Ya Vedud Nöbeti

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-03-2012

Üflendiği yerden dirilen Adem’in öğrendiği kelimelere dönüp baktığımızda kelimelerin

birbiri ardına sıralandığına şahit oluyoruz

Özüne indiğimiz yerde Adem’i daha iyi

anlıyoruz

Adem kolay olmayan kelimeleri öğrenirken rüzgarın ardına kapılıp gidiyor

zikirleri ve her isimde bir kat daha inandığının boyasına boyanıveriyor

Zor olsa

gerek, bu boyanın altında Adem olabilmek

Adem seviyor ademliğini, anlamını seviyor

Her kelimenin altından yeni bir Adem diriliyor

Kendi isimlerini, idrakinden aciz

olduğumuz mukaddes bir muhabbetle seven Allah, onların tecellisine hizmet eden

mahlukatını sever

Sever,sevdirir,sevindirir…

(11:90) Rabbinizden bağışlanma dileyin; sonra O'na tevbe edin

Muhakkak ki Rabbim

çok merhametlidir, (müminleri) çok sever

(Hud 90)

Adem, cennetten çıkarıldığı günden itibaren iniler

İnlediği yerde dilini duaya

bulaştırır

Öğrendiği isimlerle, Öğretene anlatır öğrendiklerini

Her inileme onu

bir adım daha yakınlaştırır Baki olana… Yalnız Biri ister, Biri çağırır, Biri talep

eder, Biri görür, Biri bilir, Biri söyler…

Adem oluyorum bir an da… Yasaklı meyve dokunuyor dilime, mahcupluğum yüzüme

yansıyor, al al oluyor yanaklarım ve utanıyorum O’ndan

Korkuyorum,beni yakıp parça

parça etmesinden değil bu korkum,şimdi anlıyorum Vedud olan Vedud luğunu alırsa

kalbimden ne yaparım ben?Sevmezse beni,sevindirmezse, sevdiğini bildirmezse,

sevdirmezse bir et yığınından ne farkım kalır? Dua oluyor iç seslerim

Hud suresi

90

cı ayet dolaşıyor kalbime diri tutuyor beni, biliyorum ki yine O sevindiriyor

beni…

İşte bu sevgi, bu merhamet Vedud isminden gelmektedir

Allah her bir eserini

sevmekle birlikte, bu sevgi ve merhametin odak noktası, en mükemmel eser olan

insandır

Çünkü, bütün ilahi isimlerin aynası, tecelligahı odur

Bir kulun kalbi

isimlerle ne kadar ters düz olursa,kalp inkilap eder (boyutuna bakıp aldanmayalım)

o kalp ki Alemlerin Rabbine açılmış bir penceredir

O pencereden bakan göz puslu bir

kareyle muhatap olmaz

Her şeyi kulları için yaratan,sadece kulunu kendi için

yaradandır bu Yaradan…

Bazen düşünürüm kendi küçüklüğümü ve O’nun büyüklüğü arasındaki dengesizliği… Bu

kadar küçük bir noktaya ihtiyacı olmadı halde, peşimde koştuğunu hayal ederim

Şımarıklıklarıma tahammül eden, avucumun arasındakileri O vermemiş gibi,hiç

tükenmeyecekmiş gibi, sahiplendiğim dünyalıklarımın arasında unutuşlarımı hiçbir

zaman yüzüme vurmayan, küsmeyen, kırılmayan yanlışa bir yanlış yazıp kulunun

doğrusuna sayısız artılar koyan, usanmadan herkesin gittiği yerde sadece benimle

kalan…

Seviyor ve seviniyorum, dil ile dillendiriyorum Buruc suresi 14 ayeti…

(85:14) O, çok bağışlayan ve çok sevendir

Gözümü kapatınca güzelliklere kör olmuyorum, duyuyorum hissediyorum

O nun

varlığını bilmek için O na O nun bak dediği pencereden bakmam gerektiğini anlıyorum

Sevmek razı olmak demek

Ki Efendimiz tutar ellerimden burada ve gidebileceğim tek

yol onun ayak izleri… Sevmek Habibullah gibi… Seveni sevdiği ölçüde sevmek

gerekirse, buna en güzel örnektir kendisi

Vedud isminin ete kemiğe bürünmüş hali…

Sevmek, sevinmek, sevdirmek… Sevmeyi vermeseydi, vermeyi de sevmezdi ki… Bütün

mesele burada sevmeseydi neden yaratırdı ki bizi?

