Enfüsi Yaklaşım

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-02-2012

İşte bu makama imanla, ubudiyetle çıkar

İnsan…
Çözülememiş acip bir muammadır,
Yüzleşmekten korkar kendisiyle
Ağır gelir eksik yanlarını görmek
Ürkek bakışlarla bakar aynaya
Dar gelir dünya… Sığamaz hiçbir yere,
Ve Ruh ezilir verdiği sözü yerine getirememenin ağırlığı altında
Zira unutmamıştır kalubelada Yaradana verdiği sözü
Yani ‘KULLUK’ sözünü…
İnsan fıtratı razı değildir O’ndan uzaklaşmaya ve O’nu üzmeye…
Ve Kalp tüm zerreleriyle haykırır,
İstemez merkezinde ‘O’nun dışında bir şey
Kaçmak ister kendisinden insan…
Oysa kaçamaz
Nereye giderse gitsin kendisini de götürür, uzaklaşamaz
Ne varsa düne ait kendisiyledir, bir sandığa kapatıp unutamaz ki yaşadıklarını
Kolay kolay silinmez ki ellerine işlenen günahlardan kalma motifler
Ne kadar hassastır insan…
Küçücük bir şeyden etkilenir, bir bakış, bir söz işler içine
Küçücük bir hata zarar verir manevi âleminin güneşlerine
Küçücük bir davranış başlangıcı olabilir zalimliğinin
Ve bir damlada boğulabilecek özelliktedir
Bir günde ruhu dört mevsimi yaşayabilecek kadar değişkendir
Tüm düşlerini avuçlarında saklayabileceğini düşünecek kadar çocuktur…
Ve zalimdir cahildir insan, ayette böyle seslenir ona Yaratan
Ama yinede kâinatın temsilcisidir
Nazik nazenin bir muhatabıdır Yaratanın
İşte bu makama imanla, ubudiyetle çıkar
Yaratanı tanıdıkça olgunlaşır insan
Ve kalp nasıl ki kan pompalayarak vücuda hayat veriyorsa
İşte O’nu tanımak ta hayat verir insanın meyillerine, düşüncelerine, yüreğine
Öyleyse durmamalı insan
Okumalı… okumalı …
Sahibini ve kendisini tanımalı
İşte o zaman çıkabilir ruhunun labirentlerinden…
Ancak o zaman bütün mevcudatın üstünde bir değer bulur…
Yani ‘İNSAN ‘olmanın sırrına ulaşır

GÜLAY KUŞİN

08-02-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Enfüsi Yaklaşım İşte bu makama imanla, ubudiyetle çıkar İnsan… Çözülememiş acip bir muammadır, Yüzleşmekten korkar kendisiyle Ağır gelir eksik yanlarını görmek Ürkek bakışlarla bakar aynaya Dar gelir dünya… Sığamaz hiçbir yere, Ve Ruh ezilir verdiği sözü yerine getirememenin ağırlığı altında Zira unutmamıştır kalubelada Yaradana verdiği sözü Yani ‘KULLUK’ sözünü… İnsan fıtratı razı değildir O’ndan uzaklaşmaya ve O’nu üzmeye… Ve Kalp tüm zerreleriyle haykırır, İstemez merkezinde ‘O’nun dışında bir şey Kaçmak ister kendisinden insan… Oysa kaçamaz Nereye giderse gitsin kendisini de götürür, uzaklaşamaz Ne varsa düne ait kendisiyledir, bir sandığa kapatıp unutamaz ki yaşadıklarını Kolay kolay silinmez ki ellerine işlenen günahlardan kalma motifler Ne kadar hassastır insan… Küçücük bir şeyden etkilenir, bir bakış, bir söz işler içine Küçücük bir hata zarar verir manevi âleminin güneşlerine Küçücük bir davranış başlangıcı olabilir zalimliğinin Ve bir damlada boğulabilecek özelliktedir Bir günde ruhu dört mevsimi yaşayabilecek kadar değişkendir Tüm düşlerini avuçlarında saklayabileceğini düşünecek kadar çocuktur… Ve zalimdir cahildir insan, ayette böyle seslenir ona Yaratan Ama yinede kâinatın temsilcisidir Nazik nazenin bir muhatabıdır Yaratanın İşte bu makama imanla, ubudiyetle çıkar Yaratanı tanıdıkça olgunlaşır insan Ve kalp nasıl ki kan pompalayarak vücuda hayat veriyorsa İşte O’nu tanımak ta hayat verir insanın meyillerine, düşüncelerine, yüreğine Öyleyse durmamalı insan Okumalı… okumalı … Sahibini ve kendisini tanımalı İşte o zaman çıkabilir ruhunun labirentlerinden… Ancak o zaman bütün mevcudatın üstünde bir değer bulur… Yani ‘İNSAN ‘olmanın sırrına ulaşır GÜLAY KUŞİN