Şahsına Güvenen, Allah'a Güvenmiyor Demektir!..

Şahsına güvenen, Allah'a güvenmiyor demektir!



Enaniyet, benliktir "Ben yaptım, bu tarlayı ben satın aldım, ben ektim, ben zengin oldum Kuyu kazdım su çıkardım Bahçeyi bu suyla suladım Çok bol sebze aldım İşte ben hep böyle yaparım"


Bu cümlede geçen ben, enaniyettir İnsanın kendisi bir alettir Allah o aletle kendisini tanıttırıyor Etten göz yaratmış görüyor, etten kulak yaratmış işitiyor, etten beyin yaratmış problem çözüyor


İnsan anlamalı ki, bu işleri et yapamaz Çünkü kasapta da et çok Böyle düşünürse sebepleri aşar, sebepleri yaratana bakar, "Allah nasip etti, bu bahçeyi aldım Allah rızkımı geniş tuttu ektim biçtim Çok şükür Allah beni kimseye muhtaç etmedi" der


İnsan gözle görülmeyen mikropla hastalanıp ölebilir Bu kadar cılız olan insana çeşitli malı, mülkü, makamı veren Allah'tan başkası olamaz


Bediüzzaman Said Nursi, eserlerini ilhamen yazıyordu Açıkça görüyordu ki ve anlıyordu ki kendisine ilhamen bildiriyorlar, o da yazıyor Yine açıkça görüyordu ki düşmanları çoktu Onu koruyan Allah'tı


Aç kaldı Zehirlediler Kurşun attılar Hapse attılar Fakat onu öldüremediler, yıldıramadılar Anlıyordu ki kendisini koruyan Allah'tı Bu anlayışla o, hurma ağacı gibi durdu; meyvelerini başkaları yedi Zemzem gibi kaynadı; o suyu başkaları içti


Asla kendisiyle meşgul olmadı!


Dağın başında otururken "fener getirin" demedi Yatak yorgan istemedi Çünkü o yoktu Yok olmayan var olamaz


O, kendini sıfırlamıştı Sıfırın bir değeri yok, fakat başka rakamlara değer katar


İşte, bir kişi sahip olduğu imkânları kendine mâl ederse, sırat-ı müstakimden ayrılır, sırat köprüsünden aşağı düşer


Kişi o makama layık olduğu için, o makamda olduğunu düşünürse, kişiden o makam veya imkânlar alınır yahut ona bir hastalık gelir, Allah düşündürür: "Demek ki ben bu kadar acizim"


Şahsına güvenen, Allah'a güvenmiyor demektir!


Kendini beğenen kendini yaratanı beğenmediği için tehlikeye düşer Hâlbuki insanın vazifesi kendini Allah'a beğendirmeye çalışmaktır


Şu tersliğe bakınız: Allah bir kuluna ne kadar bol imkânlar, nimetler veriyorsa, o da o ölçüde azıyor (İstisnalar kaideyi bozmaz) En güzel yerlerde en büyük günahlar işleniyor


Beşeri sistemlerin bütünü başarılarını insana mâl eder "İnsan yaptı, insan icat etti" diyerek insanı ön planda tutarlar Bu hal İslam'da haramdır Şuurlu Müslümanlar da bilirler ki kendi hayatlarına bile hakim değiller


Mesela çok büyük hastaneler yaptılar Laboratuvarlar kurdular, tıpta çok ileri gittiler fakat "Her canlı ölümü tadacaktır" ayetinin dışına çıkamadılar!


Başarıyı ve elimizdeki her türlü nimeti kendimizden bilmek, enaniyetin en büyüğüdür


Hekimoğlu İsmail