MİHRİCAN KESKİN

08-03-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ya Vedud Nöbeti Üflendiği yerden dirilen Adem’in öğrendiği kelimelere dönüp baktığımızda kelimelerin birbiri ardına sıralandığına şahit oluyoruz Özüne indiğimiz yerde Adem’i daha iyi anlıyoruz Adem kolay olmayan kelimeleri öğrenirken rüzgarın ardına kapılıp gidiyor zikirleri ve her isimde bir kat daha inandığının boyasına boyanıveriyor Zor olsa gerek, bu boyanın altında Adem olabilmek Adem seviyor ademliğini, anlamını seviyor Her kelimenin altından yeni bir Adem diriliyorKendi isimlerini, idrakinden aciz olduğumuz mukaddes bir muhabbetle seven Allah, onların tecellisine hizmet eden mahlukatını severSever,sevdirir,sevindirir… (11:90) Rabbinizden bağışlanma dileyin; sonra O'na tevbe edin Muhakkak ki Rabbim çok merhametlidir, (müminleri) çok sever (Hud 90) Adem, cennetten çıkarıldığı günden itibaren iniler İnlediği yerde dilini duaya bulaştırır Öğrendiği isimlerle, Öğretene anlatır öğrendiklerini Her inileme onu bir adım daha yakınlaştırır Baki olana… Yalnız Biri ister, Biri çağırır, Biri talep eder, Biri görür, Biri bilir, Biri söyler… Adem oluyorum bir an da… Yasaklı meyve dokunuyor dilime, mahcupluğum yüzüme yansıyor, al al oluyor yanaklarım ve utanıyorum O’ndan Korkuyorum,beni yakıp parça parça etmesinden değil bu korkum,şimdi anlıyorum Vedud olan Vedud luğunu alırsa kalbimden ne yaparım ben?Sevmezse beni,sevindirmezse, sevdiğini bildirmezse, sevdirmezse bir et yığınından ne farkım kalır? Dua oluyor iç seslerim Hud suresi 90cı ayet dolaşıyor kalbime diri tutuyor beni, biliyorum ki yine O sevindiriyor beni… İşte bu sevgi, bu merhamet Vedud isminden gelmektedir Allah her bir eserini sevmekle birlikte, bu sevgi ve merhametin odak noktası, en mükemmel eser olan insandır Çünkü, bütün ilahi isimlerin aynası, tecelligahı odur Bir kulun kalbi isimlerle ne kadar ters düz olursa,kalp inkilap eder (boyutuna bakıp aldanmayalım) o kalp ki Alemlerin Rabbine açılmış bir penceredirO pencereden bakan göz puslu bir kareyle muhatap olmazHer şeyi kulları için yaratan,sadece kulunu kendi için yaradandır bu Yaradan… Bazen düşünürüm kendi küçüklüğümü ve O’nun büyüklüğü arasındaki dengesizliği… Bu kadar küçük bir noktaya ihtiyacı olmadı halde, peşimde koştuğunu hayal ederim Şımarıklıklarıma tahammül eden, avucumun arasındakileri O vermemiş gibi,hiç tükenmeyecekmiş gibi, sahiplendiğim dünyalıklarımın arasında unutuşlarımı hiçbir zaman yüzüme vurmayan, küsmeyen, kırılmayan yanlışa bir yanlış yazıp kulunun doğrusuna sayısız artılar koyan, usanmadan herkesin gittiği yerde sadece benimle kalan… Seviyor ve seviniyorum, dil ile dillendiriyorum Buruc suresi 14 ayeti… (85:14) O, çok bağışlayan ve çok sevendir Gözümü kapatınca güzelliklere kör olmuyorum, duyuyorum hissediyorum O nun varlığını bilmek için O na O nun bak dediği pencereden bakmam gerektiğini anlıyorum Sevmek razı olmak demekKi Efendimiz tutar ellerimden burada ve gidebileceğim tek yol onun ayak izleri… Sevmek Habibullah gibi… Seveni sevdiği ölçüde sevmek gerekirse, buna en güzel örnektir kendisiVedud isminin ete kemiğe bürünmüş hali… Sevmek, sevinmek, sevdirmek… Sevmeyi vermeseydi, vermeyi de sevmezdi ki… Bütün mesele burada sevmeseydi neden yaratırdı ki bizi? MİHRİCAN KESKİN