin, biliyorsun değil mi? Bu son kan revan kalışımız birbirimizin avuçlarında ve bu sana yazdığım son sanal sancım

Artık içimdeki seni yazarak intihar etmeyeceğim satır aralarında

Ve yan yana olmadığımız zamanlarda, sabaha kadar telefonda sesimizle sarılmayacağız ruhlarımıza sıkıca

Ne martılar besleyeceğiz müstakil evimizin denize bakan terasında, ne de cebimizdeki son kuruşla bir lunaparktaki dondurmacı tezgahında pazarlığa girişeceğiz

Biz ikimiz sen ve ben olmaktan bile aciz üçüncü tekil zamirler olmak zorundayız artık birbirimizin dudaklarında

Senden bahsederken ‘o’ diyeceğim artık…

Adın dikenli tel şimdi damaklarımda, ne zaman telaffuz etsem o iki heceyi paramparça oluyor dilim

Hayallerim paramparça, hislerim bölük börçük, yarım yamalak kalıyor içimdeki çocuk

Erkekler ağlamaz değil mi, seni de öyle kandırdılar yıllarca

Yalan söylediler ruhum sana, hem de çok delikanlı ağlar bir erkek

Yüreğini döker gözlerinden damla damla, kanatılırcasına ve kana kanarcasına ağlar

Belki yalnızca duvarlar şahit olur perdelenen gözlerine, ve omzundan tutunan bir el olmaz asla, gizli gizli ıslatır yanaklarını

Ama çok delikanlı ağlar bir erkek, kalbini kusarcasına hıçkırarak…
Tutmayacağım gözyaşlarımı, atlasınlar gözlerimden…

Ruhum!
Ayrılıyoruz bugün senden

Üzerine tükürülmüş bir mezar gibi utanıyor cesedim yaşayan bütün ölülerden

Son kez duymayacağım sesini, bu yüzden telefonum kapalı olacak

Arama sakın, ben içimden mutluluk dileyeceğim sana, merak etme fısıldar ilk dans müziği kulağına…

Kusursuz bir yalnızlığa açıyorum göğsümü, yemin ederim duygularım çırılçıplak

Üşümek istiyorum tenimde soluklanan yabancı nefeslerde

Sevişeceğim gözlerimde soyunan ilk bakışla, ve sakladığım seni parçalayacağım bu gece kulağıma yabancı çığlıklarla

Ne gerekiyorsa yapsınlar, taşlasın seni tüm hislerim yüreğimin meydanında

Sen, öldürülmelisin bu gece ya da öldürmelisin beni…

Hoşça,kal Ruhum, tenine büründüğün yeni bedende

İçine çek bu gece koynuna aldığın adamın boynundan, gömülmesi unutulmuş kadavramın kokusunu

Işığı söndür, kırmızı abajuru aç yatak odanın en karanlık köşesinde, kan kırmızısı bir gecede yüzünü seçemediğin bir adamın kasıklarında hayalimle sevişerek beni öldür

Aynı anda ilk ihanet edişimiz olacak bu birbirimize

Sen beni hayal ederek bir bel kökünü sar sıkıca kollarının mengenesine, ben itinayla bir kadehin dudağına gömeceğim dudaklarımı

Nevresimleri değiştir sabah uyandığında yatağın kan kokacak, ben çoktan değiştirmiş olacağım yüzümün astarını

