Bir Kış Günüydü... |
08-01-2012 | #1 |
Prof. Dr. Sinsi
|
Bir Kış Günüydü...Bir kış günüydü Beşiktaşımın avrupa kupası maçı vardımemur babam emekli maaşını almış ve çok istediğim ayakkabıyı almam içi bana para vermiştiKışın yarısı bitmiş bense ayağımdaki yazlık ayakkabılarla idare ediyordumgünlerden çarşambaydı maç perşembe akşamıydı 2 gün önce kar yağmıştıçarşamba sabahı erkenden kalkıp babamın bana verdiği paranın yarısıyla maç bileti almak için üsküdardan motora bindim semte inip biletimi aldım hava okadar soğuktuki sanki kanım donuyordu sanki birileri benim orda olmamı istemiyorduo gün evime gidip sabahın olmasını bekledim çok heyecanlıydım çok sevdiğim Beşiktaşımı izleyecektimkahvaltımı yaptıktan sonra kazağımı üstüne formamıda giydikten sonra atkımı takıp evden çıktım cebimde babamın bana verdiği 30 milyonun yarısı yani 15 milyon kalmıştı diğer yarısıylada bilet almıştım maça daha yaklaşık 3-4 saat vardı hava çok soğuktu 3 gün önce yağan kar yoktu belki ama iliklere kadar hissedilen bir soğk vardı semtte yürümeye başladımbir sokağa girdim etrafıma bakınarak yürüyordumbir cebimde biletim ,diğer cebimdede aylardır beklediğim memur babamın bana verdiği ayakkabı parası duruyordu10 dakika yürüdükten sonra ileride ağlayan bir çocuk dikkatimi çektiköşeye çekilmiş hıçkıra hıçkıra ağlıyordu hava soğuk olduğundan sokak pek kalabalık değildi etraftan geçen az sayıda insanda onu umursamamıştı ben çocuğun yanına gittim kalk bakalım ne oldu dedim bana git bırak beni dediben kararlıydım tekrar ne oldu koçum dedimçocuk kafasını kaldırdı ve annem çok hasta ve biz çok fakiriz günlerdir ilaç alamıyoruz kimsede yardım etmiyor dedi gözlerim dolmuştu gözlerimden yaş akmaması için kendimi bütün gücümle sıkıyordumbir an babamın bana verdiği para aklıma geldi ama nasıl olurdu babama ne derdimama içimde elvermiyordu bırakıpta gitmeye al bunu dedim hayır olmaz dedi ben dilenci değilim ben ısrar ettim ve parayı zorlada olsa cebine koydum çok gururlu bi çocuktu kafasını utanarak ve ağlayarak kaldırıp bana sarıldı Allah sana ne istiyorsan onu versin tuttuğun altın olsun demiştiBu kez kendimi tutamadım gözlerimden yaş birden boşaldı bu dua benim için bir ayakkabıdan daha önemliydi belki bütün kış ayakkabım olmayacaktı ama bir ihtiyaç sahibini sevindirmiştim onun mutluluğu buna değerdibir başka sokağa girdimellerim cebimde düşünmeye başladım bu ayakkabılarla bütün kış geçermi diye düşünüyordumsaate baktım maça artık 15 saat kalmıştıdedimki ben buraya beşiktaşım için geldim herşeyi unutup stada girdimmaç başlamıştı soğuğa aldırış etmeden bağırıyordum sanki ses tellerim kopacaktı ama esen rüzgara rağmen beşiktaşımı desteklemeliydimilk yarı 1-0 bittiikinci yarı başlamıştı bi anda Ahmet dursun,İ Mansız ve Ronaldo 4-0 yapmıştı sevinçten havalara uçuyordum artık son 10 dakkaya girmiştik iki kişinin dikkatle beni süzdüğünü gördüm bu arada bastığım taşlar yazlık ayakkabımın içine buz gibi doluşuyordu adeta ama ben yinede aldırış etmiyordumbirden maç 4-1 oldu artık son 7-8 dakika kalmıştıadam hala beni süzüyorduderken 86dakikada 4-2 oldu bir gol daha yersek elenecektikbütün kalbimle takımımı destekliyor ve dua ediyordum bu aradada sanki soğuk benimle alay edercesine kanımı ve ayaklarımı donduruyorduartık son dakikaya girmiştikbiz bütün gücümüzle bağırıyordukartık soğuk sesimi bitirmek üzereydi ama büyük beşiktaş taraftarları soğuk dinlermiydison saniyelere girilirken karşı takım ceza sahası sol çaprazından bir serbest atış kullanacaktı kalbim duracak gibiydi sankive olan oldu serbest atış kullanıldı cordobayı aşan top kaleye girdibütün stad sanki buz kesmiş ağızları soğuk tıkamıştı derken birden orta hakem kaleye doğu koşmaya başlamıştı Aman Allah'ım hakem golu vermemişti daha önce kaleciye faul olduğunu söyledibütün stad kabustan uyanmıştı artık derken cordoba atışı kullandı ve maç sona erditur atlamıştık ayakkalarımızın acısını bile hissetmiyordumstaddan müthiş bir sevinçle çıktımartık maç bitmişti ayaklarım çok üşüyordu dolmabahçeden beşiktaşa yürümeye başladım kafamın bir kenarında kazandığımız zafer diğer yanındada memur babamın bana verdiği ayakkabı parası vardı çünki o parayı bir daha bana veremezdi ona ne söyleyecektimdüşünceli bir şekilde yürürken stadda bana bakan adam genç bir dakka bakarmısın dediarkamı döndüm adamı hemen tanıdım evet efendim dedimbak dedi bana sesi titreyerek ben arkadaşımla bir iddaya girdik benim ayakkabı dükkanım var eğer kazanrsak birine ayakkabı hediye edeceğim bense sana hediye vermek istiyorum dedi ben kabul etmedim çok ısrar ettibirden gözlerimden yaş boşalmıştı yaptığım iyilik bana tekrar geri dönmüştüadam neden ağlıyorsun dedibir günde üç mutluluk yaşadımda ondan dedimadam şaşırmıştıo çocuğun duasını yüce Allah kabul etmiştihem o sevinmiş hem beşiktaşım kazanmış hemde çok istediğim kışlık ayakkabılarıma sahip olmuştumBeşiktaşım o gün bana 3 mutluluk yaşatmıştıve o günden sonra kendi kendime söz verdim her ne olursa olsunölene kadar hep beşiktaşlı kalacaktım |
|