Herkes Konuştuğunu Yazar Bense Sustuklarımı...

Herkes konuştuğunu yazar, bense sustuklarımı!!!!



Bir hayatın tozlu sayfaları içimi acıtan

Ceplerimde kırık gece masalları duruyor,

Öksüzlüğümü avutuyor sonbahar

Ne yana baksam sen oluyorum,

Parmaklarımı kanatıyor kirli duvarlar

Kuşlar yuvalarından terk ediyor beni,

Bir sarsıntı geçiriyor yüreğim,sen şiddetinde

Ellerime kar diye yokluğun yağıyor,

Aşk sorgusunda yüreğim can çekişiyor

Yüzümde sensizliğin izleri,

Ayaklarımın altında bir yığın cam kırığı


İçimden sökülen her kelime,

tekrar dönüp içime batıyor

Ve her seferinde sana isabet ediyor

Bir zindan karanlığı şimdi gecelerim,

Duvarlara sinmiş gözlerinin rengi

Saatleri infaza çekiyor gelmeyişin,

Yavaş yavaş gidiyor benden hayat;

Damarlarımdan çekiliyor içimdeki sen !

Bense düşüyorum hiçlik ötesi bir hayata,

Kanıyorum sana, sende aşkı buluyorum

Hem de ayrılığa çarpa çarpa


Suskunlukta sesler daha çok acıtıyormuş,

Bu yüzden senden harf harf kaçışım

Yalnızlığıma esir düşüyorsun,

Bense kayboluyorum cümlelerinde

Ve susuyorum sana, avaz avaz susuyorum

Sende birikiyor içimin tüm sökülenleri

Ben dipsiz bir kuyu oluyorum

Biriktiriyorum her harfimde seni


Şimdi yokluğa düşüyor zaman,

Ben bir adımda düşüyorum senden

Kuytularıma sokulma, bırak bana uçurumlarımı,

Kalemimden azat et beni,

Herkes konuştuğunu yazar, bense sustuklarımı!!!
KAHRAMAN TAZEOGLU