Kulağına Karsuyu Kaçmış Düşüncelerle Sohbetteyim

Kulağına karsuyu kaçmış düşüncelerle sohbetteyim
Kulağına karsuyu kaçmış düşüncelerin çemberindeyim Uyanık olmanın arefesinde, güne mahmur başlayan bakışların gördüğü manzaralar zihnimin ablukasında Hatır için yapılan gülümseme kadar iğreti bugün duruşum Yaslanacak bir hatıra ve tutunacak dal niyetine bir dost arıyor gözüm Ayrıştıran oturumlardan sıkılanların cafe'sinde bir sandalye ile tek dostluğum, bugün o taşıyor beni

Ne zamandır vefa arıyorum, sordum, "karşıda abla" dediler, vefa semtini arıyorum sandılar Vefa, doğrudur karşıdadır, uzaktır, oraya gitmek yorucudur Ya uzak deyip gitmeyeceksin, vefasızlığa katlanacaksın ya da bedelini ödeyip vefa ya kavuşacaksın Kavuşmak istediğin şeyin, yüreğinde kapladığı alan kadar olur koşma gücün ve arayışın "Ah vefa" diye bir nara atsam, birileri ne diyor bu diye bakacaktır muhtemelen Unutulmuş bir değeri hatırlattığım için cümlelerin bile kaşları çatılacak belki, kullanılmaya kullanılmaya onlar bile soğumuş olmalı cümle içinde bulunmaktan

Vefayı bilirim dostları olmadan bir yerde durmaz Dürüstlük ve duyarlılık, aklını doğru kullanmak, görmesi gerekenleri görmek, gerçek insan olmak ve insanlığı hiç bir şeyle değişmemek, hep vefa ile birlikte bulunurlar Çünkü onlar birbirini beslerler Unutmak; bağdaş kurmuş zihnin baş köşesine oturuyor Onun yanında "kimseye güvenmeyeceksin" inancı boy gösteriyor "Abi aynen öyle" diyenler, ekmeğimizi alıncaya ve bizi zarara sokuncaya kadar bilet almış zamandan Aklımızı uyuşturan ve bizi esir alan internet ve dizi afyonları, canımızın karşılığında zarar versin diye elimizle tutuşturuluyor Elinde kadeh tutan keyfi yerinde ve eğlenen insanın maskesini uymadığı halde yüzümüze takanlar, "Sen istedin, ben masumum" diyecekler, doğru da söyleyecekler ve fakat nasıl istettiklerini asla kimseye söylemeyecekler Biz düştüğümüzde anlayacağız aslında dostumuz dediklerimizin hiç bir zaman dostumuz olmadığını

Kulağına karsuyu kaçmış düşüncelerle sohbetteyim Vefayı arıyorum derken, kendime rastladım Bende ne var diye sormama kalmadı, ortaya çıktı ne varsa, aradım köşe bucak, dip kıyı demeden, aklımı, gönlümü didik didik ettim ve ellerimde bulunan sadece aradıklarımdı Sende olmayanı başkasında nasıl ararsın diye bir nida geldi taa derinlerden Sonra da "Yani aramamalımıydım" diyen sorular görme alanımı işgal etti Sen de yoksa başkasında nasıl olsun, daha sen kendinde bulundurmayı başaramamışsın ki? Senin kendinden başkalarına yolcu etmek üzere önemli görmediğin bir değeri başkalarından nasıl beklersin? Sende olmayan vefanın boşluğunu ne doldurdu sence? İçin acımıyormu insanları üzerken incitiyorken ve haklı beklentilerine cevap vermiyorken? Sen nesin, insan olmak gibi bir derdin yoksa, ne olduğunun ne önemi var? Yolunu yokuşa sürenlerden kurtulup İnsan olmaya çalışmadıktan sonra, zararına çalışacak zaman ve boşa gidecek ömür sermayesi Pişmanlıklar vadisi doldu taşıyor Yanlış yolda yürürken kaybettiklerimizi bulamamamızın acısıyla şekil değiştiren yüzümüz, başka manzara görüverince nasıl da birden bire değişiyor

Uyanmış düşüncelerin uyandıran serinliğinde sabahlamaya ihtiyacım var Şafak vaktinde derlediğim umutlarımı dua suyuyla sulamaya ve gayret saksısında sunmaya ihtiyacım var Yöneldim sandıklarımın şaşırtan aynasında, hakikatleri görmeye ve Hak'ka yönelmeye ihtiyacım var Benim beni okumaya ve doğru bilgi ipiyle dokumaya ihtiyacım var Benim bilgi ile bilgelenmiş ve gezdiği yerlerde gökkuşağı bırakan erdem yolcularına ve onlardan biri olmaya ihtiyacım var Benim ellerimi daima tut Allah'ım, sen tutmazsan başkalarının ellerini tutmaktan korkuyorum, Korkularımın güvenliğinden ve Sana sığınmanın limanından beni ayırma! Doğrulayım, doğru soru sorayım ve cevabım sen ol Allah'ım (İsteyen herkesle birlikte) saliha erdim