Ben Böyle Sevgiyi Çok Özledim!..

Ben Böyle Sevgiyi çok özledim!


Yaşamda sevgiye dayanan dostluklar, birliktelikler ve elelelikler kolay kurulmuyor Hele bu devirde! İlişkilerin temeline HARÇ olarak konulması gereken SEVGİ, zaman içinde çelik gibi olması beklenirken, bir de bakıyorsunuz günün birinde toz haline gelivermiş!


Elele olduğunu zanneden Can’lar, madde boyutunda nefis girdabına kapılıp, yaşanan tüm güzellikleri unutuvermiş Bunun faturası da (ne yapalım biz insanız’a) çıkarılmış


Ama varoluşun asıl hedefi, önce insan olmak ve daha sonra insan-üstünü bularak, gönül birliğine varmak değil mi?


İnsan, her an sevgi ile nefes alan olmalı… Birbirini gönlünde duymalı… Bu sevgi buram buram kokmalı Bunu gören diğer canlar da misk kokan bahçeye gelmeli Ben böyle sevgiyi çok özledim!


Ama aklımızda olanı gönlümüze indirmedikçe vede yaşamadıkça, sevgiden bahsetmek ne derece doğru! Önce sevginin sözde değil, gönülde olduğunu bilen olmalıyız


Bir ruhsal bilgi, “Siz şimdi aranızda öyle seviniz ki biribirinizi, Yaradan size sevgi ile baksın Siz sevgiyi öyle pişiriniz ki aranızda, burcu burcu koksun da, kokusunu duyanlar koşsun aranıza” diyor Ben böyle sevgiyi çok özledim…


Söylenildiği gibi, gerçek SEVGİ’ye ulaşmadan, SEVGİLİ’ye (Yüce Yaradan’a) kavuşmak mümkün değil!


“O”, SEVGİDİR…


Erol Yurderi