Ve asmış olacağım hüznü sol göğsümün en seviyesiz zirvesine

Aynı anda birbirimizi aldatmak adiceydi belki, ama sen başlattın unutma…

Hoşçakal Rose!
Aşkla,
Nefretle,
Şehvetle unut beni

Ben mahşere saklayacağım son sözlerimi…

Ezgin KILIÇ

08-04-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	&Quot;Düş'eş Sancılar&Quot; // Rose'a Son Mektup Kırgınım hayata, içimde dolaşan kana, yağmura, elini ilk kez elime dokundurduğun o merdiven boşluğuna… Kendime, küsüm artık… Şu an elimden gelen en mükemmel şeyi yapıyorum; üzülüyorum Seni düşünerek öldürdüğüm beyin hücrelerime de acımıyorum artık Seni düşünmediğim geceler affetsin beni… Sabrımın son damlasıydı cinnetimi damarlarımdan taşıran Keskin bir neşterin ölüm-kalım savaşı veren bir hastanın bedeninde bıraktığı o derin yaraydı bakışların Tek çare ölmek sanırım, yaşasam izin kalacak biliyorum İkimizde gün sayıyoruz gün geçtikçe yaklaştığımız o mutlak sona Sen başka bir adamın ağzından çıkacak ‘evet’ cümlesinin ardından ayağa basma telaşındasın, ben yeniden yaşama tutunabilme çabasında İkimizde aynı gün bir başka kişi olmaya çalışacağız, farklı şehirlerde… Üzülmüyorum desem dünyanın en aptalca yalanını söylemiş olacağım sana İnan, tarifi imkansız mükemmel bir acı çekiyorum Hiçbir dilin sözlük karşılığı anlatmaya yetmez bu çaresizliği Adı aşk, anlamı yok bunun… Ruhum… Aslında sen, bende o kadar yoktun ki… En çok olduğun zamanlarda bile inanılmaz yoksundum senden Bu son yırtılışı birbirinden yüreğimizin, biliyorsun değil mi? Bu son kan revan kalışımız birbirimizin avuçlarında ve bu sana yazdığım son sanal sancım Artık içimdeki seni yazarak intihar etmeyeceğim satır aralarında Ve yan yana olmadığımız zamanlarda, sabaha kadar telefonda sesimizle sarılmayacağız ruhlarımıza sıkıca Ne martılar besleyeceğiz müstakil evimizin denize bakan terasında, ne de cebimizdeki son kuruşla bir lunaparktaki dondurmacı tezgahında pazarlığa girişeceğiz Biz ikimiz sen ve ben olmaktan bile aciz üçüncü tekil zamirler olmak zorundayız artık birbirimizin dudaklarında Senden bahsederken ‘o’ diyeceğim artık… Adın dikenli tel şimdi damaklarımda, ne zaman telaffuz etsem o iki heceyi paramparça oluyor dilim Hayallerim paramparça, hislerim bölük börçük, yarım yamalak kalıyor içimdeki çocuk Erkekler ağlamaz değil mi, seni de öyle kandırdılar yıllarca Yalan söylediler ruhum sana, hem de çok delikanlı ağlar bir erkek Yüreğini döker gözlerinden damla damla, kanatılırcasına ve kana kanarcasına ağlar Belki yalnızca duvarlar şahit olur perdelenen gözlerine, ve omzundan tutunan bir el olmaz asla, gizli gizli ıslatır yanaklarını Ama çok delikanlı ağlar bir erkek, kalbini kusarcasına hıçkırarak… Tutmayacağım gözyaşlarımı, atlasınlar gözlerimden… Ruhum! Ayrılıyoruz bugün senden Üzerine tükürülmüş bir mezar gibi utanıyor cesedim yaşayan bütün ölülerden Son kez duymayacağım sesini, bu yüzden telefonum kapalı olacak Arama sakın, ben içimden mutluluk dileyeceğim sana, merak etme fısıldar ilk dans müziği kulağına… Kusursuz bir yalnızlığa açıyorum göğsümü, yemin ederim duygularım çırılçıplak Üşümek istiyorum tenimde soluklanan yabancı nefeslerde Sevişeceğim gözlerimde soyunan ilk bakışla, ve sakladığım seni parçalayacağım bu gece kulağıma yabancı çığlıklarla Ne gerekiyorsa yapsınlar, taşlasın seni tüm hislerim yüreğimin meydanında Sen, öldürülmelisin bu gece ya da öldürmelisin beni… Hoşça,kal Ruhum, tenine büründüğün yeni bedende İçine çek bu gece koynuna aldığın adamın boynundan, gömülmesi unutulmuş kadavramın kokusunu Işığı söndür, kırmızı abajuru aç yatak odanın en karanlık köşesinde, kan kırmızısı bir gecede yüzünü seçemediğin bir adamın kasıklarında hayalimle sevişerek beni öldür Aynı anda ilk ihanet edişimiz olacak bu birbirimize Sen beni hayal ederek bir bel kökünü sar sıkıca kollarının mengenesine, ben itinayla bir kadehin dudağına gömeceğim dudaklarımı Nevresimleri değiştir sabah uyandığında yatağın kan kokacak, ben çoktan değiştirmiş olacağım yüzümün astarını Ve asmış olacağım hüznü sol göğsümün en seviyesiz zirvesine Aynı anda birbirimizi aldatmak adiceydi belki, ama sen başlattın unutma… Hoşçakal Rose! Aşkla, Nefretle, Şehvetle unut beni Ben mahşere saklayacağım son sözlerimi… Ezgin KILIÇ